[ในห้องทำงานของไครอส – เช้าวันต่อมา]
ท่ามกลางแสงอาทิตย์ที่ลอดผ่านหน้าต่างสูงใหญ่ของห้องทำงาน ไครอสยืนมองออกไปข้างนอกด้วยสายตาที่หม่นหมอง วันนี้ท่าทางของเขาดูแตกต่างจากทุกครั้ง เขายังนิ่งเหมือนเดิม แต่มีบางสิ่งในสายตาที่บอกว่าเขากำลังคิดถึงอะไรบางอย่างอย่างลึกซึ้ง
> ฉัน (เดินเข้ามาในห้อง): “ท่าน... วันนี้มีอะไรเหรอคะ ดูเหมือนท่านจะไม่เหมือนเดิมเลย”
ไครอสหันกลับมามองฉัน ก่อนจะยิ้มบาง ๆ ซึ่งทำให้ฉันรู้สึกได้ว่าเขากำลังทำใจบางอย่าง
> ไครอส (ตอบเสียงเบา): “มีบางอย่างที่ข้าเพิ่งค้นพบ... และมันทำให้ข้าคิดถึงสิ่งที่เคยลืมไป”
ฉันยืนอยู่ตรงประตูห้อง เงียบไปสักพักก่อนที่จะเดินเข้าไปใกล้เขา
> ฉัน: “อะไรบางอย่างที่ท่านลืม... หรือ...บางทีมันคือสิ่งที่ท่านไม่อยากจำ?”
เขาหันไปมองฉันอย่างไม่คาดคิด และในที่สุดเขาก็พยักหน้าอย่างช้า ๆ
> ไครอส: “ในอดีต ข้าเคยสูญเสียคนที่ข้าเคารพที่สุด... และข้าก็เคยคิดว่าการสูญเสียครั้งนั้นจะทำให้ข้าต้องเปลี่ยนไปตลอดชีวิต... ข้าพยายามยึดติดกับความคิดเดิม ๆ และหลีกเลี่ยงการเปลี่ยนแปลง เพราะกลัวการสูญเสียอีกครั้ง”
ฉันเริ่มเข้าใจแล้วว่าเหตุใดเขาถึงเป็นคนที่เย็นชาและไม่ไว้ใจใครมากนัก นั่นเพราะความเจ็บปวดในอดีตที่ฝังลึกในใจ
> ฉัน (ยิ้มให้เขา): “ท่านไม่ต้องกลัวหรอกค่ะ การเปลี่ยนแปลงครั้งนี้จะทำให้ท่านแข็งแกร่งขึ้น...และครั้งนี้ไม่เหมือนกับครั้งก่อน เราจะผ่านมันไปด้วยกัน”
ไครอสยังคงมองฉันนิ่ง ๆ ก่อนจะพยักหน้าอย่างช้า ๆ
> ไครอส (พูดเสียงต่ำ): “ขอบคุณ...สำหรับคำพูดของเจ้ามากมาย อาเรีย...เจ้าทำให้ข้ารู้สึกว่าบางครั้งการเปิดใจมันก็เป็นเรื่องที่ดี”
[ช่วงเย็น]
เวลาผ่านไปไม่นาน หลังจากการพูดคุยกับไครอส ฉันเริ่มรู้สึกได้ว่าความสัมพันธ์ของเรากำลังเปลี่ยนไป ไม่เพียงแต่เขากำลังเปิดใจ แต่ฉันก็เริ่มเข้าใจเขามากขึ้นเหมือนกัน
ในระหว่างที่เดินอยู่ในสวนหลังวัง ฉันก็เห็นไครอสเดินตามหลังฉันมาเงียบ ๆ พร้อมกับท่าทางที่อ่อนโยนกว่าเดิม เขาไม่พูดอะไร แต่การที่เขาอยู่ใกล้ ๆ ก็ทำให้ฉันรู้สึกว่าเราเริ่มเข้าใจกันมากขึ้น
> ไครอส (เดินเข้ามาใกล้ ๆ): “เจ้าจะไม่กลับไปห้องของเจ้าเหรอ?”
> ฉัน (หันไปยิ้ม): “ข้าอยากเดินเล่นบ้างค่ะ ท่านมีอะไรให้ช่วยไหมคะ?”
> ไครอส (ยิ้มเล็กน้อย): “วันนี้ข้าคิดจะพาเจ้ามาที่สถานที่หนึ่ง…”
ฉันมองเขาอย่างสงสัย ขณะที่เขาชี้ไปทางด้านทิศตะวันตกของสวน ซึ่งมีทางเดินเล็ก ๆ ที่มุ่งตรงไปยังป่าบางแห่งที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน
> ฉัน (สงสัย): “ที่นั่นคือที่ไหนคะ?”
> ไครอส (เสียงเย็น): “ที่นั่นคือที่ที่ข้าซ่อนความลับบางอย่างเอาไว้...”
[ในป่าลึก – ค่ำคืนนั้น]
ทั้งสองเดินออกมาจากสวนและเข้าสู่ป่าทึบ ไครอสเดินนำหน้าไปอย่างมั่นใจ ขณะที่ฉันตามหลังไปอย่างระมัดระวัง
ไม่นานหลังจากนั้น เราก็มาถึงหน้าผาที่สูงชัน และใต้หน้าผามีถ้ำใหญ่ที่ปากถ้ำเต็มไปด้วยพืชพรรณคลุมรอบ ๆ ซึ่งเป็นที่ที่มืดมิดและดูอันตราย
> ฉัน (สงสัย): “ที่นี่คือ...ที่ท่านซ่อนความลับไว้?”
> ไครอส (พยักหน้า): “ใช่...ที่นี่เป็นที่ที่ข้าฝังสิ่งที่ข้าเคยเก็บไว้ลึกที่สุด...สิ่งที่ข้ากลัวที่สุดในชีวิต...”
เขาหยุดอยู่หน้าถ้ำและหันมามองฉันด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความจริงจัง
> ไครอส: “ถ้าท่านอยากรู้จักข้าให้มากขึ้น... สิ่งนี้คือคำตอบที่เจ้าต้องการ”
[ความลับที่ซ่อนอยู่]
ไครอสยกมือขึ้น และผนังถ้ำก็เริ่มเปิดออกอย่างช้า ๆ เผยให้เห็นกล่องเหล็กโบราณขนาดใหญ่ที่ถูกซ่อนไว้ภายใน
> ไครอส (ยิ้มบาง ๆ): “ข้าไม่เคยเปิดเผยสิ่งนี้ให้ใครเห็นมาก่อน...เพราะมันคือสิ่งที่ผูกพันกับโชคชะตาของข้า...และในนั้นมีคำตอบที่จะทำให้ข้ารู้ว่า…ท่านจะสามารถเปลี่ยนแปลงข้าจริง ๆ ได้หรือไม่”
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments
Uranis
แปลกๆนะ เริ่มมีกลิ่นแปลกๆแล้ว/Shame/
2025-04-29
1