นิรันดรที่ไม่มีเธอ

นี่คือเรื่องราวของความรักและการสูญเสียที่อาจทำให้คุณเสียน้ำตา:

...****************...

แสงอาทิตย์ยามเย็นสาดส่องเป็นสีทองอบอุ่นทาบทาทุกสิ่ง ณ สวนสาธารณะอันเงียบสงบแห่งหนึ่ง "ภัทร" ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งนั่งอยู่บนม้านั่งไม้เก่า ใบหน้าคมคายประดับด้วยรอยยิ้มบางๆ ขณะที่สายตาจับจ้องไปยังร่างเล็กของ "นนท์" คนรักของเขาที่กำลังวิ่งเล่นกับสุนัขตัวโปรดอย่างมีความสุข เสียงหัวเราะคิกคักของนนท์ดังก้องมาเป็นระยะ ราวกับเป็นเสียงดนตรีที่ไพเราะที่สุดในโลกสำหรับภัทร

ภัทรและนนท์คบกันมาห้าปีแล้ว ความรักของพวกเขาเติบโตขึ้นทุกวัน เหมือนต้นไม้ที่หยั่งรากลึกและแผ่กิ่งก้านให้ร่มเงา นนท์เป็นเหมือนแสงสว่างในชีวิตของภัทร เติมเต็มความสุขและความสดใสในวันที่เหนื่อยล้า ในขณะที่ภัทรเป็นเหมือนหลักพักพิงที่มั่นคง ให้นนท์ได้ซบอิงในวันที่อ่อนแอ

วันนี้เป็นวันครบรอบห้าปีที่พวกเขาคบกัน ภัทรเตรียมเซอร์ไพรส์เล็กๆ น้อยๆ ไว้ให้นนท์ ทั้งอาหารเย็นรสเลิศที่เขาลงมือทำเอง และแหวนเงินเกลี้ยงวงหนึ่งที่สลักชื่อย่อของทั้งสองคนไว้ข้างใน เขาตั้งใจจะขอนนท์แต่งงานในค่ำคืนนี้

เมื่อตะวันเริ่มคล้อยต่ำลง นนท์จูงมือสุนัขเดินกลับมาหาภัทร ดวงตากลมโตเป็นประกายสดใส "ภัทร รอตั้งนานหรือเปล่า" เสียงหวานใสเอ่ยถาม

"ไม่นานเลย แค่คิดถึง" ภัทรตอบพลางลูบผมนุ่มของนนท์เบาๆ

"เย็นนี้อยากทานอะไรเป็นพิเศษไหม" นนท์ถามด้วยรอยยิ้ม

"อะไรก็ได้ที่นนท์ทำก็น่าทานที่สุด" ภัทรตอบกลับด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรัก

ทั้งสองคนเดินเคียงข้างกันออกจากสวนสาธารณะ มือประสานกันแน่นราวกับจะไม่มีวันปล่อย ระหว่างที่กำลังข้ามถนน ทันใดนั้นเองก็มีรถยนต์คันหนึ่งแล่นมาด้วยความเร็วสูง พุ่งตรงมายังร่างของนนท์

"นนท์! ระวัง!" ภัทรร้องเสียงหลง พยายามดึงร่างของนนท์เข้ามา แต่ทุกอย่างก็เกิดขึ้นเร็วเกินไป

เสียงดังสนั่นหวั่นไหว ร่างเล็กของนนท์กระเด็นไปตามแรงกระแทก ภัทรรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุน หัวใจของเขาร่วงหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม ภาพตรงหน้าพร่าเลือนไปด้วยหยาดน้ำตา

เขารีบวิ่งเข้าไปหาร่างที่แน่นิ่งของนนท์ เลือดสีแดงสดไหลซึมออกมาจากศีรษะและตามร่างกายของคนรัก ภัทรร้องไห้โฮ กอดร่างของนนท์ไว้แน่น เขาสัมผัสได้ถึงความเย็นเยียบที่แผ่ซ่านออกมา

"นนท์... นนท์... ตื่นสิ นนท์อย่าทิ้งภัทรไปนะ" ภัทรพร่ำเพ้อ เสียงสั่นเครือ น้ำตาไหลอาบแก้ม เขาก้มลงจูบหน้าผากเย็นเยียบของนนท์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ผู้คนเริ่มเข้ามามุงดู ต่างตกตะลึงกับภาพที่เห็น เสียงหวีดร้องของรถพยาบาลดังใกล้เข้ามา แต่สำหรับภัทรแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวดูเหมือนจะเลือนหายไป คงเหลือไว้เพียงร่างอันไร้ชีวิตของคนที่เขารักสุดหัวใจอยู่ในอ้อมกอด

ในวินาทีนั้นเอง ความฝัน ความหวัง และอนาคตที่เคยวาดไว้ด้วยกันก็พังทลายลงราวกับปราสาททรายที่ถูกคลื่นซัด ภัทรรู้สึกเหมือนหัวใจถูกกระชากออกจากอก ความเจ็บปวดที่ถาโถมเข้ามามันรุนแรงจนเกินกว่าที่เขาจะรับไหว

ค่ำคืนนั้นผ่านไปอย่างเชื่องช้า ในห้องฉุกเฉินที่เต็มไปด้วยกลิ่นยาฆ่าเชื้อ ภัทรนั่งเฝ้าร่างของนนท์ด้วยดวงตาที่ว่างเปล่า หมอบอกว่านนท์จากไปแล้ว ไม่มีปาฏิหาริย์ใดๆ ทั้งสิ้น

ภัทรไม่รู้ว่าตัวเองกลับมาที่ห้องพักได้อย่างไร เขามองไปรอบๆ ห้อง ทุกสิ่งทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม ข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัวของนนท์ยังวางอยู่ที่เดิม ราวกับว่าเจ้าของยังคงอยู่ตรงนี้

เขาเดินไปยังโต๊ะข้างเตียง หยิบแหวนเงินเกลี้ยงวงนั้นขึ้นมา ลูบไล้ชื่อย่อที่สลักไว้ด้วยความรู้สึกที่จุกอก น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าร่วงลงบนแหวนวงนั้น

ภัทรทรุดตัวลงนั่งบนพื้น ปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อายใคร ความเจ็บปวดจากการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่กัดกินหัวใจของเขาอย่างแสนสาหัส เขาไม่รู้ว่าชีวิตหลังจากนี้จะเป็นอย่างไร หากไม่มีรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และสัมผัสอบอุ่นของนนท์อยู่เคียงข้าง

แสงแรกของวันใหม่สาดส่องเข้ามาในห้อง แต่ความมืดมิดในหัวใจของภัทรยังคงอยู่ เขาไม่รู้ว่าเขาจะก้าวผ่านความสูญเสียนี้ไปได้อย่างไร รู้เพียงแต่ว่าในหัวใจของเขา จะมีนนท์อยู่เสมอ... ตลอดไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***