บทที่1ห้วงเวลา

เสียงฟ้าร้องอันกึกก้องทำเอาเสียวสันหลังวาบ สาวใช้เพียงคนเดียวของเจียงหลีทำได้เพียงโอบกอดร่างอันบอบช้ำของผู้เป็นนายเอาไว้แน่น ก่อนเสียงฝีเท้านับสิบจะมาหยุดลงหน้าประตู เผยให้เห็นใบหน้าอันคุ้นเคยคำพูดเย้ยหยันที่บาดลึกเสียดแทงหัวใจทำเอาหญิงสาวน้ำตาไหลริน แรงฉุดกระชากอันมหาศาลทำให้ร่างน้อยๆลอยระลิ่วเหล้าพิษที่กรอกเข้าปากอย่างไร้เยื่อใยส่งผลให้ลมหายใจอันแผ่วเบากับร่างกายที่อ่อนแอชักกระตุกก่อนจะดับสิ้นลง แต่เรื่องทั้งหมดนี้เป็นเพียงแค่จบเริ่มต้นเท่านั้น

*****

"ใส่ชุดนี้เสีย" เสียงเยือกเย็นราวกับหิมะทำเอาร่างน้อยสดุ้งเฮือกชุดสีแดงสดถูกโยนลงพื้นหญิงสาวทำได้เพียงเก็บขึ้นมาด้วยความจำใจพลางเอ่ยถามขึ้นน้ำเสียงสั่นเครือ

"เมื่อไหร่ท่านจะหยุดทำให้ข้าอับอายเสียที" พูดไม่ทันจบน้ำตาก็ไหลลงมาอาบสองแก้มนวลเธอทำได้เพียงเช็ดใบหน้าของตนเองก่อนจะถูกกระชากขึ้นเตียงร่างกายที่ไร้เรี่ยวแรงขัดขืนทำได้เพียงนอนนิ่งเสียงร่ำไห้ทำให้สาวใช้หน้าจวนซุบซิบกันราวกับว่าเธอเป็นคนทำให้เรื่องเหล่านี้เกิดขึ้น

"เจียงหลีนางชั้นต่ำนั่นทำให้สตรีอย่างพวกเราเสื่อมเสียยิ่งนัก สามีตายได้ไม่กี่เดือนก็ถูกแม่ผัวส่งมาปรนนิบัตินายท่านของพวกเราเสียแล้ว" สาวใช้คนหนึ่งเอ่ยขึ้นก่อนจะแสดงสีหน้าไม่ชอบใจอย่างเห็นได้ชัด เสียงเปิดประตูทำเอาสองสาวใช้หันขวับไปมองร่างอันบอบบางที่เดินโซซัดโซเซออกมาใบหน้าเขียวช้ำกับเลือดที่กลบปากทำให้ทั้งสองรับรู้ว่านางโดนทำร้ายอย่างหนักแต่แทนที่จะสงสารพวกนางกลับพูดจาถากถางซ้ำเติมราวกับเจียงหลีไม่ใช่คน

"นางหญิงต่ำช้าลูกข้าตายได้ไม่กี่วันก็มานอนกับชายอื่นเสียแล้วพวกเจ้าทั้งสองจงพานางไปโยนไว้ในคอกหมูเสีย"หญิงชราได้ออกคำสั่งกับบ่าวข้างกายของตนก่อนจะหันหลังเดินออกไปอย่างไม่สนใจเสียงเรียกร้องของลูกสะใภ้ตัวเองแม้แต่นิดเดิมทีแล้วนางก็ไม่ค่อยถูกคอกับเจียงหลีสักเท่าไหร่นักพอเกิดเรื่องนี้ขึ้นนางจึงสามารถกลั่นแกล้งหญิงสาวได้อย่างสบายใจ

"คุณหนูของข้ากินข้าวสักนิดเถอะจะได้มีเรี่ยวแรง"เสียงพูดที่ดังขึ้นในความมืดทำให้เจียงหลีเพ่งมองก่อนจะปรากฎให้เห็นร่างน้อยที่ตนคุ้นเคย

"เขอเข่อเจ้ามาที่นี่ได้ยังไงรีบไปเสียหากท่านแม่มาเห็นเข้าเจ้าจะซวยไปด้วย"คำพูดของเจียงหลีทำเอาสาวใช้น้ำตาคลอเบ้า

"ข้าไม่ไปข้าจะอยู่กับท่านได้โปรดอย่าไล่ข้าเลยนะ"เสียงอ้อนวอนนั้นทำเอาใจของเจียงหลีปวดร้าวหัวใจอยู่ลึกๆทั้งคู่สวมกอดกันยิ่งตกดึกเท่าไหร่ความหนาวเหน็บก็เพิ่มขึ้นมากเท่านั้นสาวใช้ผู้ภักดีทำได้เพียงถอดเสื้อคลุมของตนมาสวมให้ผู้เป็นเจ้านายหวังแค่เพียงว่าสิ่งที่ตนทำนั้นจะช่วยให้หญิงสาวตรงหน้าคลายหนาวได้สักเล็กน้อยก็ยังดี แสงแดดยามเช้าสาดส่องลงมายังลานคอกหมูทำให้เจียงหลีเห็นสภาพพื้นที่โดยรอบฉับพลันสายตาก็เหลือบไปเห็นร่างไร้วิญญาณของสาวใช้ที่ตนรักนอนแข็งตายเพราะความหนาวเหน็บหัวใจที่แตกสลายครั้งแล้วครั้งเล่าทำให้เธอนั้นไร้ความรู้สึกสองมือน้อยๆถอดเสื้อคลุมก่อนจะเอื้อมไปลูบใบหน้าอันเย็นเฉียบเธอนำผ้าผืนบางไปห่อหุ้มร่างนั้นก่อนจะคว้าเหล้าพิษมาดื่มร่างกายที่อ่อนแอเริ่มชักกระตุกก่อนลมหายใจอันแผ่วเบาจะดับสิ้นลงเธอได้ตั้งจิตอธิฐานว่าถ้าชาติหน้ามีจริงจะต้องแก้แค้นคนพวกนี้ให้ได้

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***