ยังคงโทนดราม่าเข้มข้น ไม่มีโรแมนติก เป็นเรื่องราวของ ฟ้าคราม ที่โตขึ้น
ตอนที่ 2: ใต้ท้องฟ้าที่ไม่มีเธอ
เสียงฝนตกกระทบหลังคาสังกะสีดังก้อง ฟ้าครามนั่งอยู่ในเวิร์กช็อปไม้เล็ก ๆ ที่สร้างต่อเติมจากบ้านเดิมของพ่อ เขาโตขึ้นมาก สูงกว่าเดิม ไหล่กว้างขึ้น ผิวเข้มเพราะทำงานกลางแดด แต่แววตายังคงเหมือนเดิม—เศร้า และเงียบ
ผ่านไปหกปีแล้ว นับจากวันที่เอ็มม่าจากไป
ฟ้าครามไม่ได้เรียนต่อมัธยมปลาย เขาเลือกอยู่กับแม่และสืบงานช่างไม้ของพ่อที่เสียไปเมื่อสามปีก่อน
“ลูกเอาไม้สักชุดนั้นให้ครูสมชายหน่อยสิ” แม่ตะโกนจากในครัว ฟ้าครามขานรับเบา ๆ ก่อนลุกขึ้น หิ้วชิ้นไม้ที่ตัดแต่งเรียบร้อยแล้ว เดินฝ่าฝนพรำออกไป
ระหว่างทาง เขาเงยหน้ามองท้องฟ้าเมฆครึ้ม แล้วนึกถึงเสียงของเธอ
“อย่ารอเลยฟ้า…บางคนเกิดมาเพื่อจาก ไม่ใช่เพื่ออยู่ด้วยกัน”
เขาไม่เคยลืม
หลังจากเอ็มม่าไปเรียนต่อที่เมืองใหญ่ เขาก็ไม่เคยได้ข่าวคราวเธออีกเลย ไม่มีจดหมาย ไม่มีข้อความ ไม่มีแม้แต่การกลับมาเยี่ยมบ้าน
บางคนบอกว่าเอ็มม่าเปลี่ยนไปแล้ว เป็นคนเมือง เป็นคนมีอนาคต
บางคนว่าเธอลืมหมู่บ้านนี้ไปหมดแล้ว
แต่ฟ้าครามไม่เคยพูดถึง ไม่เคยเถียง
เขาแค่ทำงานไปวัน ๆ เหมือนคนที่หมดความหวังแต่ยังหายใจ
เย็นวันหนึ่ง ขณะที่เขากำลังเก็บเศษไม้เข้าที่ เงาหนึ่งยืนอยู่หน้าร้าน
หญิงสาวในชุดเรียบง่าย ผิวขาวซีด ผมยาวประบ่า มีแผลจาง ๆ ที่มุมปากและรอยคล้ำใต้ตา
เธอเงียบ และเขาเงียบ
“เอ็ม...” เขาเอ่ยชื่อเธอออกมาในที่สุด น้ำเสียงแผ่วราวกับกลัวภาพตรงหน้าจะหายไป
เธอไม่ได้ตอบ
เธอแค่เดินเข้ามา ยื่นรูปถ่ายใบหนึ่งให้
เป็นรูปของชายคนหนึ่ง…นอนนิ่งอยู่ในโลงศพ
“เขาคือพ่อของลูกฉัน” เอ็มม่าพูดด้วยเสียงแหบพร่า “เขาตายเพราะฉัน”
ฟ้าครามกำรูปไว้แน่น
ภาพของเด็กหญิงในอดีต กับหญิงสาวตรงหน้า แตกต่างกันราวกับอยู่คนละโลก
“ฉันไม่มีที่ไปแล้ว…ไม่มีบ้าน ไม่มีใคร”
“แต่เธอมีฉัน” เขาเผลอพูดออกไป โดยไม่ทันยั้งใจ
แต่เอ็มม่ากลับส่ายหน้า
“ไม่ ฟ้า...อย่าทำแบบนั้นอีกเลย อย่ามีความหวังกับฉันเลย ฉันมันพังไปหมดแล้ว”
เขาอยากจะเดินเข้าไปกอดเธอ อยากจะปลอบ
แต่เขากลับยืนนิ่ง เหมือนทุกครั้ง
“อยู่ที่นี่ก็ได้” เขาพูดช้า ๆ “ไม่ต้องมีใคร...ก็อยู่กับฉัน”
เธอเงยหน้ามองเขา แววตาเต็มไปด้วยความสับสนและเจ็บปวด
“ฟ้า...ฉันเคยคิดว่าเราจะหนีโลกด้วยกันได้ แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้ว ว่าฉันเป็นคนที่พาใครไปที่ไหนไม่ได้เลย แม้แต่ตัวเองก็ยังพาไปไม่รอด”
และเธอก็ร้องไห้ออกมา
ครั้งแรกในรอบหลายปี
ฟ้าครามไม่ได้พูดอะไรอีก
เขาแค่ยืนข้างเธอ ในความเงียบ ในความมืด และในฝนที่ยังคงตก
ตอนจบของตอนที่ 2: ความหวังไม่เคยตาย...แต่มันไม่จำเป็นต้องงอกงามเพื่อเป็นรัก
Tbc
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 45
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments