จันทราในหยาดเลือด( นิดหน่อย)
...เสียงลมหนาวพัดผ่านป่าไม้แถบชายแดนทางเหนือของอาณาจักรเอลาริน่า ใบไม้ร่วงหล่นระยิบระยับใต้แสงจันทร์เต็มดวง แสงจันทรานั้นช่างอ่อนโยน ทว่าเยือกเย็น ราวกับจับจ้องมองชะตาชีวิตของหญิงสาวคนหนึ่งที่ยืนอยู่บนหน้าผา—คนที่ใครๆ ต่างกล่าวขานว่า “แม่มดแห่งจันทรา”...
...ลูเซีย มีผมสีขาวยาวสลวยและนัยน์ตาสีฟ้าที่เรืองแสงในยามค่ำคืน ชาวบ้านหวาดกลัวเธอ บางคนพูดว่าเธอคือผู้สาปหมู่บ้านเมื่อยี่สิบปีก่อน บ้างก็ว่าความงดงามของเธอคือกับดักของปีศาจ แต่ความจริงก็คือ ลูเซียไม่ใช่ปีศาจ… เธอเป็นเพียงหญิงสาวผู้มีเวทมนตร์ และมีชีวิตอยู่กับคำสาปที่เธอไม่ได้เลือก...
...ในคืนหนึ่งของฤดูใบไม้ร่วง ขณะที่เธอกำลังเก็บสมุนไพรในป่า เสียงพุ่มไม้สั่นไหวก็ดังขึ้นอย่างผิดปกติ เธอหันไป—และเห็นร่างหนึ่งล้มลงใต้ต้นโอ๊กใหญ่ เลือดไหลรินเป็นทาง...
...“เจ้าบาดเจ็บ?” ลูเซียรีบวิ่งเข้าไปหา แต่หยุดชะงักเมื่อได้เห็นนัยน์ตาสีแดงเข้ม… แวมไพร์...
...“อย่าเข้าใกล้…” เสียงของเขาแหบพร่า ราวกับต่อสู้กับบางสิ่งในตัวเอง “ข้า… ไม่อาจควบคุมตนได้…”...
...แต่แทนที่จะหนี ลูเซียกลับคุกเข่าลงข้างเขา ใช้มือแตะหน้าผากของชายหนุ่มอย่างแผ่วเบา เวทมนตร์แห่งการเยียวยาไหลซึมจากมือเธอเข้าไปในร่างกายของเขา...
...“เจ้าช่วยข้า… ทั้งที่รู้ว่าข้าเป็นใคร?” เขาถามเสียงแผ่ว ริมฝีปากซีดจางแต่ดวงตายังจ้องเธอไม่ลดละ...
...“ข้ารู้” ลูเซียตอบเบา ๆ แต่มั่นคง “แต่ข้าเห็นคนเจ็บ ต่อให้เป็นแวมไพร์ก็ไม่ควรปล่อยให้ตาย”...
...เขาเงียบไป ราวกับคำพูดของเธอจุดไฟเล็ก ๆ ในใจที่เคยมืดมิดมานาน...
...“ข้า… ชื่อเอรัน” เขากล่าวหลังจากนิ่งไปพักใหญ่ “และข้าเป็นแวมไพร์ที่ไม่เคยเชื่อว่ามนุษย์จะเมตตาได้... จนกระทั่งเจ้า”...
...ลูเซียหลุบตาลงเล็กน้อย มือของเธอยังแตะหน้าอกเขา รู้สึกถึงหัวใจที่เต้นช้าลงอย่างสงบ...
...“แล้วข้าจะเรียกเจ้าว่าอะไรดี แม่มดผู้เมตตา?”...
...เธอเงยหน้าขึ้นสบตาเขาอีกครั้ง แววตานั้นเต็มไปด้วยความลึกลับและเศร้าสร้อย...
...“ลูเซีย… แม่มดที่ถูกสาปให้ไม่อาจรักใครได้”...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments