ต่อเนื่องจากตอนที่ 2
ตอนนี้จะเป็นมุมมองของ เอ็มม่า เจาะลึกอดีตของเธอ และความจริงที่เธอแบกไว้ก่อนจะกลับมาหาฟ้าคราม
ตอนที่ 3: คนที่เดินหลงทาง
เอ็มม่านั่งนิ่งอยู่ใต้แสงไฟดวงเล็กในห้องเก่าที่เคยเป็นเวิร์กช็อปของพ่อฟ้าคราม มันถูกปรับเป็นห้องเก็บของเล็ก ๆ มีฟูกบาง ๆ กับผ้าห่มที่แม่ของฟ้าครามเอามาให้เธอโดยไม่ถามอะไรเลย
เธอไม่ได้หลับตลอดคืน
แสงไฟสีส้มจากหลอดนีออนสาดลงบนหน้าของเธอ เผยให้เห็นรอยแผลเก่าตามต้นแขน และแผลถลอกใหม่ที่ยังแดงอยู่ตรงข้อมือ
ความเงียบในที่แห่งนี้มันชัดเจนเกินไป
เสียงนาฬิกา เสียงฝนที่เพิ่งหยุดตก และเสียงหัวใจของตัวเอง
ห้าปีก่อน
เอ็มม่าได้ทุนเรียนต่อในเมืองใหญ่
แม่เธอดีใจ พ่อเธอภูมิใจ
แต่สิ่งที่ทุกคนไม่รู้ก็คือ—การไปเมืองใหญ่ของเอ็มม่า ไม่ได้มีแค่ "การเรียน"
เธอหลงใหลในเสรีภาพ หลงใหลในแสงสี หลงใหลในความคิดว่าชีวิตต้องมีอะไรมากกว่าท้องนาและกลิ่นไม้
และเมื่อเธอเจอ "เขา"—ชายคนหนึ่งที่อายุมากกว่า ดึงดูด และอันตราย—เธอคิดว่าเธอกำลังรัก
แต่ความรักของเธอคือหลุมพราง
ผู้ชายคนนั้นไม่ได้รักเธอ เขาใช้เธอ หลอกเธอให้เป็นหนี้
จากหญิงสาวในเครื่องแบบนักเรียนทุน เธอกลายเป็นเด็กสาวที่ต้องทำทุกอย่างเพื่อเอาตัวรอด
เธอหนีความจริง หนีความจน หนีความเจ็บ
จนวันหนึ่ง...เธอพบว่าตัวเองท้อง
เขาไม่รับ เธอไม่กล้ากลับบ้าน
เด็กในท้องเป็นความจริงเพียงอย่างเดียวที่เหลืออยู่
แต่ในที่สุด—ลูกของเธอก็จากไป ตั้งแต่ยังไม่ทันได้ลืมตาดูโลก
เอ็มม่าไม่เหลืออะไรเลย
ไม่มีลูก ไม่มีบ้าน ไม่มีศักดิ์ศรี
มีเพียงชื่อของ “ฟ้าคราม” ที่ยังวนเวียนในหัวเสมอ
"เขาเคยบอกว่าเขาจะรอเรา"
เธอไม่คิดว่าเขาจะรอจริง
แต่เธอก็กลับมา
ไม่ใช่เพราะหวังว่าเขายังรอ แต่เพราะเธอไม่มีที่ให้ไปอีกแล้ว
ปัจจุบัน
เช้าวันใหม่มาถึงพร้อมเสียงไก่ขัน และกลิ่นข้าวสวยหุงใหม่ที่ลอยมาแต่เช้า
เอ็มม่าก้าวออกจากห้องนั้นด้วยใบหน้าที่ซีดขาว ผมเธอชี้ฟู ดวงตาบวมช้ำ แต่หลังตรง
ฟ้าครามนั่งขัดไม้เงียบ ๆ หน้าบ้าน เขาเงยหน้ามองเธอ ไม่พูดอะไร
“ขอบใจนะ ที่ให้ฉันอยู่”
เขาพยักหน้า ช้า ๆ
ก่อนจะพูดว่า
“ที่นี่ไม่มีอะไรมาก แต่ก็ไม่มีใครทำร้ายเธอ”
เธอยิ้มมุมปาก น้อยนิด เหมือนยิ้มให้กับคำโกหก
“ฉันน่ะ...ทำร้ายตัวเองเก่งกว่าใครทั้งนั้นแหละ”
เขาไม่เถียง เขาแค่ยื่นข้าวกล่องให้เธอ
“วันนี้จะช่วยเราขัดไม้มั้ย”
เอ็มม่ารับข้าวกล่องไว้ มือนิ่ง มือที่เคยสั่นตลอดช่วงหลายปี
เธอพยักหน้าช้า ๆ
บางครั้ง ความหวังไม่ได้อยู่ในคำพูดหวาน หรือคำสัญญา
มันอาจอยู่ในข้าวกล่องอุ่น ๆ ที่ส่งมาเงียบ ๆ
หรือสายตาเรียบ ๆ ที่มองมาโดยไม่ตัดสิน
แต่ถึงอย่างนั้น เธอก็รู้ดีว่า...
วันหนึ่งเธอจะต้องจากไปอีกครั้ง
เพราะคนอย่างเธอ...ไม่สมควรอยู่กับใครเลย
ถ้าอยากให้ตอนต่อไปเป็นเรื่องที่ ฟ้าครามล่วงรู้ความจริงบางอย่างของเอ็มม่า หรือจะให้ใครสักคนจากอดีตของเอ็มม่าตามมา ก็ได้เลย บอกได้นะ!
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 45
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments