ได้เลย! นี่คือตอนที่ 2 ของเรื่อง "หยุดรักไม่ได้...แม้ใจจะพัง"
(ตอนนี้เล่าในมุมของอาร์ม)
ตอนที่ 2: คนที่พูดไม่ออก...ใช่ว่าจะไม่เจ็บ
ฝนยังตกเหมือนเมื่อวาน เหมือนวันที่เขาทิ้งเธอไว้กลางความเงียบ แล้วหันหลังจากมาโดยไม่มีแม้แต่คำลา
อาร์มนั่งอยู่ในรถคันเดิม ค้างอยู่ที่หน้าจอโทรศัพท์ซึ่งขึ้นคำว่า "ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้"
เขากดโทรหาเธออีกครั้ง...และอีกครั้ง...
“รับสายฉันหน่อยได้ไหมเคท...”
เขาไม่ได้ต้องการอะไรแค่จะฟังเสียงเธอสักหน่อยก็ยังดี เสียงที่เขาเคยได้ยินทุกวัน กลับกลายเป็นเสียงที่หายไป...ตั้งแต่วันนั้น
วันนั้นที่เขาเลือกจะเชื่อสิ่งที่เห็น มากกว่าจะเชื่อคนที่อยู่ข้าง ๆ มาตลอด
ภาพในหัวยังชัดเจน — ผู้ชายคนนั้นยืนอยู่ใกล้เธอเกินไป รอยยิ้มของเธอที่เขาเคยคิดว่าเป็นของเขา...กลับปรากฏบนหน้าในขณะที่เธอกำลังมองคนอื่น
เขาไม่เคยถาม
เขาไม่เคยฟัง
เขาแค่ตัดสินว่าเธอ "ทรยศ"
แต่ตอนนี้เขากลับรู้แล้วว่า...เธอแค่มองเขาในแบบที่เขาไม่เคยเห็น
และตอนนี้
เขามองหาเธอในทุกที่...แต่ไม่เคยหาเจอเลย
“ฉันมันโง่” เขาพึมพำ สายตาแดงก่ำราวกับจะร้องไห้แต่ก็ฝืนไว้
ชายหนุ่มหยิบกล่องเล็ก ๆ จากเบาะข้าง — ข้างในมีจดหมายที่เคยเขียนแต่ไม่เคยให้เธอเหมือนกัน
เขาไม่ใช่คนพูดเก่ง
ไม่ใช่คนอ่อนหวาน
แต่ทุกคำในจดหมาย...คือความในใจที่ไม่มีโอกาสได้บอก
“เคท...เธอเคยรู้บ้างไหมว่า เธอคือคนเดียวที่ฉันกลัวจะเสียไปมากที่สุดในชีวิต”
แต่เขาก็เสียเธอไปแล้ว...ด้วยมือของตัวเอง
เสียงสายฝนกระทบกระจกไม่ดังเท่าเสียงในใจที่กรีดร้อง เขาอยากจะย้อนเวลากลับไปในวันที่เธอยังมองเขาด้วยแววตาเต็มไปด้วยศรัทธา ไม่ใช่ในวันนี้...วันที่เธอหายไปจากโลกของเขา
และที่เจ็บที่สุดคือ...
ต่อให้รักเธอมากแค่ไหน ก็ไม่มีสิทธิ์จะเดินกลับไปหาเธออีกแล้ว
อยากให้ตอนต่อไปเป็นมุมใครดี? เคทที่พยายามตัดใจ หรืออาร์มที่เริ่มตามหาเธอ?
หรืออยากเพิ่มตัวละครอื่นเข้ามาเพื่อสะท้อนความเจ็บให้มากขึ้น?
ฝากกดไลค์กดติดตาม comment ด้วยนะ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments