อานต้าติมูร์

“ท่านพี่ จาร์บูฮาร์ ท่านพี่นี่ข้าเอง บาตูของท่านพี่เยี่ยงไรนี่ไง”

บาตูดึงผ้าออกชี้รอยสักให้พี่ชายของเขาดู ดาบที่กำลังจะเงื้อเข้าฟาดฟันน้องชายตัวเอง หล่นลงกับพื้น ทั้งสองสวมกอดกันด้วยความคิดถึง ความดีใจตื้นตันใจกลั่นออกมาเป็นน้ำใส ๆ ไหลออกมาจากตาของทั้งสอง ท่ามกลางความตกใจและตกตะลึง ของ ติมูร์ และผู้ติดตามของ จาร์บูฮาร์ สงครามได้ยุติลง ทั้งสองเผ่าจึงได้เป็นพันธมิตรกันไปโดยปริยาย จาร์บูฮาร์จึงขอรับตัว บาตูกลับไปยังชนเผ่า ไตเซชานที่เขาก่อตั้งมันขึ้นมาใหม่จนได้หลังจากที่ได้แต่งงานกับ คูลาน บุตรสาวของ บาร์ฮาน คนที่ช่วยเหลือและหนุ่นหลัง จาร์บูฮาร์ มาตั้งแต่ต้น ก่อนที่จะจากกัน บาตู และติมูร์นั้นได้ดื่มน้ำร่วมสาบานว่าจะเป็น พี่น้องกัน และจะช่วยเหลือกันตลอดไป จะไม่มีวัน สังหารกันเอง จะไม่ทรยศต่อกัน

“ข้าคงคิดถึงเจ้ามากมายนักน้องชายข้า เมื่อใดที่เจ้าต้องการความช่วยเหลือขอให้เจ้าส่งคนมาแจ้งแก่ข้า ข้าจะรีบไปหาเจ้าทันที”

“ท่านพี่ข้าขอบน้ำใจท่านพี่จริง ๆ หากไม่ได้ท่านพ่อและท่านแม่ข้าอาจจะตายไปแล้วในวันนั้นข้าจะไม่ลืมบุญคุณของพวกท่านเลย ข้าต้องไปแล้ว”

ทั้งสองกอดลากันเป็นครั้งสุดท้าย หลังจากที่ จาร์บูฮาร์พาบาตูกลับมาที่ เผ่าไตเซชาน แล้วเขาก็แต่งตั้งให้บาตูเป็นองคลักษณ์มือขวาของเขา บาตูเข้าไปหาโจชิ น้องชายของเขา โจชินั้นจำ บาตูไม่ได้เขาจึงไม่ได้รู้สึกดีใจสักเท่าไรที่ได้เจอพี่ชายของตัวเอง โจชิไม่เก่งเรื่องการรบแต่ทว่าเขามีความสามารถในการประดิษฐ์สิ่งของโดยเฉพาะอาวุธแปลก ๆ ใหม่ ๆ เขาจึงเป็นกองกำลังของเผ่าไม่น้อยไปกว่านักรบ

“ท่านพี่บาตูข้าขออภัยที่จำท่านไม่ได้เพราะข้ายังเล็กนัก ท่านคงลำบากมาก หลังจากวันนี้เราจะได้กลับมาอยู่บ้านของเราแล้ว ในที่ของเราที่สามารถยึดคืนมาได้ ศึกครั้งต่อไปคือ เผ่าคียาร์ดข้ารู้มาว่า ชนเผ่าที่เคยแกร่งมากกว่าผู้ใดในปฐพี นั้นขณะนี้เริ่มอ่อนแอลงมากเพราะไม่มีผู้สืบทอด และที่สำคัญ มีสมบัติมากมายที่แอบซ่อนอยู่ในนั้น พร้อมเมื่อไรพวกเราจะบุกทันที”

สิ่งที่ โจชิพูดและเล่าความเป็นมาเป็นไป ทำให้ บาตูนึกถึงเหตุการณ์ในวันนั้น สายตาที่แอบแฝงไว้ด้วยความอัมหิต มันเปล่งประกายลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง เขาเฝ้ารอวันที่ จาร์บูฮาร์ พร้อมที่จะออกไปทวงคืนความแค้นที่มีต่อ กันตุลกา ข่าน ของเผ่า คียาร์ด 

“ครั้งสุดท้าย ข้าจะไม่สังหารผู้ใดอีก ครั้งสุดท้าย พวกเราจะไปทวงคืน จากเผ่า คียาร์ด ที่มันทำไว้กับท่านพ่อและท่านแม่”

หลังจากที่ จาร์บูฮาร์ได้กล่าวกับบาตูได้เพียงไม่นาน เขาก็ต้องเสียชีวิตลงเพราะมีใครบางคนรอบสังหารเขาในขณะที่กำลังเดินทางไปยังชนเผ่า หนจิรา เผ่าของ บาร์ฮาน ผู้เป็นพ่อตาของเขา พิธีศพของ จาร์บูฮาร์ ได้จัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ หญิงสาว ที่กำลังร่ำไห้ ผู้นั้น นางงดงามที่สุดเท่าที่บาตูเคยเห็นมา จาร์บูฮาร์ เคยอวด ภรรยาของตนว่างดงามนัก แต่บาตูก็ยังไม่เคยได้เห็นสักทีเพราะนางชอบกลับไปยังชนเผ่าของตนเองมากกว่าอยู่ที่เผ่า ไตเซชาน เนื่องด้วย คูลานนั้น ชอบเอาแต่ใจ และผิดธรรมเนียมของผู้เป็นภรรยาอยู่ร่ำไป จึงเป็นสาเหตุให้ จาร์บูฮาร์ต้องเดินทางไป ๆ มาๆ บ่อยครั้ง จาร์บูฮาร์เคยเอ่ยกัลป์บาตูว่า

“ถ้าข้าตายไปข้ากลัวนัก กลัวว่านสงจะไปมีคนใหม่แล้วลืมข้า”

บาตูมองคูลานแล้วทอดถอนหายใจ เขามิได้หลงในความงามแต่ทว่า บาตูนึกสงสารพี่ชาย เพราะพี่สะใภ้ของเขางามนักคงไม่พ้นครึ่งปีคงมีชายออื่นมาหมายปองเป็นแน่ และผู้ที่จะได้เป็นข่านต่อจาก จาร์บูฮาร์นั้น ตามธรรมนียมต้องรับผิดชอบภรรยาของข่านคนเก่าอีกด้วยนั่นหมายความว่า ข่านคนใหม่ต้องแต่งงานกับภรรยาของข่านคนเก่าตามประเพณี หลังจากเสร็จสิ้นพิธี ของ จาร์บูฮาร์แล้ว บาตู ที่ยังไม่ทันได้รู้ว่าใครจะได้ขึ้นเป็น ข่านคนต่อไป เขาและโจชิ และทหารคนสนิทอีกสามคนที่เขาพามาด้วยจาก เผ่าตาตาเออ ได้นำทัพไปบุกยัง เผ่า คียาร์ด เพื่อทำตามความประสงค์ครั้งสุดท้ายของ จาร์บูฮาร์ เผ่าไตเซชาน ได้ล้อมเผ่า คียาร์ด ไว้ทุกด้าน ความยิ่งใหญ่และแข็งแกร่งเมื่อครั้งที่เขายังเด็ก นั้นได้หมดสิ้นไปแล้ว เหลือเพียงชายชรา ที่ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะสู้กับเขา นั่งอยู่ภายในกระโจมทองที่ใหญ่โตโอ่อา บาตูบุกเข้ามาในกระโจมของ กันตุลกาหมายจะสังหาร

“โจชิเจ้าชอบสมบัติสินะเจ้ามีหน้าที่ขนของทั้งหมดไปไว้เป็นของเจ้าเพราะข้าไม่ต้องการ ข้าต้องการเพียงแค่ ชีวิตของตาเฒ่าคนนี้”

“ท่านพ่อ พวกเจ้าช่างไร้ความเมตตาปราณีบิดาของข้า ไม่มีแรงจะสู้ท่านได้แล้วแน่จริงก็มาสู้กับข้าสิ พวกท่านจับตัวบุรุษผู้นี้ให้จงได้ข้าจะตัดหัวของมันด้วยตัวของข้าเอง”

ทหารนับสิบบุกเข้าจู่โจม แต่ทว่าพลาดท่าเสียทีให้กับบาตูที่มีความสามารถมากกว่า

“หากผู้ใดยอมจำนนข้าจะละเว้นชีวิตของพวกเจ้า”

ทหารที่มิได้ผ่านการฝึกมานานจึงไม่มีความแข็งแรงที่จะต่อกรกับทหารที่ฝึกซ้อมอยู่ทุกวันทุกคนทิ้งดาบลงและวิ่งหนีออกไป ซาไม หญิงสาวที่มีดวงตา เปล่งประกายใส และผิวกายที่ขาวดุจปุยหิมะ ดวงหน้าสีชมพูคล้ายกับแต่งแต้มไว้อย่างนั้น นางตรงเข้ามาหมาจะ ฟาดฟันบาตูให้สิ้นชีพไป แต่ นางพลาดท่าถูดบาตูฟันเข้าที่ไหล่จน สายผูกเสื้อขาด เผย ให้เห็นเนินอกที่ขาวอวบ หญิงสาวรีบใช้มือเล็ก ๆ กอบกุม เสื้อเพื่อปกปิดทรวงอกของสงวนของนางไว้โดยทันที มือที่ถือดาบอีกข้างยังคงฟาดฟันต่อสู้กับบาตูอย่างไม่ยอมแพ้

“ปล่อยดาบของเจ้าลงเดี๋ยวนี้มิเช่นนั้นศีรษะบิดาของแม่นางได้หลุดออกจากบ่าแน่”

ซาไมยอมทิ้งดาบเมื่อเหลือบไปเห็นทหารติดตามของบาตูได้ ทาบคมดาบ ระนาบกับลำคอของ กันตุลกา ไว้ ภาพอดีตที่ฝังใจของบาตูในบัดดนี้เขาได้คิดถึงมัน และต้องการให้กันตุลาเจ็บปวดที่สุด สายตาที่อำมหิต มองไปที่ ซาไม บุตรสาวของเขา บาตูกำลังคิดดจะทำอะไรนาง...???

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***