หัวใจยังรัก แต่โลกยังไม่เปลี่ยนใจตาม
ให้เธอหมั้นไปแล้ว แต่ธันวาก็ยัง ยืนอยู่ที่เดิม
รักเธอเหมือนเดิม ถึงแม้จะไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะกอดลา
——————————————————————————
...ตอนที่ 5เธอหมั้นแล้ว…แต่ฉันยังไม่เลิกรัก...
...หนึ่งสัปดาห์ผ่านไปหลังวันนั้น...ธันวานั่งอยู่ในคอนโดหรูใจกลางเมือง รายล้อมด้วยความเงียบที่เย็นเยียบยิ่งกว่าฝนฤดูหนาวเขาเห็นภาพเธอในอินสตาแกรม—ภาพจากงานหมั้นเธอยิ้มคนในคอมเมนต์บอกว่าเธอดูมีความสุขแต่เขารู้ว่าแววตานั้น…ไม่ใช่รอยยิ้มของคนที่ได้ อยู่กับคนที่ใจรัก...
...โทรศัพท์ของเขาสั่นเป็นข้อความจากเบอร์ที่ไม่ได้บันทึกชื่อแต่เขาจำได้ดีว่าเป็นใคร...
...> "เราไม่ได้ลื้อนายเลยนะธัน แต่เรารู้แล้ว…ว่าการรอคนที่ไม่กล้าสู้ มันก็แค่การรอวันที่ต้องเดินจากไป"...
...เขาอ่านจบ แล้วยิ้มยิ้มทั้งที่น้ำ...
...ตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว...
...คืนนั้น เขาเมาเป็นครั้งแรกที่เขาดื่มไม่ใช่เพราะอยากลืมแต่เพราะอยาก “จำ” ทุกอย่างให้เจ็บจนพอ…เขาโทรหาเธอไม่รู้ว่าทำไมหรือเธอจะรับไหม...
แต่เขาพูด…อย่างที่ควรพูดตั้งแต่แรก
..."ภา…ขอโทษนะ ที่วันนั้นฉันไม่คว้ามือเธอไว้แน่นพอ"...
..."...ถ้าเธอเจ็บ ก็ให้มันเป็นความผิดฉันคนเดียวเถอะ"...
..."แต่แค่ให้ฉันรักเธออยู่ตรงนี้...ข้างหลัง...มันพอแล้ว"...
...ไม่มีเสียงตอบกลับจากปลายสายแต่เขาได้ยินเสียงลมหายใจเสียงสะอื้นเบาๆ ที่ไม่ดังพอจะได้ยิน...
...แต่ก็ไม่เบาพอจะลืม…...
...รุ่งเช้า...
...เธอส่งข้อความกลับมาคำเดียว...
...> "ขอบคุณ"...
...เขารู้แล้วว่าต่อให้ไม่มีคำว่า “เรา”แค่เธอยังรับรู้ว่าเขาเคยรักมันก็พอแล้ว...
——————————————————————————
...เมื่อความจริงบางอย่างเกี่ยวกับคู่หมั้นของภา ค่อยๆ เปิดเผย**และธันวาต้องเผชิญกับคำถามสุดท้ายในใจ: “ฉันจะปล่อยเธอให้เจ็บ…หรือจะทำลายทุกอย่าง เพื่อให้เธอเป็นอิสระ**?”...
——————————————————————————
ตอนที่ 6 — เธอมีเขา…แต่เธอไม่มีความสุข
...ธันวานั่งอยู่ในร้านกาแฟเดิมที่เขากับภาเคยมาเป็นประจำบาริสต้ายังจำเขาได้เสียงเพลงเบาๆ ยังคงเปิดเหมือนทุกครั้งแต่สิ่งที่ไม่เหมือนเดิม...คือเธอไม่ได้อยู่ตรงข้ามเขาอีกแล้ว...
..."คุณยังคิดถึงเธออยู่ใช่ไหมครับ?"...
...เสียงบาริสต้าถามขึ้นในขณะที่ยื่นกาแฟให้...
...เขายิ้มจางๆ...
..."มากกว่าทุกสิ่งที่ผมมีตอนนี้เสียอีก"...
...เย็นวันนั้น เขาได้รับโทรศัพท์จากเพื่อนของภาอีกครั้งเสียงปลายสายรีบ พูดเร็ว ราวกับมีอะไรที่เก็บไว้ไม่ไหว...
..."ธัน...ภาโดนบังคับให้หมั้นนะ นายรู้ไหม?"...
...เขาชะงักมือที่ถือแก้วกาแฟแน่นขึ้น...
..."คู่หมั้นของเธอ—เป็นพวกที่แม่เธอใช้หนี้บุญคุณเก่า เขาคุมธุรกิจสีเทา และภา...เขาไม่กล้าพูดอะไรออกมาเลย"...
...ธันวาเงียบไปเหมือนมีบางอย่างในใจเขากำลังแตกออกทีละชิ้น...
"เธอทำเหมือนโอเค เพราะเธอไม่อยากให้คนที่
...เธอรักต้องมาเจ็บไปกับเธอด้วย"...
"แต่ธัน...ตอนนี้เธอกำลังจะย้ายไปอยู่กับเขาที่ต่างประเทศในอีกไม่กี่วัน..."
...หัวใจเขาหล่นวูบเหมือนมีเวลาแค่ไม่กี่นาทีให้ตัดสินใจจะเงียบ...แล้วให้เธอเดินเข้าความเจ็บคนเดียวหรือ จะทำสิ่งที่เสี่ยงที่สุด...เพื่อรักที่อาจไม่มีวันกลับมาคืนนั้น ธันวาขับรถขึ้นเชียงใหม่อีกครั้ง...
...เขายืนอยู่หน้าบ้านเธอใจเต้นแรงกว่าครั้งไหน...
...มือสั่นแต่สายตาแน่วแน่...
“ขอแค่ครั้งนี้…ฉันจะไม่เงียบอีกแล้ว”
...ประตูบ้านเปิดออกและเขาก็เห็นเธอ—ยืนอยู่ตรงนั้น ในชุดพร้อมออกเดินทางเธออึ้งไปเมื่อเห็นเขาแต่น้ำตาไหลลงมาก่อนที่คำพูดจะหลุดออก...
...“ธัน…”...
...เขาก้าวเข้าไป กุมมือเธอไว้แน่นเหมือน...
...ที่เคยปล่อยไป...
^^^“ฉันไม่รู้อนาคตจะเป็นยังไง…แต่ถ้าเธอไม่อยากไป^^^
... ถ้าเธอไม่มีความสุข…”...
...“...หนีไปกับฉันไหม ภา?”...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments