เสียงลมเย็นที่ลอดผ่านยอดไม้สูงกำลังพัดใบไม้ให้ไหวกระเพื่อม ราวกับโลกกำลังกลั้นลมหายใจเงียบงัน
อาเรนกับไลอาเดินเคียงกันในป่าอีวาเรนมาตลอดทั้งคืน ไร้จุดหมายแต่เต็มไปด้วยความหวังที่กำลังถูกกัดกร่อนทีละน้อย
“พวกเขาใกล้เข้ามาแล้ว” ไลอาพูดขึ้นเบา ๆ ดวงตาสีเงินของเธอมองผ่านหมอกหนาไปเบื้องหลัง “เส้นทางของผู้ล่า... สว่างจ้าเหมือนเปลวเพลิง”
อาเรนหันมามองหญิงสาวข้างกาย สีหน้าของเขายังคงเงียบขรึมเหมือนเดิม แต่ไลอารู้ดี ว่าเบื้องหลังดวงตาคู่นั้น มีความคิดมากมายที่เขาไม่ยอมเอ่ยออกมา
“เราจะไปที่ไหนต่อ?” เขาถาม พลางยื่นขวดน้ำให้เธอ
ไลอาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะรับน้ำมาดื่ม แล้วตอบเบา ๆ
“ไม่มีเส้นทางให้เราเลือกอีกแล้ว... มีแต่ทางที่ต้อง สร้าง ขึ้นเอง”
อาเรนพยักหน้า มุมปากยกขึ้นน้อย ๆ แม้มันจะขื่นขม แต่เขาก็เข้าใจดีว่าโลกนี้ไม่เคยมอบอะไรให้คนไร้ตราอย่างเขาเลย
พวกเขาเดินต่ออีกไม่กี่ร้อยก้าว ก่อนจะหยุดพักใต้ต้นไม้ใหญ่ อาเรนนั่งพิงโคนต้นไม้ หลับตาลง
ในความมืดของจิตสำนึก... เขาเห็นภาพแปลกประหลาด
เส้นแสงบาง ๆ พาดผ่านกลางอากาศ บิดเบี้ยว วูบไหว เหมือนสายไหมที่ขาดจากกี่ทอผ้า
เขาพยายามแตะมัน
ทันใดนั้น —
ภาพเบื้องหน้าก็กลายเป็นใบหน้าของใครบางคน
ผู้หญิงคนหนึ่ง... ผมยาวสีขาว ท่ามกลางม่านแสงที่พร่ามัว
เธอกระซิบเบา ๆ ด้วยเสียงที่อาเรนไม่เคยได้ยินมาก่อน
แต่กลับรู้สึกคุ้นเคยราวกับฝันที่เคยลืม
“...เจ้าคือเศษเสี้ยวของสิ่งที่ไม่ควรมีอยู่... แต่กลับกลายเป็นหัวใจของการเปลี่ยนแปลง...”
เขาสะดุ้งตื่น ร่างกายชุ่มเหงื่อ หัวใจเต้นแรงจนรู้สึกถึงชีพจรในลำคอ
ไลอานั่งอยู่ข้าง ๆ เธอมองเขาด้วยแววตากังวล
“ฝันอีกแล้ว?” เธอถาม
อาเรนพยักหน้า “เหมือนฝัน... แต่ก็ไม่ใช่... มันเหมือนความทรงจำ... ที่ไม่ใช่ของฉัน”
“หรืออาจเป็นของโลกนี้เองที่กำลังพยายามพูดกับนาย” ไลอาพูดช้า ๆ
เขามองหน้าเธอแวบหนึ่ง ก่อนจะหลุบตาลง มองฝ่ามือตัวเอง
“พลังนี้...” เขากระซิบ “มันกำลังเติบโต... แต่ฉันไม่รู้ว่ามันคืออะไร”
ไลอาเอื้อมมือไปแตะฝ่ามือของเขา
“ไม่ว่านายจะกลายเป็นอะไร... ฉันจะอยู่ข้างนาย”
เสียงของเธอนุ่มนวล แต่แน่วแน่
ก่อนที่เขาจะทันพูดอะไรต่อ เสียงฝีเท้าหนัก ๆ ก็เริ่มดังใกล้เข้ามา
ต้นไม้ไหวสะเทือนเหมือนถูกบางอย่างกดทับ
อาเรนลุกขึ้นพร้อมชักมีดสั้นที่ซ่อนไว้หลังเสื้อ
ไลอาหลับตา มอง “เส้นทาง” ด้วยพลังของเธอ ก่อนเบิกตากว้าง
“ไม่ใช่หน่วยล่าธรรมดา... พวกเขาส่งไอเซนมาเอง”
อาเรนสบถในใจ ก่อนคว้ามือเธอแน่น
“ไปทางน้ำตก! มีโพรงใต้หิน!”
พวกเขาวิ่งผ่านความมืด ฝ่าหมอกและเสียงคำรามของผู้พิทักษ์
แต่สิ่งที่ตามมานั้น... ไม่ใช่แค่คน
ในเงามืด
มีบางอย่างที่ ไม่มีเส้นทาง กำลังเคลื่อนไหวอยู่ในทิศทางเดียวกันกับพวกเขา
---
อีกด้านหนึ่ง – นครเอลินวาร์
“เขากำลังกลืนกินเส้นทาง...”
เสียงของหนึ่งในนักพยากรณ์สั่นระริก ขณะที่ลูคัส เอลิอาน มองภาพที่ฉายขึ้นกลางอากาศ
เป็นเงาร่างของอาเรน รายล้อมด้วยเส้นสายของโชคชะตาที่เริ่ม “แตกขาด” รอบตัวเขา
“มันไม่ใช่พลังของมนุษย์อีกต่อไปแล้ว” นักพยากรณ์อีกคนกล่าว
ลูคัสยืนนิ่ง
ในดวงตาของเขามีแววลังเล
ไม่ใช่เพราะกลัว... แต่เพราะคนที่อยู่ข้างเด็กคนนั้น—คือลูกสาวของเขาเอง
---
กลับสู่ป่า
อาเรนกับไลอาหลบอยู่ในโพรงใต้โขดหิน เสียงของผู้ล่าดังลอดมาเป็นระยะ
แต่แล้ว...
เสียงกระซิบแผ่วเบาก็ดังขึ้นในหูของอาเรนอีกครั้ง
“อย่าหนีอีกเลย... ถึงเวลาที่เจ้าต้องเลือกแล้ว... จะเป็นผู้ทำลาย... หรือผู้ปลดปล่อย...”
อาเรนกำฝ่ามือแน่น
ดวงตาสีเทาของเขา สะท้อนแสงของดวงจันทร์ที่ลอดผ่านช่องหิน
“ฉันไม่หนีอีกแล้ว”
ไลอาหันมามองเขา
และในแววตาคู่นั้น เธอรู้...
อาเรนกำลังเปลี่ยนไป
---
> ตอนจบของตอนนี้: พลังของอาเรนเริ่มตื่นเต็มตัว ขณะที่เงาที่ไม่มีตราเริ่มเผยโฉม และเส้นทางของไลอากับอาเรน... กำลังจะพาพวกเขาไปสู่ใจกลางของโลกที่ทั้งคู่ไม่อาจหันหลังกลับได้อีกต่อไป
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments
Carlos Vazquez Hernandez
ไม่รู้จะบอกได้อย่างไรว่านิยายของแอดน่ารักจนติดใจ ❤️
2025-04-23
1