เรื่องเล่าของผีไร้ขา

ย้อนกลับไปเมื่อหลายร้อยปีก่อนได้มีครอบครัวเล็กๆครอบครัวหนึ่งที่มีกันอยู่สามคนพ่อ แม่ และลูกสาวคนหนึ่งได้อาศัยอยู่ในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง และครอบครัวนี้ช่างเป็นครอบครัวที่แสนอบอุ่นสะเหลือเกิน

"นั่นสิถ้ามันยังคงเป็นอย่างนั้นเรื่อยมาก็คงดีสินะ หึๆ"

พวกเจ้าคงเริ่มสงสัยแล้วสินะว่าข้าเป็นใคร เพราะฉะนั้นข้าคงจะต้องแนะนำตัวเองสักหน่อยแล้วละ ข้ามีนามว่าแดง เมียของข้าชื่อแย้ม ส่วนลูกสาวข้าชื่อจัน ซึ่งลูกสาวข้าอายุ14ปีแล้ว

เอาล่ะข้าขอแนะนำตัวแต่เพียงเท่านี้เรามาเข้าเรื่องกันเถอะ ในวันนั้นได้มีคนไม่สิต้องเรียกว่า"ปีศาจ"ถึงจะเหมาะกับไอเจ้าสิ่งๆนั้นสิ ตอนแรกข้าก็ไม่ได้รู้อะไรข้าก็เลยเข้าไปทักทาย"ปีศาจ"ตัวนั้นกับเมียของข้า ซึ่งข้าไม่ควรเข้าไปยุ่งกับไอ้"ปีศาจ"นั่นเลยเพราะหลังจากวันนั้นเมียข้ากับลูกสาวข้าก็มีท่าทีที่แปลกไป ตอนแรกข้าก็ไม่ได้คิดอะไรมากแต่พอนานวันเข้าลูกสาวและเมียของข้าก็เริ่มตีตัวออกห่างจากข้าทีละนิดๆ จนข้าสัมผัสได้ถึงสิ่งผิดปกติ

และในคืนนั้นข้าได้แอบตามลูกสาวกับเมียข้าไป แต่ภาพที่อยู่ตรงหน้าข้ามันช่าง.... จนข้ามิอาจทนดูภาพนั้นต่อได้ แต่ข้าก็เลือกที่จะฝืนดูภาพนั้นต่อโดยหารู้ไม่ว่าภาพต่อไปนั้นจะเป็นภาพที่น่ากลัวเกินกว่าที่ข้าจะจินตนการได้ ตอนนั้นที่ข้าได้เห็น"รูปร่างที่แท้จริงของปีศาจนั่น"ทำให้ทั่วทั้งร่างของข้าสั่นสะท้านไปด้วยความกลัวจนข้าต้องผงะตกใจล้มลงไป ตึง! เจ้า"ปีศาจ"นั่นได้หันมาที่ข้าก่อนที่จะฉีกร่างกายของเมียและลูกข้าแล้วก็จับกินไปทั้งอย่างนั้น ก่อนที่เจ้า"ปีศาจ"นั่นจะหัวเราะด้วยความบ้าคลั่ง ตอนนั้นข้ากลัวจนไม่สามารถขยับร่างกายได้ และข้ารู้สึกได้ถึงความน่าอึดอัดและความน่าสะอิดสะเอียนอย่างบอกไม่ถูก แล้วหลังจากนั้นเจ้า"ปีศาจ"นั่นก็หันมาที่ข้าแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำและแหบแห้งว่า

"คิกๆๆ ขาเจ้าน่ะข้าขอเอาไปให้คนอื่นนะถ้าอยากได้คืนก็จงตามหาข้าของเจ้าให้เจอแล้วกัน คิกๆๆๆ"

หลังจากที่เจ้า"ปีศาจ"นั่นได้หายไปพร้อมกับขาทั้งสองข้างของข้าและทุกอย่างก็ได้ดับไป ข้าตื่นมาอีกทีข้าได้พบว่ารางกายของข้าได้มีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้นข้ารู้สึกว่าร่างกายข้าแปลกไป แต่ข้าก็ไม่ได้สนใจเพราะตอนนี้ข้ารู้สึกว่าข้าต้องตามหาเจ้านั่นให้เจอให้ได้

ตอนนั้นข้าคิดเพียงแต่ว่าข้าต้องแก้แค้นและทวงคืนขาข้าให้ได้ พอย้อนกลับไปดูมันช่างน่าสมเพชเหลือเกินที่ข้าเอาแต่พยายามไล่ล่าเจ้านั่นอย่างเอาเป็นเอาตายและพยายามหาขาของข้า จนรู้สึกตัวอีกทีข้าก็ได้คร่าชีวิตผู้คนไปมากมายจนมิอาจย้อนกลับไปได้อีกครั้ง

หลังจากที่ข้าได้ขากลับคืนมาและสำนึกผิดได้มันก็สายไปเสียแล้ว ข้าต้องการหลุดพ้นจากการจองเวรจองกรรมกับ"ปีศาจ"นั่นข้าจึงเลือกที่จะไถ่โทษให้กับคนผู้นั้นที่ข้าได้คร่าชีวิตไป ข้าขอโทษจริงๆที่ข้าต้องคร่าชีวิตผู้คนมากมายเพียงเพราะข้าต้องการแก้แค้นและต้องการขาของข้ากลับคืนมา และเจ้าคนที่ได้ขาข้าไปข้าต้องขอโทษเจ้าด้วยที่ข้าทำให้เจ้าต้องติดคำสาปนี้ไป....

และหลังจากนั้นข้าก็ได้เจอกับเจ้า"ปีศาจ"ตัวนั้นและก่อนจากไปมันก็ได้พูดว่า

"ได้ข้าคืนแล้วสินะ แล้วเจ้ามีความสุขรึเปล่าล่ะ คิกๆๆ"

"ไม่รู้สิแต่ตอนนี้ข้าช่างรู้สึกว่างเปล่าเสียจริง"

"งั้นข้าจะบอกอะไรให้เจ้าได้รู้อย่างหนึ่งเอาใหม คิกๆๆๆ"

"อะไรงั้นหรอ?"

"ถึงแม้เจ้าจะหยุดถึงแม้เจ้าจะเจอขาแล้วแต่คำสาปนี่จะไม่มีวันหายไป มันจะคงอยู่ไปเรื่อยๆ ตลอดไปไม่มีวันหยุด คิกๆๆ"

"ข้าไม่สนใจหรอกเพราะข้าน่ะคิดที่จะหยุดแล้วล่ะ เพราะยังไงข้าก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี"

"เจ้านี่มันน่าเบื่อชะมัดเลยข้าไปที่อื่นดีกว่า คิกๆๆๆ"

นี่คือคำพูดสุดท้ายก่อนที่ข้าจะไม่ได้เจอกับเจ้า"ปีศาจ"นั่นอีกและถึงแม้จะมีโอกาศข้าก็ไม่อยากเจออยู่ดี

จบ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***