หมู่บ้านกินคน

สวัสดีครับผมชื่อจิตรผมเป็นนักศึกษาปีที่2แล้วล่ะ วันนี้อาจารย์ให้รายงานเกี่ยวกับหมูบ้านที่เก่าแก่แต่ละที่ พวกผมและเพื่อนอีก4คนไม่รวมผมด้วย มีชาย2หญิง2 เพื่อนคนแรกชื่อ ก็อด กาย มิ้น และน้ำ พวกผมมาทำรายงานเกี่ยวกับหมู่บ้านแมลงหมอก หัวหน้ากลุ่มคือไอ้ก็อด ถ้าถามว่าทำไมกลุ่มผมถึงเลือกหมู่บ้านนี้ล่ะก็ไม่รู้สิไอ้ก็อดมันบอกว่ามันรู้สึกเหมือนว่าหมู่บ้านนี้มันดูน่าดึงดูดยังไงก็ไม่รู้ว่ะ พวกผมก็เลยเลือกหมู่บ้านนี้กัน พอผมไปหมู่บ้านนี้ก็ดูปกติดีน่ะ

ใช่แล้วมันดูปกติดีแต่ก็แค่ดูปกติล่ะนะ ถ้าพวกผมดันไม่บังเอิญไปที่หมู่บ้านนั่นนะน่ะ ถ้าพวกผมไม่ไปไปเพื่อนผมก็คงรอดกลับมาแล้ว...

เอาเป็นว่ามาเข้าเรื่องกันต่อเถอะ ในตอนนั้นพวกเขาก็ดูเป็นมิตรและต้อนรับพวกเราอย่างดีเลยล่ะถึงแม้ทางที่มาจะไกลจากตัวเมืองไปหน่อยก็เถอะ และพวกผมก็กะเอาไว้ว่าจะอยู่ที่นี่สัก3วัน และดูเหมือนว่าพวกเขาจะยินดีและตอบตกลงด้วย พวกเขาได้จัดเตรียมที่พักรวดเร็วดีนะ

พอตกดึกดูเหมือนว่าพวกเขาจะเล่าตำนานของหมู่บ้านให้เราฟังด้วย เท่าที่ผมจำได้ก็คือพวกเขาเล่าว่าได้มี"ปีศาจ"ไร้นามตนหนึ่งได้เข้ามาที่หมู่บ้านของพวกเขา หลังจากที่"ปีศาจ"ตนนั้นได้เข้ามาที่หมู่บ้านแห่งนี้เจ้า"ปีศาจ"ตนนั้นก็ได้สาปให้คนที่อยู่หมู่บ้านนี้เป็นอมตะแต่ต้องแลกกับการต้องหิวโหยไปตลอดการทางเดียวที่จะบรรเทาความหิวได้คือต้องนำมนุษย์มาถวายให้กับมันเรื่อยๆ ส่วนสาเหตุน่ะหรอที่เจ้า"ปีศาจ"ตนนั้นสาปหมู่บ้านนี้ มันบอกเอาไว้ว่ามันแค่ต้องการอาหารและการทำให้ผู้คนทรมาณน่ะมันทำให้รู้สึกอารมณ์ดีด้วย เจ้า"ปีศาจ"ตัวนี้น่ะมันชอบความบันเทิงที่ได้จากความทุกข์ทรมาณของมนุษย์เอามากๆ พวกผมและเพื่อนๆที่ฟังก็มีทั้งคนที่ไม่เชื่อและคนที่กลัวแต่ก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง

"ละละ...แล้วพวกคุณจะกินพวกเรารึเปล่าค่ะ"

น้ำและมิ้นเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่หวาดกลัวในขณะที่กำลังกอดกันด้วยร่างกายที่สั่นจนเห็นได้ชัด

"หึๆๆ ไม่ต้องกลัวไปหรอกหนูนี่มันก็แค่ตำนานเรื่องเล่าปากต่อปากเอง ฮ่าๆๆ"

ลุงที่เป็นคนเล่าได้เอ่ยขึ้นเพราะเห็นว่าสองสาวนั้นมีท่าทีกลัวเอามากๆก็เลยพูดอย่างนั้นไปเพื่อทำให้สองสาวหายกลัว

พวกผมก็ได้ศึกษาหมู่บ้านนี้ไปตามปกติ แต่แล้วก็ได้มีอยู่คืนหนึ่งซึ่งเป็นคืนสุดท้ายพอดี มิ้นได้หายตัวไป ผม และเพื่อนอีก3คนก็ได้พากันหา เพราะว่าคนทั่งหมู่บ้านได้หายกันไปใหนก็ไม่รู้ พวกเราได้ตามหามิ้นกันราวๆ2-3ชั่วโมงได้แต่ก็กลับไม่พกร่องรอยใดๆเลย และน้ำก็ทรุดตัวลงไปก่อนที่ร้องให้ออกมาและพูดว่า

"ระ..หรือว่าเรื่องเล่าที่พวกเขาเล่าจะเป็นเรื่องจริง ฮือๆๆ"

ผม ก็อด และกายเมื่อได้ยินคำพูดนั้นพวกผมก็รู้สึกกลัวกันขึ้นมาเล็กน้อย และก็อดก็ได้พูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทาพร้อมหัวเราะเพื่อกลบเกลื่อนความกลัวว่า

"มะมะ..มิ้นอาจจะแค่แกล้งพวกเราเล่นก็ได้นะฮ่าๆๆ"

หลังจากที่ก็อดพูดอย่างนั้นขึ้นมาพวกเราก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาเปราะหนึ่ง แต่ก็ยังคงกังวลกันอยู่ดีพวกผมก็เลยเลือกที่จะพักกันก่อน หลังจากนั้นพวกผมก็นั่งพักกันสักพักนึงแต่ตอนนั้นผมดันรู้สึกปวดฉี่มากผมก็เลยไปหาที่ฉี่ และในขณะที่ผมกำลังฉี่อยู่ผมก็ได้เจอเจ้า"ปีศาจ"ตนนั้นกำลังกินเพื่อนของผมอยู่ พร้อมกับคนในหมู่บ้านกำลังท่องบทสวดบางอย่างอยู่ตอนนั้นผมตกใจมากจนรีบวิ่งหนีไปโดยที่ผมไม่แม้แต่จะหันไปมองมิ้นเลย และผมก็ได้วิ่งไปเรื่อยจนเจอโพรงไม้แห่งหนึ่ง และตรงนั้นก็มีกระดาษเก่าๆแผ่นหนึ่งมันถูกเขียนไว้ว่า

"ถึงทุกคนที่ได้หลงเข้ามาในหมู่บ้านแห่งนี้ผมจะบอกวิธีเอาตัวรอดให้กับคุณที่ได้อ่านหนังสือเล่มนี้อยู่วิธีเอาตัวรอดก็ง่ายมากคุณแค่หยิบยันต์ตรงนั้นแปะเอาไว้ที่โพรงไม้และเข้าไปซ่อนตัวในนั้นซะ พวกคุณคงจะรู้สึกสงสัยกันอยู่ไม่ก็น้อยและสาเหตุที่ผมเขียนลวกๆแบบนี้เอาไว้ก็เพราะว่าผมดันบังเอิญไปเจอเจ้า"ปีศาจ"นั่นเข้าทำให้ตอนนี้ผมเหลือเวลาอีกไม่มากแล้วและข้างบนโพรงไม้มันมีทางออกอยู่และจงจำไว้อยู่ให้เงียบที่สุดจนกว่าจะถึงเช้าแล้วเดินตามที่แผนที่บอกไว้ซะ"

ตอนนั้นหลังจากที่ผมอ่านเสร็จผมก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งแต่ก็ไม่มีทางเลือกมากแล้วเพราะดูเหมือนว่าเจ้าพวกนั้นกำลังไล่ล่าผมอยู่และหลังจากนั้นผมก็ได้ทำตามที่เขาบอก

เช้าวันต่อมาผมได้เดินทางตามที่แผนที่บอก แต่แปลกจังเหมือนผมลืมอะไรบางอย่างไปเลยหลังจากที่แปะยันต์นั้น แล้วหลังจากนั้นก็มีชื่อของมิ้น ก็อด กาย และน้ำ ผุดขึ้นมาในหัวผมแต่ทำไมกันนะทำไมกันทำไมผมถึงจำชื่อพวกเขาไม่ได้ล่ะ?

หลังจากนั้นชื่อของพวกเขาเหล่านั้นก็ได้หายไปจากหัวผมและผมก็ได้ใช้ชีวิตปกติเรื่อยมา

ตึกๆๆ เสียงฝีเท้าของสิ่งมีชีวิตที่รูปร่างแปลกประหลาดกำลังเดินไปที่โพรงไม้นั่นแล้วเอ่ยขึ้นด้วยเสียงที่ทุ้มต่ำแและแหบแห้งว่า

"คิกๆๆๆดูเหมือนว่าจะมีผู้เอาชนะเกมที่ข้าสร้างไว้ด้วยแหะ ถ้าจำไม่ผิดเจ้านั่นน่าจะชื่อจิตรสินะ ดูเหมือนว่าเจ้านั่นน่ะจะทำตามกระดาษนั่นที่ข้าเขียนอย่างดีเลยสินะ คิกๆๆๆๆ"

ก่อนที่เจ้าสิ่งๆนั้นจะได้ใช้มือที่ใหญ่และบิดเบี้ยวนั่นจะได้พลิกกระดาษไปข้างหลังและเนื้อหาในนั้นเขียนเอาไว้ว่า

"หลังจากที่ทำตามขั้นตอนนั้นเสร็จแล้วผู้ที่รอดชีวิตจะต้องกลายเป็นคนในหมู่บ้านและคอยล่อเหยื่อมาที่นี่และคุณจะสูญเสียความทรงจำไปทีละเล็กทีล่ะน้อย"

และเจ้า"ปีศาจ"นั่นก็ได้เอ่ยขึ้นมาอีกว่า

"คิกๆๆๆ ข้าหวังว่าเจ้าจะทำได้ดีเหมือนไอ้เจ้ามนุษย์ที่ชื่อว่าก็อดนั่นนะ คิกๆๆๆ"

ก่อนที่มันจะจากไปพร้อมกับเสียงหัวเราะอันบ้าคลั่ง

จบ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***