เช้ามาเมื่อปลายฟ้าตื่นก็อยู่ที่โรงพยาบาลเพราะโดนมือปืนทำร้ายท และเห็นกันต์ที่กำลังนอนอยู่ปลายฟ้าเลยพูดเบาๆว่า"เมื่อคืนเขาพาเรามาที่โรงพยาบาลหรอนี้"หลังจากที่ปลายฟ้าพูดจบไม่นานกันต์ก็รู้สึก ตื่นขึ้นมา"เป็นอะไรไหมปลายฟ้า หิวไหม" ปลายฟ้าประทับใจในความเป็นห่วงของเขาและยิ้มเบาๆ"อืม นิดหนึ่ง" กันต์พรางยิ้มและลงไปซื้อของกินมาให้ปลายฟ้าเมื่อกันต์เดินออกไปปลายก็ยิ้มและพูดว่า"น่ารักที่สุดเลยกันต์"แต่บังเอิญที่เมื่อต่างคนต่างออกห่างจากกันทั้งกันต์และปลายก็พูดคำเดียวกันและพร้อมกัน อาจจะเป็นพรหมลิขิตหรือใครลิขิตน้าาา!
เมื่อกันต์กลับมาจากซื้อของก็เห็นปลายเปลี่ยนชุดเป็นเสื้อเชิ้ตกางเกงยีนส์และกันต์ก็ถามปลายว่าจะไปไหนแต่เมื่อกันต์เดินมาเพื่อจะเข้าไปใกล้ปลายก็ดันสะดุดสายออกซิเจน พลางสะดุดล้มลงไปในอ้อมเเขนของปลายฟ้าทั้งสองยิ้มให้กันและกันก่อนหน้าของกันต์จะขยับมาใกล้หน้าปลายฟ้า แต่พยาบาลดันมาขัดจังหวะทั้งสองคนยิ้มให้แบบเขินให้พยาบาลแต่พยาบาลก็ว่าปลายฟ้าที่ปลายฟ้านั้นจะออกจากโรงพยายบาลโดนที่ไม่เซ็นการออกจากโรงพยาบาลล่วงหน้า เลยโดนตำหนิหลายครั้งแต่ปลายฟ้าก็บอกกับพยาบาลว่า"ปลายติดภารกิจจริงๆหากถ้าเป็นอะไรปลายจะรีบมาโรงพยาบาลทันที "พยาบาลก็ให้ใบออกจากโรงพยาบาลล่วงหน้ากับปลายฟ้าหลังจากที่ปลายฟ้าเซ็นใบออกจากโรงพยาบาลล่วงหน้าก็หันไปยิ้มเบาๆกับกันต์ก่อนที่จะยิบกระเป๋าเเละวิ่งหลบหน้ากันต์และขี่รถไปที่บ้านตัวเองและ ขอลาเนื่องจากที่โดนยิงไปจึงขอลาพักสักวันและ บอกหน่วยโลมาน้อยให้ฝากบอกผู้บังคับบัญชา ที่สถานีราชนาวีภูเก็ต เมื่อกลับถึงบ้านกันต์ก็โทรหาปลายฟ้า แต่ด้วยความเขินเเละความอาย ของเธอทำให้ไม่กล้าที่จะรับสาย แต่ไม่นานกันต์ก็ขี่รถมาจอดที่หน้าบ้านปลายฟ้าแต่ปลายฟ้ายังทันที่จะตั้งหลักกันต์ในรูปหนุ่มรูปงามก็ทำให้ปลายฟ้าหลงกันต์ไปอีกครั้งเมื่อเปิดประตูปลายฟ้าก็พูดกับกันต์ว่า"เป็นอะไรละกันทำไมทำหน้าเหมือนกลั้นตดไว้เลยละ5555"แต่กันต์ยังไม่ยิ้มสักที่และโกรธง่ายไม่เหมือนเมื่อก่อน"ทำไมคุณไม่รับสายผม"เมื่อกันต์พูดอย่างนั้นปลายฟ้าก็รู้ทันที่ว่ากันต์ต้องโกรธเรื่องนี้แน่ๆ"ขอโทษน้า ! กันต์ คือตอนนั้นปลายฟ้าง่วงนอนมาก ปลายเลยงีบไปนิดหนึ่งน้า! "และปลายฟ้าก็ยกนิ้วก้อยมาเเล้วพูดว่า"ดีกันนะพี่กันต์"กันต์พรางยิ้มเเละเกี่ยวก้อยของปลายฟ้า
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments