ตอนที่2: ความลับที่ซ่อนอยู่

[ภายในห้องทำงานของไครอส]

หลังจากที่ฉันพูดประโยคคล่องๆ เกี่ยวกับการช่วยเหลือไครอสแล้ว ก็ได้แค่รอให้เขาตอบกลับมา แต่กลับเป็นเขาที่ไม่พูดอะไรสักพัก... ราวกับกำลังคิดอะไรบางอย่าง

> ไครอส (ก้มมองเอกสารบนโต๊ะ): "เธอจะช่วยข้าได้ยังไง?"

คำถามของเขาทำให้ฉันเกือบจะอ้าปากพูดตอบทันที... แต่ช้าไปหน่อย ฉันคิดถึงมังงะที่ฉันเคยอ่านมันขึ้นมา พล็อตเรื่องมันค่อนข้างซับซ้อนมาก ไม่ใช่แค่การหลบกับดักที่วางไว้ แต่ยังมีอะไรอีกมากมายที่ทำให้เขาไม่สามารถหลุดพ้นจากโชคชะตาที่ถูกกำหนดไว้แล้ว

> ฉัน (ยิ้มบางๆ): “ท่านเคยได้ยินไหมคะ… ‘การเปลี่ยนแปลงจากภายใน’?”

ไครอสเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นจากเอกสารและมองมาที่ฉัน ดวงตาของเขาดูเหมือนจะสนใจในสิ่งที่ฉันพูด

> ไครอส: “ภายใน? เจ้าหมายถึงอะไร?”

> ฉัน (ยิ้มอย่างมั่นใจ): “หมายถึง...ท่านจะต้องเปลี่ยนแปลงการคิด การกระทำ และทัศนคติของตัวเองก่อนค่ะ หากท่านยังมองว่าทุกอย่างเป็นเรื่องของอำนาจและการทำลายล้าง ก็ไม่มีทางที่จะเปลี่ยนโชคชะตาได้เลย”

เขาเงียบไปอีกครั้ง มองดูฉันเหมือนกำลังประเมินค่าคำพูดเหล่านั้น

> ไครอส (พึมพำ): “ไม่เคยคิดเลยว่า...จะมีใครมาบอกข้าแบบนี้...”

[ต่อมาหลังจากนั้น]

ในคืนนั้น ฉันไม่ได้กลับไปที่ห้องของตัวเองทันที เมื่อมองไปที่หน้าต่างระเบียงที่เปิดทิ้งไว้ ลมเย็นๆ ปะทะเข้ามา ทำให้รู้สึกถึงบรรยากาศที่แปลกประหลาด แม้จะคุ้นเคยในบางส่วน แต่ฉันก็รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงที่กำลังจะเกิดขึ้น

> ฉัน (คิดในใจ): “ถ้าฉันสามารถเปลี่ยนแปลงทัศนคติของเขาได้จริง...อาจจะสามารถหลีกเลี่ยงโชคชะตาที่มันจะเกิดขึ้นได้...”

แต่แล้วเสียงเปิดประตูห้องทำงานก็ดังขึ้นอีกครั้ง

> ไครอส (เสียงเย็น): "อาเรีย..."

> ฉัน (หันไปมอง): “ท่าน...?”

> ไครอส (สายตาจริงจัง): “เจ้าบอกว่าข้าจะต้องเปลี่ยนแปลงตัวเอง จากภายใน...แต่ข้าไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน... ข้าเคยเห็นเพียงแค่โลกใบนี้ที่เต็มไปด้วยการต่อสู้...มันยากที่จะยอมรับความคิดใหม่ๆ”

> ฉัน (เบาๆ): “ทุกสิ่งที่ท่านทำ...มันมีผลกระทบต่อคนอื่นๆ ค่ะ ท่านคงรู้ดีว่า...ท่านอาจจะไม่ได้เป็นคนเดียวที่ต้องเผชิญหน้ากับโชคชะตาแบบนี้”

เขายืนนิ่งมองฉันอย่างสงบ ราวกับกำลังรับฟังสิ่งที่ฉันพูด และในที่สุด...

> ไครอส (ถอนหายใจ): "เอาล่ะ...ดูเหมือนเจ้าจะพูดถูก"

[วันถัดมา]

เช้าวันต่อมา ฉันได้รับคำสั่งจากไครอสให้ไปพบเขาที่ห้องทำงานตามปกติ แต่ครั้งนี้ ฉันเริ่มเห็นท่าทางที่เปลี่ยนไปจากเมื่อก่อน ท่าทางที่ดูเปิดกว้างขึ้นกว่าเดิม

> ไครอส (เมื่อฉันเดินเข้าไป): “อาเรีย...ข้าตัดสินใจแล้วว่าจะลองฟังคำแนะนำของเจ้า”

> ฉัน (ยิ้มอย่างมั่นใจ): “ท่านไม่ต้องกลัวหรอกค่ะ ข้าไม่ใช่คนที่มาหลอกลวงท่านเลยสักนิด”

> ไครอส (ยิ้มเย็น): “เจ้าไม่ต้องอธิบายหรอก... ข้าแค่สงสัยว่าทำไมเจ้าถึงเชื่อว่าข้าจะเปลี่ยนแปลงได้?”

> ฉัน (ยิ้มกว้าง): “เพราะว่าคุณยังไม่รู้จักตัวเองดีพอค่ะ... แต่ถ้าคุณลองเปิดใจ คุณจะพบว่ามีบางสิ่งที่พลังแห่งการเปลี่ยนแปลงนี้สามารถทำได้”

ไครอสมองฉันด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง กว่าจะตอบกลับมา...

> ไครอส: “ถ้าอย่างนั้น...เราจะลองดู"

[ตอนนี้...การเดินทางของการเปลี่ยนแปลงเริ่มต้นขึ้นแล้ว]

การเปลี่ยนแปลงจากภายในที่ฉันพูดถึง...มันเริ่มกลายเป็นเรื่องจริงในชีวิตของไครอสแล้ว แต่การเปลี่ยนแปลงนี้จะเพียงพอหรือไม่ที่จะหลีกเลี่ยงโชคชะตาของเขา?

และถ้าเปลี่ยนแปลงไม่ได้...ฉันจะทำยังไง?

[ห้องทำงานของไครอส – เช้าวันใหม่]

ไครอสยืนอยู่หน้ากระจกใหญ่ในห้องทำงานของเขา ผมดำขลับถูกจัดเรียบร้อย แต่วันนี้ดูเหมือนเขาจะท่าทางต่างจากทุกวัน เขาเงียบและครุ่นคิดอยู่ในห้องมืด ๆ นั้นเหมือนพยายามทำความเข้าใจอะไรบางอย่าง

> ฉัน (ยืนอยู่ใกล้ ๆ): “ท่าน...ท่านคิดว่าการเปลี่ยนแปลงจะเป็นไปได้จริง ๆ เหรอคะ?”

ฉันถามเขาเบา ๆ ขณะที่ยืนอยู่ห่าง ๆ มองดูเขา

ไครอสหันกลับมามองฉันด้วยสายตาที่แปลกไปจากเดิม ดวงตาของเขามีแววความคิดลึกซึ้ง และดูเหมือนจะเริ่มสงสัยในสิ่งที่เคยเชื่อมาตลอด

> ไครอส: “เจ้าบอกว่า ข้าต้องเปลี่ยนแปลง...แต่จะทำยังไงเมื่อโชคชะตาของข้าเป็นสิ่งที่ไม่มีใครสามารถเปลี่ยนแปลงได้? การต่อสู้ที่ข้าต้องเผชิญอยู่...มันไม่ใช่แค่เรื่องของข้าเพียงคนเดียว”

> ฉัน (มองเขาอย่างเข้าใจ): “ท่านคิดว่าโชคชะตาของท่านเป็นสิ่งที่ยอมรับไม่ได้เหรอคะ? แต่อย่าลืมสิ...มันไม่ได้หมายความว่าเราต้องยอมรับมันทั้งหมด ท่านสามารถสร้างทางเลือกของตัวเองได้”

> ไครอส (ถอนหายใจ): “แต่บางสิ่งมันก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้เลย...”

เขาพูดอย่างเหนื่อยหน่ายและหม่นหมอง ฉันรู้ดีว่าคำพูดของเขาหมายถึงเรื่องในอดีตที่ไม่สามารถลบล้างได้ นั่นคือการสูญเสียที่เขาเคยเผชิญ แต่...

> ฉัน (ยิ้ม): “ท่านเคยได้ยินไหมคะ... ว่าการสูญเสียคือบทเรียนที่ทำให้เราก้าวไปข้างหน้าได้? และบางครั้ง...การเสียสละที่ใหญ่ที่สุดคือการยอมรับว่าเราสามารถเริ่มต้นใหม่ได้เสมอ”

ไครอสยืนนิ่งอยู่พักหนึ่ง ดูเหมือนจะกำลังคิดคำพูดของฉัน แต่ก็ยังไม่พูดอะไร

[วันถัดมา – ห้องอาหารของวัง]

วันนี้ไครอสสั่งให้ฉันมาร่วมรับประทานอาหารกับเขาในห้องอาหารใหญ่ของวัง ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน นี่ถือเป็นสัญญาณที่ดีว่าเขากำลังเริ่มเปิดใจ

> ฉัน (นั่งลงข้าง ๆ ไครอส): “ท่านคะ...ลองให้โอกาสตัวเองดูเถอะค่ะ ข้าเชื่อว่าท่านสามารถเปลี่ยนแปลงอนาคตได้”

> ไครอส (มองฉันนิ่ง ๆ): “เจ้าคิดว่าข้าควรจะเชื่อคำพูดของเจ้าหรือ?”

> ฉัน (ยิ้มเล็กน้อย): “เชื่อในตัวเองก่อนค่ะ และถ้าท่านเชื่อในตัวเองได้ ข้าก็จะอยู่เคียงข้างท่าน”

ความเงียบครอบงำห้องอาหารไม่นาน ก่อนที่ไครอสจะยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย เขาพยักหน้าและยกแก้วไวน์ขึ้น

> ไครอส (ยิ้มบาง ๆ): “เจ้าทำให้ข้ารู้สึกว่าบางทีข้าควรจะลองเปิดใจบ้าง”

[ช่วงเย็น]

ในช่วงเย็นนั้น ฉันเห็นไครอสยืนอยู่ที่ระเบียงห้องทำงานของเขาอีกครั้ง คราวนี้ท่าทางเขาดูสงบและเป็นตัวของตัวเองมากขึ้น ดวงตาของเขาไม่ค่อยเย็นชาดังเดิม แต่กลับแฝงไปด้วยความคิดและการตัดสินใจ

> ฉัน (ยืนมองจากประตู): “ท่านยังคงคิดว่าโชคชะตาของท่านจะเปลี่ยนไปได้ไหมคะ?”

ไครอสหันมามองฉันด้วยแววตาที่ต่างออกไปจากเดิม

> ไครอส (ตอบเสียงต่ำ): “ข้าไม่รู้ว่ามันจะเป็นไปได้หรือไม่...แต่ข้าจะลองทำตามที่เจ้าบอก”

[ช่วงเวลาหลังจากนั้น]

ฉันเริ่มเห็นการเปลี่ยนแปลงในตัวของไครอสจริง ๆ เขาไม่ใช่คนที่เย็นชาและห่างเหินเหมือนเมื่อก่อน เขาเริ่มใส่ใจคนรอบข้างมากขึ้น และแม้จะยังคงความเข้มงวดในตัวเอง แต่การตัดสินใจของเขาก็เริ่มมีการพิจารณามากขึ้น ไม่เหมือนเดิมที่เคยทำไปตามใจตัวเองเพียงอย่างเดียว

> ไครอส (ในห้องทำงาน): “ข้าไม่รู้ว่าจะเปลี่ยนแปลงได้หมดทุกอย่าง...แต่ข้าจะเริ่มจากการเปลี่ยนแปลงตัวเองเสียก่อน”

[ค่ำคืนในวัง]

ในที่สุด ไครอสก็ยอมรับความจริงบางอย่างได้ และตอนนี้ฉันเริ่มเห็นแสงสว่างในใจของเขา ฉันไม่รู้ว่าเราจะสามารถหลีกเลี่ยงโชคชะตาในที่สุดได้หรือไม่...แต่ฉันเชื่อว่าอย่างน้อยที่สุด การเริ่มต้นใหม่ก็เป็นสิ่งที่คุ้มค่า

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***