ไม่เคย

สายลมเย็นพัดโชยมาพาให้หวนคิดถึงภาพเก่าวันวาน ที่มีความสุขและไม่เคย ไม่เคยลืม เสียงเพลงที่น้องชายเปิดอยู่มันทิ่มแทงเข้ามาในหัวใจ ใช่แล้วความคิดถึงช่างทรมานเสียจริงๆฉันกลับมางานแต่งงานของน้องชาย ลิ้นชักภายในห้องนอนยังคงล็อกไว้ไม่มีใครมาเปิด ห้องของฉันยังอยู่แต่แม่บอกให้ฉันเก็บของ สำคัญออกไปเพื่อที่จะเตรียมห้องไว้รอสมาชิกใหม่ที่กำลังจะเกิดมา น้องสะใภ้กำลังตั้งท้อง ของสำคัญมีอยู่สิ่งเดียวคือสมุดไดอารี ที่เขาคนนั้นให้ชั้นมา เวลาผ่านไป 24 ปีแล้วเราไม่เคยเจอกันอีกเลย ฉันเก็บ ของเก่าๆทิ้งไปจนหมดเหลือไว้เพียงสิ่งนี้สิ่งเดียวที่จะนำกลับไปด้วย ฉันเปิดไดอารี่อ่านดูในบทความ ในอรี่เขียนไว้ว่า

ภาพความหลังหวนกลับมาอีกครั้งในวันนี้

“พี่ครับมาเสิร์ฟโต๊ะผมบ้างไม่ได้หรอ?”

“ไม่ได้จ๊ะพี่เป็นเชฟนะจ๊ะไม่ใช่เด็กเสิร์ฟ”

“ทำไมยังเสิร์ฟโต๊ะนั้นได้เลย”

“ก็เด็กเสิร์ฟไม่ว่างนี่นาพี่ต้องช่วยเขา”

“ งั้นพี่ก็คงเป็นคนที่ใจดีมาก ช่วยบาทหน่อยได้ไหม?”

“ช่วยอะไรจะลูกค้า”

“ช่วยบอกชื่อและ ขอที่อยู่หรือเบอร์เพจก็ได้”

“พี่ไม่มีสักอย่างหรอกจ้ะลูกค้า”

“ว๊า…ใจร้ายจัง พี่มีแฟนหรือยังครับ?”

“เคยมีแต่เลิกไปนานแล้วคิดว่า พี่อายุเท่าไหร่ ยังจะใสบริสุทธิ์อยู่รึไง?”

“บาสไม่ถือ”

“เธออายุเท่าไรแล้วดูจากรูปร่างสูงขนาดนี้น่าจะ 18 ได้”

“ 14 ครับ 14”

“ฮะ …! จริงปะเนี่ย?”

“ จริงมันยังใช้ เด็กชายนำหน้าชื่ออยู่เลย”

“บาสครับพี่ไม่มีเวลามาเล่นกับเด็กหรอกนะครับพี่ต้องไปทำงาน บาย ขอให้มีความสุขกับอาหารนะจ๊ะเด็กน้อย”

บ้าไปแล้วมีเด็กอายุ 14 มาจีบเจ้าเด็กแกแดดฉันก็ไม่ได้สนใจแต่อย่างใดแต่ทุกๆวันเด็กคนนั้นก็ จะมากับพี่ชายของเขาเสมอและก็พยายามจะชวนไปเที่ยวนู่นเที่ยวนี่ดูหนังบ้างชวนไปกินข้าวชวนไปเที่ยวบ้านเค้าบ้างในใจก็คิดว่าเออก็ดีกระชุ่มกระชวยดีเหมือนกันมีเด็กมาชอบ แต่อีกใจก็คิดว่าเด็กขนาดนี้ไม่มีวุฒิภาวะอะไรหรอก ขนาดเคยคบกับคนที่มีอายุมากกว่ายังไม่มีวุฒิภาวะเลย แต่ฉันก็คุยเล่นๆไปอย่างนั้นจนวัน หนึ่ง เพื่อนที่ทำงาน อยู่ร้านอาหารด้วยกันมาบอกว่า

“ พี่ชายของบาสมาจีบกูว่ะ มึงไปบ้านเขาเป็นเพื่อนกูหน่อย”

“ ไปทำไม? เขามาทุกวันอยู่แล้วจะไปทำไมวะ?”

“กูอยากรู้ว่าเขามีเมียอยู่หรือเปล่า?หลอกกูหรือเปล่า?”

“ แล้วจะไปยังไง?บ้านเขาไหน?ก็ไม่รู้”

“ กูรู้มีคนที่รู้จักจะพาไป เขาอยู่ หมู่บ้านเดียวกัน พี่นนท์”

“ เออก็ได้เดี๋ยวลางานก่อน”

บ้านชั้นอยู่กาญจนบุรีมาทำงานเป็นเชฟอยู่ร้านอาหารกึ่งคาราโอเกะ ที่ราชบุรี คนความรู้น้อยก็ต้องมีอาชีพแบบนี้แหละตามอัตภาพจิ๊บ เป็นเพื่อนของฉัน บ้าน เธออยู่ราชบุรี คนที่พอจิบมา เป็นลูกค้าประจำที่ร้านและก็รู้จักกับพี่ชายของบาสดีจึงพามามีผู้หญิงค่อนข้างมีอายุเดินออกมารับ และทำสีหน้าไม่ชอบจิบซักเท่าไหร่แต่ด้วยความที่เขาเป็นผู้ใหญ่จึงให้เข้าไปรอในบ้านรอบๆบ้านมีสวนผัก ส่วนพืชสวนผลไม้ครบครัน ฉันคิดว่าหากมีชีวิตอยู่ท่ามกลางธรรมชาติแบบนี้ก็คงจะดีไม่น้อยพี่ชายของบาทมารับ อย่างดีใจเมื่อเห็นคนรักของเขา

“มองหาอะไรเชฟนก บาสมันไม่ได้อยู่บ้านหลังนี้หรอกมันอยู่อีกหลังนึง”

“เปล่าสักหน่อย อ้าว…!เป็นพี่น้องกันทำไม?อยู่คนละบ้าน”

“เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน”

“อ๋อ”

จะว่าไม่สนใจก็แอบนิดนึง แต่จะแสดงท่าทีไม่ได้หรอกก็ฉันอายุ 20 น้องเค้าแค่ 14 เองคนส่วนใหญ่ที่นี่มีอาชีพทำสวนรวมถึงครอบครัวของบาาด้วยแม่ แฟนของจิ๊บกำลังเตรียมอาหารเพื่อรับรองชั้นและจิํบ อย่างไม่ค่อยจะเต็มใจนัก ฉันดูอาการออก แต่จะ ให้เจ้าบ้านมาลำบากกับการมาของฉันไม่ได้หรอกเกรงใจ

“ แม่จ๊ะหนูทำเองแม่นั่งนะ”

“ ยังเด็กอยู่เลยทำอาหารเป็นหรือ เด็กสมัยนี้ทำกันไม่เป็นหรอก”

“หนูเป็นเชฟจ้ะแม่”

“ อ้าว…ก็ไอ้คนที่พามาส่งบอกว่าเป็นเด็กเสิร์ฟอยู่ร้านอาหาร”

“ก็ใช่หนูทำงานร้านอาหารแต่เป็นเชฟ”

“ เธอเป็นแฟนกับลูกชายป้าใช่ไหม?”

“ เปล่าจ้ะ คนนั้นหนูไม่ใช่แค่มาเป็นเพื่อนเขาจะแม่ แล้วนี่จะให้หนูทำอะไรบ้าง? นั่งเฉยๆดูเชฟ นกทำนะ”

แม่ของแฟนจิ๊บนั่งดูฉันทำอาหาร อยากรู้สึกทึ่งในฝีมือและก็เผลอพูดออกมาว่า

“ทำไมไม่เป็นเธอนะไม่งั้นจะไปขอซะพรุ่งนี้เลย”

เสียงใครคน หนึ่ง วิ่งมาเอ็ดตะโลอยู่นอกบ้านและก็มาถึง ตัวฉันอย่างรวดเร็ว

“ พี่มาได้ไง? คิดถึงบาสล่ะสิ”

“บาส ให้แก่แดด ขนหนวดยังไม่ขึ้นเลย ริจีบสาว”

“บาสตัวสูงใหญ่แล้วขนก็ขึ้นหมดทุกที่แล้ว หนุ่มแล้วด้วย”

“ไอ้ทะลึ่ง”

“ ขนแขนขนขาไง คิดอะไรเนี่ย?”

แต่ก็จริงอย่างที่บาทว่าเขาตัวสูงกว่าพี่ชายของเขาซะอีกฉันดูตัวเล็กไปเลย บาสคอยช่วยทำนู่นทำนี่คอยเป็นลูกมือที่ดี

“บาสทุกวันกูไม่เคยเห็นมึงมาคอยช่วยเลยวันนี้ทำไมมาได้?”

“ป้าเนี่ยแฟนบาสในอนาคต”

“ ที่โรงเรียนไม่มีสาวๆหรือไง พี่ทำงาน หน้ามันตัวก็เหม็น คงปลื้มรุ่นพี่ตามประสาเด็กนั่นแหละ”

“ ไม่ปลื้ม แต่ชอบ เชอะพี่ไม่เข้าใจหรอก”

“เออรอให้มึงเลิกใช้เด็กชายนำหน้าชื่อซะก่อนนะ แล้วค่อยมาจีบพี่เค้า เขาจะคบกับมึงหรือเปล่าเนี่ย จะมาเป็นภาระ เขาเสียเปล่าๆยังหาเงินไม่เป็นเลย”

“บาสจะทำงานพิเศษเสาร์อาทิตย์ เก็บเงินพาพี่ไปดูหนังกับบาสนะ”

“ จะไปยังไงก่อนน้องชายอายุเท่านี้ขับรถไม่ได้นะจ๊ะ”

“ เอาไว้ถ้าพี่ว่างจะไปนะจ๊ะน้องชาย”

“เปลี่ยนจากน้องชายเป็นบาสเฉยๆได้ไหม?”

“ โอ๊ะ… กูละหมั่นไส้เด็กแกแดดจริงๆ”

“ วันนี้กินข้าวด้วยคนนะป้า”

“ บ้านมึงไม่มีกินหรือไง?”

“บาสอยากกินอาหารฝีมือแฟนบาสนี้่”

“ ที่ร้านก็ฝีมือพี่ทั้งนั้นแหละ”

“ ไม่เหมือนกัน นี่เป็นอาหารบ้านบ้านบาทไม่เคยกิน”

ป้าของบาสซึ่งเป็นแม่แฟนของจิ๊บ เหมือนจะชอบฉันมากชมตลอดไม่หยุดนี่แหละที่เขาบอกว่าเสน่ห์ปลายจวักไม่ได้ใช้ได้แก่คน ที่เป็น สามีได้อย่างเดียวใช้กับทุกคนที่อยู่รอบข้าง ชั้นถูกฝึกมาจากยายเรื่องทำอาหารทั้งคาวและหวาน

“ เย็นมากแล้วเดี๋ยวให้หนุ่มๆไปส่ง”

“จ่ะป้าขอบคุณสำหรับอาหารนะคะ”

“5 5 5 เธอเป็นคนทำจะมาขอบคุณป๋าทำไม?”

“บาสจะไปส่งพี่เอง”

พี่ชายของบาส สตาร์ดรถกระบะคันเก่าซึ่งมีอยู่ คันเดียวที่ใช้ในฟาร์มผักแต่ไอ้แก่รถกระบะ เป็นใจหรือไงไม่รู้มันสตาร์ทไม่ติดซะนี่อ้าวถึงคราวซวยมาเยือนไม่มีอะไรติดตัวมาเลยและที่นี่ก็อยู่กลางป่า และสวน ตัวก็เหม็น บาสแสดงตัวเป็นฮีโร่ทันที คะยั้นคะยอให้นอนค้างเสียที่นี่ และก็รีบๆไปซื้ออุปกรณ์การใช้ชีวิตให้แปรงสีฟันและของใช้ส่วนตัว

“ ใส่เสื้อผ้าป่าก็ได้นะนุ่งผ้าซิ่นเป็นหรือเปล่า?”

“เป็นจ้านุ่งประจำตอนอยู่กับยายแต่ว่าเผลอไม่ได้มันชอบหลุดคงต้องระวังหน่อย”

“บาสเมื่อไหร่จะกลับบ้านสักทีพ่อแม่ไม่ตามหาแล้วหรอ วันนี้เดี๋ยวให้บาสไป ส่ง ที่บ้านอีกหลังนึงนะ นอนบ้านเดียวกันกับผู้ชายมันดูไม่ดี”

“ขอบคุณค่ะป้าลำบากแย่เลยขอรบกวนด้วย”

“ ไม่เป็นไร “

“ พี่น่ารักจังไม่เคยเห็นแบบนี้เลย

ก็พี่ซุ่มซ่ามกลัวพระสินมันจะหลุดก็เลยนุ่งจูงกระเบน มันมั่นคงและปลอดภัยเกิดหลุดขึ้นมาคนแถวแถวนี้จะเก็บไปฝันร้าย”

ฝันดีสิไม่ว่า อันนี้อะไรน่ะมันตกลงมาจากกระเป๋าพี่…ขอได้ไหม?

“ลิปบาล์มทา กันปากแตกจะเอาไปทำไม่ใช่ด้วยหรอ? เป็นหรือเปล่า?”

“ไม่ได้เป็น และก็ไม่เคยใช้แต่คิดดูสิ อันนี้มาถูริมฝีปากพี่ทุกวัน เหมือนบาสได้จูบกับพี่ทุกวันแบบนี้”

เจ้าเด็กแกแดดนี่ทำให้ฉันหัวใจเต้นแรงตื่นเต้น เมื่อสายตาที่หวานฉ่ำหยาดเยิ้มบนดวงตาที่กลมโตคู่นั้น จับจ้องมาที่ฉันพร้อมกับเอาลิปบาล์มของฉัน ถ้าไปที่ริมฝีปาก ของตัวเองฉันรีบหลบสายตาทันที และก็เปลี่ยนเรื่องคุย ฉันจะมาหวั่นไหวกับเด็กไม่ได้นะหากใครรู้เข้าได้เป็นขี้ปากเขาแย่

“ผม พี่นะเปียกอยู่เลยมาบาสเช็ดผมให้ ผมยาวจังพี่รู้ไหมว่าครั้งแรก ที่บาสเจอพี่ ที่ออกจากครัวมาผู้หญิงหน้ามันคนนั้นแต่งชุดเป็นเชฟออกมาแล้วก็ดึงยางมัดผมออกสะบัดผม ไปมาพี่สวยมาก”

“ ชอบคนหน้ามันว่างั้นแปลกคน'

“ ไม่ใช่ บาสจะบอกว่าบาสชอบผมพี่ ผมพี่สวยมาก”

“ อ้าว..ตกลงชอบพี่หรือชอบผมนี่ เอาให้แน่งั้นถ้าถ้าเกิดว่าพี่ไม่มีผมก็ไม่ชอบสินะ”

“คนอะไรจะไม่มีผมบาสก็ชอบพี่ทุกส่วนนั่นแหละ ชอบทุกอย่างที่เป็นพี่พี่สัญญาได้ไหมว่าถ้าบาสไม่มีเด็กชายนำหน้าชื่อพี่จะคบกับบาท”

ฉันเอามือลูบหัวบาทอย่างเอ็นดู เขาคงเหมือนชั้นตอนเด็กๆที่แอบปลื้มรุ่นพี่คนนึงซึ่งก็แค่ปลื้มเฉยๆแต่บาทคงแยกแยะไม่ออกระหว่างชอบกับปลื้ม

“ชอบจัง… จุ๊บ”

อ้าวเฮ้ยเด็กนี่ลูบหัวอยู่ดีๆคว้ามือฉันไปจูบ เฉยเลย หัวใจโอ้ยทำไมรู้สึกตื่นเต้นอาการแบบนี้ไม่เคยเป็นกับใครเลยฉันรีบชักมือออกแกล้งหาวทำเป็นง่วงนอน

“ง่วงแล้วเหรอ เพิ่ง สอง ทุ่มเอง”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***