ตอนที่ 2

"นี่ขอรับ"

"ขอบคุณนะ"

เหตุใดข้าไม่เคยเจอนางเลยนางเป็นใครกันหน้าตางดงามนัก

"ว่าแต่ไม่เคยเห็นเจ้ามาก่อนเลยเป็นเจ้าเป็นคนมาใหม่เหรอ"

"ใช่แล้วข้าพึ่งได้มาทำงานที่ร้านผ้าไม่นานนี้น่ะจ้ะ"

"เช่นนี้นี่เองข้าชื่อ ตงหยาง นะ"

"อ๋อ ข้าชื่อหลันซี"

"หวังว่าจะได้พบกันอีกครั้งนะขอรับคนงาม"

"คือ..ฮ่าๆ เช่นกันจ้ะ"

(ปัจจุบัน)

"หลังจากวันนั้นข้าและตงหยางมักจะได้คุยกันบ่อยขึ้นเพราะข้ามักจะเดินกลับบ้านผ่านทางนั้นเสมอทำให้ข้าเเละตงหยางสนิทกันได้ง่าย"

"วันนั้นอยู่ๆพ่อข้าป่วยหนักแม่ข้าจึงสั่งให้ข้าไปหาสมุนไพรบนเขา"

(อดีต)

"หลันซีรีบไปรีบมานะ"เสียงท่านแม่สั่นคลอนเล็กน้อยจนข้าเองก็แปลกใจแต่ข้าไม่มีเวลามาคิดแล้วต้องรีบไปหาสมุนไพรก่อน

"ค่ะลูกจะรีบกลับมานะคะท่านแม่"

หญิงสาวรีบออกจากบ้านไปขึ้นเขาหาสมุนไพรแต่เวลาผ่านไปจนถึงพบค่ำแล้วหญิงสาวกลับหาไม่พบแม้แต่นิดเดียว

"ทำไม..ทำไมไม่มีล่ะ ฮึ ฮืออ มันต้องมีสิ ฮึ เหตุใดจึงหาไม่เจอกัน "

หญิงสาวร้องไห้กลางสายฝนที่ตกลงมาอย่างหนักด้วยความเสียใจและความกลัว

ซ่าาา!!

"ข้าต้องหาให้เจอข้าต้องหาเจอสิ ฮึ "

ซ่าา!!

ชึบบ ฟรึบบ

/เสียงฝีเท้านี่/หลันซี

"ใครนะ!!"

หญิงสาวเริ่มตกใจกลัวและมองไปรอบๆ

"ข้าถามว่าใครร!!!"

หญิงสาวมองไปที่เเสงแสงหนึ่งกำลังเข้าใกล้มาเรื่อยๆจนนางหวาดผวารีบคว้าเอาเคียวขึ้นมาป้องกัน

"ขะ..ข้า ถามว่าเจ้าเป็นใครไงไม่ได้ยินรึไง.."

"ข้าเองซีซี"

เสียงชายหนุ่มที่คุ้นเคยนั้นทำให้หญิงสาววางอาวุธลงโดยไร้กังวล

"ตงหยางเหรอ"

"ใช่แล้วข้าเอง"

ชายหนุ่มรีบเดินเข้ามาใกล้พร้อมกับโอบกอดหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าไว้ด้วยความเป็นห่วง

"มืดแล้วเจ้าไม่กลัวหรือ"

ชายหนุ่มถามด้วยเสียงที่อ่อนโยน

"ฮึก ฮืออออ ตงหยางงง"

หญิงสาวกอดชายหนุ่มเอาไว้แน่นและร้องไห้หนักขึ้นอีกครั้ง

"ไม่ต้องกลัว ข้าอยู่นี่แล้ว"

"ฮึฮือออ ฮึก ฮึ เจ้า ..เจ้ามาได้อย่างไรกัน"

"วันนี้ข้าเอาขนมที่เจ้าชอบกินไปให้เจ้าที่บ้านแต่แม่เจ้าบอกว่าเจ้าขึ้นเขามาหาสมุนไพรข้าว่าจะรอเจ้าแต่นานแล้วเจ้าก็ไม่กลับมาข้าเลยมาตามเจ้ารู้ไหมข้าเป็นห่วงเจ้าขนาดไหนเหตุได้ไม่บิกข้าเลย"

"เจ้า..ฮึก ข้าไม่อยากให้เจ้าต้องมาลำบอกด้วยนิ"

"หึ หึ เรื่องเเค่นี้ข้าช่วยได้สบายๆเลยล่ะ"

"แต่ข้าหาอ้อมเขาแล้วไม่มีแม้แต่เงาเลยนะ"

"ข้าช่วยได้ไง เอาเป็นว่าข้าจะพาเจ้ากลับบ้านก่อนแล้วกัน"

"ไม่ได้ข้าต้องหา.. "

"ถือร่มให้ข้าทีซีซี"

ชายหนุ่มพูดแทรกขึ้นพร้อมยื่นร่มไปให้คนตัวเล็กที่อยู่ตรงหน้า หญิงสาวจึงรับไว้

"นี่ข้าบอกว่า ..อ๊ะ!!"

พรึบบ!!

ชายหนุ่มช้อนตัวหญิงสาวตรงหน้าขึ้นมาอุ้มไว้

"กอดคอข้าแน่นๆนะ"

"ไหนว่าจะช่วยไง"