ตอนที่ 3 เรื่องเล่า

ผมรู้สึกหงุดหงิดกับเรื่องที่ค้างคาอยู่ในใจกับเรื่องที่ลุงสนมแกทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ แต่เชือเถอะผมปล่อยวางได้ เมื่อคิดได้ดังนั้นผมจึงไปตามตื้อให้ลุงสนมเล่าให้ฟัง ทำไงได้ง่าก็คนมันอยากรู้นิหว่า

นั้นไงพูดถึบปุบก็มาปับ "ลุงค้าบบ" ผมพูดพลางรีบเข้าไปเกาะแขนลุม ผมไม่อยากให้ลุงเขาหนีไปอีก

"อะไร" ลุงสนมพูดออกมาด้วยน้ำเสียงนิ้งๆหันมามองหน้าผม

"ลุงเล่าให้ผมฟังเถอะ นะคับ"พูดเสร็จก็กระพิบตาปลิบๆให้ลุงสนม ลุงสนมจะได้รู้ว่าผมอยากรู้แค่ไหน

..เฮื้อยยย.. ลุงแกถอนหายใจเหมือนเหลืออดกับผม

"ก็ได้ๆ นั้งลงจะเล่าให้ฟัง"

ผมนั้งลงตามที่ลุงแกบอกเพื่อเตียมรอฟัง ลุกแกมองผมซักพักแล้วเริ่มถามก่อนจะเล่าเรื่อง

"จำเรื่องของพ่อแก่ได้ไหม ที่ออกไปส่งสินค้าแล้วหายไปหน่ะ"ลุงแกถามเสียงเบากว่าตอนคุยกันเมื่อกี่นิดหน่อย

"ก็พอจำได้คับแม่เคยเล่าให้ผมฟัง" ใช้คับพ่อผมเป็นคนดูแลเรือส่งสินค้าที่ท่าเรือ ใกล้ๆนี้เอง แม่ผมบอกว่าพ่อเสียตอนผมอายุ 6 ขวบแต่เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้วล่ะ จนตอนนี้ผมอายุ 18 แล้ว

"แต่ตอนนั้นแม่บอกว่าพ่อเสียไปแล้วนี้คับ" ผมไม่ได้รู้สึกเศร้าเพราะเรื่องมันผ่านมานานแล้ว และตอนนั้นผมยังเด็กไม่แปลกที่จะจำไม่ได้

"มันก็ไม่แน่ ไม่มีใครรู้หรอกว่าตายหรือรอดแต่ที่แน่ๆ" นั้นหน่าเว้นช่วงอีกและ ชอบทำให้รุ้นตลอด

"มีลูกเรื่อที่ไปส่งสินค้ากับเรือที่ บานอตร์ไปรอดชีวิตกับมาหนึ่งคน"

บานอตร์ คือชื่อพ่อผมเอง (อ่านว่า บา-นอตร์ นะคับ ไม่ใช บาน-อตร์)

"แล้ว..อย่างไงต่อหรอคับ?" ผมถามด้วยความส่งใสเพราะลุงแก่ทิ้งท้ายนานเกิน

"ลูกเรือคนนั้นเล่าว่าก่อนที่เรือจะร่มนั้นมีฝนตกหนักมากแต่ผืนน้ำกับนิ้งสนิต" ผมมองหน้าลุงแกอย่างอยากรู้

"แต่ทันที่ทีฟ้าร้องก็ได้มีเสียงบางสิ่งบางอย่างดังก้องกังวาลไปทั้วทุกบริเวณ และก็ได้มีครื้นขนากใหญ่สัดเขามาหาเรืออย่างจังจนเรือร่มและ"

"และะะะ...." อะไรต่อล่ะคับลุง?

"และลูกเรือคนนั้นก็เล่าต่ออีกว่า หลังจากเรือร่มก็ได้มีสัตว์ขนาดใหญ่รูปร่างเหมือนปลาวาฬแต่ใหญ่กว่าฟันของมันมีเป็นพันๆซี้ มันพุ่งเข้ามาหาเรืออย่างจัง"

สัตว์ขนาดใหญ่ คล้ายวาฬงั้นหรือ ? เสียงแปลกๆ ?ทำไมเรารู้สึกคุ้นๆจัง มันบังเอิญ ไปหรือเปล่า น่ะ

"แล้วลูกเรือคนนั้นก็บอกว่าอยู่ดีๆภาพก็ตัดไป" ลุงแกพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินไปหยิบแก้วพร้อมเทน้ำป่าวมาให้ผม

"ลุกคับ"ดื่มน้ำเสร็จผมก็หัมาถามลุงแกต่อ

"มีอะไร"ลุงแกพูดก่อนจะหันมาหาผม

"เรื่องที่ลุงเล่าให้ผมฟังเกี่ยวกับลูกเรือคนนั้นน่ะคับ"

"ทำไมหรอ?"ลูกแกพูดพลางเลิกคิวเป็นเชิงถามให้กับผม

"ป่าวคับไม่มีอะไร ผมแค่อยากรู้ว่าลูกเรือคนนั้นอยู่ไหนหรอคับ"

"เขาตายแล้ว ว่ากันว่าหลังจากเขากับมาได้ 1 เดือนอยู่ดีๆก็ตาย"ลุงแกพูดเสียงนิ้ง

"ทำไม มีอะไรรึป่าว"

"ก็แค่เรื่องที่ลูกเรือคนนั้นเล่าให้ลุงฟัง มันคล้ายกับฝันของผมเท้านั้นเองคับ"

"ลุงว่ามันจะมีอะไรที่ เกี่ยวค้องกันไหมคับ" ผมถามบวกทำหน้าสงใสให้กับลุง

"ไม่รู้สิ แต่เดี๋ยวนี้มีคนพูดกันบ่อยอยู่น่ะเรื่องเสียงแปลกๆที่ได้ยินตอนไปส่งสินค้าหรือหาปลาอะไรทำนองนั้น" ลูกแกพูดเสร็จก็หันไปหยิบผ้ามาเช็ดขวดเหล้า

"ลุงว่าเรื่องที่ลูกเรือคนนั้นเล่าจะเป็นจริงไหมคับ"

"บางคนก็บอกว่าเป็นเรื่องจริงบางคนก็บอกว่าลูกเรือคนนั้นเขาบ้าเพราะแค่เจอเหตุการเรือร่ม"

"งั้นผมขอตัวกับก่อนน่ะคับ"ผมพูดพลางลุกขึ้นยืน

"วันนี้กับเร็วน่ะเรา มีอะไรรึป่าว"

"ป่าวคับพอดีผมรู้สึก ง้วงเชยๆเมือนคืนนอนไม่ค่อบหลับคับฝันทั้งคืน"

"เออๆงันจอกันพรุ่งนี้"

"คับลุง" ผมพูดพร้อมกับเดินออกไปแต่ในขณะที่ผมกำลังจะออกจากประตูร้านไปอยู่นั้น ผมก็รู้สึกเหมือมีใครบางคนกำลังจ้องผมอยู่จึงหันหลังไปมองก็เจอแต่ชายคนนึงสวมผ้าคลุมหัวนั้งดื่มเหล้าอยู่

"ก็ไม่มีอะไรนี้หว่า" ผมพูดกับตัวเองเบาๆพร้อมกับเดินออกจากร้านไป.

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***