ตอนที่ 5 — ออกเดินทาง

เช้าวันเสาร์ แสงแดดอ่อนๆของฤดูร้อนสาดผ่านกระจกหน้าต่างเข้ามาอย่างเอื่อยเฉื่อย อากาศสดใสจนเหมือนชวนให้รีบออกไปสัมผัส

หน้าบ้านของลูก้า รถเอสยูวีคันใหญ่สีดำจอดรออยู่แล้ว เสียงกระเป๋าลากครืดคราดไปตามพื้นซีเมนต์ และเสียงพูดคุยที่ดังเป็นระยะทำให้เช้านี้ดูคึกคักกว่าปกติ

"เฮ้ย เร็วๆหน่อยดิ!"

เสียงไปร์ทตะโกนเร่งเพื่อนๆมือก็ช่วยยกกระเป๋าไปเก็บท้ายรถอย่างขยันขันแข็ง

"กูรีบแล้วเนี่ย!" จีนัสสวนกลับ มือกอดกระเป๋าเป้แน่น "แต่ทำไมกูรู้สึกเหมือนลืมอะไรสักอย่างวะ"

"กุญแจบ้านไง" ภามที่ตามมาทีหลังพูดขึ้นเสียงเรียบ

"...เชี่ย จริงด้วย" จีนัสหน้าเหวอ รีบวิ่งกลับเข้าไปในบ้านทันที

ลูก้าเอนตัวพิงรถ มือหนึ่งถือแก้วกาแฟ อีกมือขยับแว่นกันแดดขึ้นมาไว้บนหัว มองเพื่อนแต่ละคนวุ่นวายกันด้วยสายตาขำ ๆ

"ไอ้จีนัสนี่มัน...ไม่เปลี่ยนเลยว่ะ" ไปร์ทส่ายหน้าขำๆก่อนปิดประตูท้ายรถดังปัง

"พร้อมยัง?" ลูก้าถามหลังจากจิบกาแฟจนหมดแก้ว

"พร้อมแล้ว!" ไปร์ทชูสองนิ้ว

"ภามล่ะ?"

"...อือ" ภามพยักหน้าน้อยๆกระชับกระเป๋าสะพายข้างตัวเองแน่น

ลูก้าส่งยิ้มมุมปากให้ภามนิดๆแล้วเดินอ้อมไปขึ้นฝั่งคนขับ ส่วนจีนัสที่วิ่งกลับออกมาแทบจะเสียหลัก ก็รีบพรวดเข้ามานั่งเบาะข้างคนขับทันที

"ไปเลยมึง!" จีนัสหอบแฮ่กๆ"ก่อนที่กูจะลืมอะไรมากกว่านี้อีก"

ลูก้าหัวเราะในลำคออย่างห้ามไม่ได้ แล้วสตาร์ตรถอย่างนุ่มนวล ก่อนจะเคลื่อนตัวออกจากบ้านช้าๆ

---

บนถนนใหญ่ ท้องฟ้ากว้างไกลไร้ก้อนเมฆ รถยนต์ไหลไปอย่างสม่ำเสมอ เสียงเพลงสบายๆคลอเบาๆภายในรถ ทำให้บรรยากาศยิ่งผ่อนคลาย

"ขอเพลงหน่อยดิๆ" ไปร์ทที่นั่งหลังจีนัสเริ่มโวยวาย

"เปิดเองดิ" จีนัสยื่นมือถือไปให้แบบไม่หันหลังมามอง

"อะไรวะ กูคนขับหรอ?" ไปร์ทรับมาอย่างงงๆ

"ไม่ใช่ไง มึงเปิด เพราะกูขี้เกียจ" จีนัสหัวเราะ

ไปร์ททำหน้าบูด แต่สุดท้ายก็เลื่อนหาเพลงจนได้ แล้วทันใดนั้นเสียงดนตรีคึกๆก็ลั่นขึ้นมาในรถ

"โว๊ะ!" ลูก้าหลุดหัวเราะเสียงดัง "เปิดแบบนี้ กูตื่นเลย"

"ต้องตื่นดิ!" ไปร์ทยิ้มกว้าง "เราไปเที่ยวทั้งทีจะนั่งซึมๆได้ไงวะ"

ภามที่นั่งข้างๆไปร์ทหลุดหัวเราะเบาๆก่อนเอื้อมมือไปลดเสียงเพลงลงนิดหนึ่งอย่างอัตโนมัติ

"จะได้ไม่หนวกหูเกินไปไง..." ภามพูดเบาๆ

ไปร์ทเหล่มองภามนิดๆแต่ไม่ได้ว่าอะไร แค่ยกยิ้มมุมปากอย่างพอใจ

---

ผ่านไปสักพัก เสียงพูดคุยก็ค่อยๆผ่อนลง เหลือเพียงเสียงเพลงคลอเบาๆกับบรรยากาศสบายๆ

ลูก้าเหลือบมองจีนัสที่ฟุบหลับคอพับอยู่ข้างๆแอบอมยิ้มนิดๆแล้วเหยียบคันเร่งช้าลงนิดหน่อย เพื่อไม่ให้รถกระเทือนมากเกินไป

"จีนัสมันหลับแล้วเหรอ?" ไปร์ทเอียงตัวมาดู

"อือ เหนื่อยมั้ง ตื่นเช้าเกิน" ลูก้าตอบเบาๆ

"น่ารักดี" ไปร์ทแซวขำๆ

ลูก้าเหลือบมองกระจกหลังสบตาไปร์ทผ่านเงาสะท้อน ก่อนจะส่ายหัวเล็กน้อยอย่างห้ามยิ้มไม่ได้

"แล้วภามอะ ง่วงปะ?" ไปร์ทหันไปถามอีกคน

ภามส่ายหน้าเบาๆ"ไม่อะ...กูตื่นเต้นมากกว่า"

"ตื่นเต้นเหรอ?" ไปร์ทเอียงคอมองนิดๆ

ภามหลบตาแล้วตอบเบาๆ"อืม...ไม่ค่อยได้ไปเที่ยวกับเพื่อนเท่าไหร่"

ไปร์ทฟังแล้วใจสั่นวูบอย่างประหลาด มือข้างหนึ่งเลยยื่นไปขยี้หัวภามเบาๆแบบไม่ได้คิด

"เอาน่า ทริปนี้มึงต้องสนุกแน่นอน กูรับประกัน"

ภามสะดุ้งนิดๆกับสัมผัสกะทันหัน แต่พอเห็นรอยยิ้มจริงใจของไปร์ท ก็เผลอยิ้มตอบกลับอย่างเงียบๆ

---

หลังจากขับรถไปเกือบสองชั่วโมง ลูก้าก็หันมาปลุกจีนัสเบาๆ

"ตื่นได้แล้ว จะถึงจุดพักละ"

จีนัสงัวเงียตื่นขึ้นมา พึมพำในลำคอ "ถึงแล้วเหรอ..."

"ยังไม่ถึงหรอก" ลูก้ายิ้ม "แต่จะแวะเติมน้ำมันกับหาอะไรกินก่อน"

"อือ..." จีนัสพยักหน้าหงึกๆก่อนขยี้ตาอย่างน่าเอ็นดู

ไปร์ทหัวเราะเบาๆขณะมองจีนัสสลบไสลเหมือนลูกแมวตัวเล็กๆ

"กูหิวอะ" จีนัสพึมพำอีกครั้ง

"เดี๋ยวหาอะไรกินให้" ลูก้าบอก พลางโยกหัวจีนัสเบาๆแบบหยอกล้อ

และนั่นทำให้บรรยากาศภายในรถกลับมาครึกครื้นขึ้นอีกครั้ง

เหมือนทริปนี้ ไม่ใช่แค่ได้ไปเที่ยวเท่านั้น

แต่ยังได้พกพาหัวใจที่อุ่นขึ้นนิดๆไปด้วยกันทั้งสี่คน...

---

...🩷...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***