...----------------...
...เงาในแสงไฟ...
[เวลา 02:41 น.]
ไฟในหอพักดับสนิท...อีกครั้ง
นัมจุนเปิดไฟฉายมือถือ กวาดมองใบหน้าสมาชิกที่เหลือ
"เราต้องไม่แยกกัน เข้าใจไหม?" เขาพูดช้าๆ
เสียงของเขาแน่นและสั่นเล็กน้อย
"จีมิน จองกุก ยุนกิ จิน โฮซอก...อยู่กับฉัน"
"พี่แท...เขาจะกลับมาใช่ไหม"
จองกุกพูดเสียงเบา แววตาสั่นไหว
ไม่มีใครตอบ
เพราะในใจลึกๆ ทุกคนรู้ดีว่า สิ่งที่กลับมา…อาจไม่ใช่ “แทฮยอง” อีกแล้ว
[03:07 น.]
จิน หายไปเป็นคนต่อไป
เขาออกไปหาน้ำในครัว
เสียงเปิดตู้เย็นดังขึ้น
แต่ไม่มีเสียงปิด ไม่มีเสียงฝีเท้าเดินกลับ
"พี่จิน...?"
จีมินเดินไปดูเพียงลำพัง โดยที่ทุกคนยังไม่ทันรู้ตัว
แล้วเขาก็เห็น —
แก้วน้ำวางอยู่ตรงเคาน์เตอร์
น้ำในแก้วกำลังสั่นเป็นวง...ทั้งที่ไม่มีใครแตะ
และที่พื้นใต้โต๊ะ — มีรอยเลือดลากเป็นทางเข้าไปในช่องเก็บของ
[03:21 น.]
เสียงเคาะประตูห้องนั่งเล่นดังขึ้น
ก็อก...ก็อก...ก็อก...
ยุนกิ: "พวกนายได้ยินไหม...เหมือนเสียงจากห้องนอนโฮซอก..."
จีมิน: "ไม่...อย่าไป พี่ยุนกิ อย่าเปิดประตู!"
แต่สายเกินไป
ยุนกิเปิดประตู
และเห็นแค่ "เสื้อคลุมของโฮซอก" แขวนอยู่ตรงหน้ากระจก
เหมือนคนใส่...ถูกกลืนหายไป ทิ้งเพียงเงาลางๆ ที่ยังสะท้อนในกระจก
[03:36 น.]
จีมินยืนพิงกำแพง พึมพำเบาๆ
"เราจะตายใช่ไหม...ฉันไม่อยากให้จบแบบนี้"
ยุนกิ: "ฟังฉันนะ จีมิน นายจะไม่เป็นไร ฉันอยู่ตรงนี้..."
จีมิน: (กอดยุนกิแน่น) "อย่าหายไปนะ..."
...
แสงไฟกระพริบวูบหนึ่ง
ยุนกิหายไปจากอ้อมแขนของจีมิน เหมือนละลายออกจากอากาศ
ไม่มีเสียง ไม่มีเงา ไม่มีแม้แต่คำอำลา
[03:59 น.]
จีมินคือคนสุดท้ายที่ยังอยู่
เขาเดินอย่างช้าๆ ไปยังหน้ากระจกห้องนั่งเล่น
ใบหน้าซีดเผือด ริมฝีปากสั่น
"ถ้าแกจะเอาฉันไป...เอาไปเลย"
เสียงกระซิบดังขึ้นอีกครั้ง
เบา แต่ชัดเจนในหัวใจ
"นายคือคนสุดท้าย...ฉันรอแค่นายเท่านั้น"
แสงไฟทั้งห้องวาบขึ้นอีกครั้ง — สว่างจ้า...
แล้วทุกอย่างดับลง
[07:46 น.]
ผู้กำกับคิม มาถึงหอพัก
"เฮ้...พวกนาย ตื่นได้แล้ว! วันนี้มีถ่ายรายการ!"
เขาเดินเข้ามาพร้อมกาแฟในมือ
แต่หอพักเงียบสนิท
ไม่มีใครอยู่ในห้องนั่งเล่น ไม่มีเสียงตอบรับ ไม่มีแม้แต่เสียงฝีเท้า
เขาวางกาแฟลง เดินช้าๆ ไปที่กระจก
แล้วเขาก็เห็น...
ภาพสะท้อนในกระจก —
สมาชิกทั้ง 7 คน...ยืนเรียงกันอยู่
สีหน้าเรียบนิ่ง จ้องตรงไปที่เขา
แต่ในห้องนั้น — ไม่มีใครเลย
ผู้กำกับหันกลับไปดูด้านหลัง...
ว่างเปล่า
ไร้เงา
ไร้เสียง
...ไร้ชีวิต
...จดหมายในเงา...
[เวลา 08:03 น.]
ผู้กำกับคิม ยังคงเดินวนอยู่ในหอพักเงียบเชียบ
ทุกอย่างดูเรียบร้อย...เกินไป
ห้องสะอาด เตียงถูกเก็บ
แต่ไม่มี เสียงคน
ขณะที่เขาเปิดประตูห้องของ แทฮยอง
เขาพบ กระดาษแผ่นหนึ่งวางบนหมอน
จดหมายฉบับแรก – แทฮยอง
“ถ้าผมหายไปก่อนใคร อย่าตามผมนะครับ
มันอยู่ที่นี่มานานแล้ว และผม...เผลอคุยกับมัน
ตอนแรกผมคิดว่าแค่ฝัน...แต่ตอนนี้มันยืนอยู่ในกระจกทุกบาน ถ้ามันขอคุณไปด้วย...แค่ปฏิเสธ”
จบจดหมาย
ไฟในห้องก็กระพริบหนึ่งครั้ง
และเสียงฝีเท้าเบาๆ ดังขึ้นจากห้องโถงหลังประตู…
[08:10 น.]
ที่ห้องครัว ผู้กำกับพบ กล่องชา วางอยู่ตรงกลางโต๊ะ บนฝากล่องมีโน้ตลายมือจินเขียนไว้
จดหมายฉบับสอง – จิน
“เมื่อคืนผมได้ยินเสียงใครเดินในครัว
มันเดินวนไปรอบโต๊ะ...แล้วมากระซิบว่า ‘ถ้าคุณยิ้มอีกครั้ง ฉันจะเอาคุณไป’
ผมหยุดยิ้มมาตั้งแต่ตอนนั้น
แต่ผมคิดว่ามันยังอยู่ในเงาใต้โต๊ะ
ถ้าคุณอ่านจดหมายนี่…มันอาจจะกำลังอยู่หลังคุณ”
ผู้กำกับหันหลังอย่างรวดเร็ว —
...ไม่มีใคร
แต่ที่พื้นใต้โต๊ะ เขาเห็น รูปโพลารอยด์ของจิน
ใบหน้าในภาพซีดเซียว และด้านหลังเขียนว่า
“I was smiling.”
[08:22 น.]
ในห้องของจีมิน มีโน้ตติดอยู่บนกระจก
ลายมือสั่นเหมือนเขียนตอนร้องไห้
จดหมายฉบับสาม – จีมิน
“ผมไม่รู้ว่ามันคืออะไร
แต่มันเรียกชื่อผมซ้ำๆ ทุกคืน
มันเลียนเสียงยุนกิได้ เหมือนเป๊ะ...
ตอนผมหันไปหามัน...ผมรู้เลยว่า ผมตายแน่”
ใต้กระจก มีเศษแก้วแตก และรูปของจีมินและยุนกิฉีกครึ่ง
ส่วนของยุนกิ…ไม่มีหน้า
เหมือนถูกลบออกจากโลก
[08:33 น.]
เมื่อผู้กำกับเปิดห้องสุดท้าย — ห้องของยุนกิ
เขาพบสิ่งเดียวที่อยู่บนโต๊ะเขียนเพลง
หูฟังวางทิ้งไว้
มันยังเล่นเสียงหนึ่ง...ซ้ำไปมา
เสียงกระซิบ:
“ยังเหลืออีกคน...คุณจะอยู่ต่อหรือจะตามพวกเขาไป?”
[สถานที่สุดท้าย]
ในขณะที่ผู้กำกับกำลังจะออกจากหอพัก
เขาเหลือบไปเห็น "ประตูบานหนึ่ง" ที่ไม่เคยมีในแบบแปลนเดิม
มันเปิดออกเอง…ช้า ๆ
ภายในเป็นห้องมืดสนิท
มีเพียงแสงสว่างจาง ๆ ส่องลงมาตรงกลาง
สมาชิก BTS ทั้ง 7 คน
ยืนเรียงอยู่ — แต่ทุกคนเงียบ ดวงตาไร้แวว
เหมือน “ร่างกายยังอยู่” แต่จิตใจหายไปหมดแล้ว
แทฮยองยิ้ม
ชี้นิ้วมาทางผู้กำกับ
แล้วพูดเสียงเบา...
"ถึงตาพี่แล้ว"
...
ประตูปิดลงทันที
และไม่มีใครเห็นผู้กำกับคิมอีกเลย
หอพักถูกปล่อยร้าง — เหลือเพียงจดหมาย 7 ฉบับ และเสียงกระซิบในทุกค่ำคืน
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments