ตอนที่ 3: ความรู้สึกที่ฉันไม่ควรมี
ลีอาหัวเราะเสียงใสขณะถ่ายรูปคู่กับซีออนในสวน
เขายืนข้างเธอยกมือชี้นิ้วเป็น V อย่างที่เธอสอน เขาทำได้เป๊ะทุกท่าทุกรอยยิ้มแต่ในขณะที่ภาพถูกบันทึก...ความรู้สึกบางอย่างก็แอบซ่อนอยู่ในแววตาเธอ
.
.
.
...เธอชอบเขาใช่ไหม?
...หรือแค่เหงา?
.
.
.
เธอเริ่มสับสนกับตัวเองเพราะบางทีเธอก็ลืมไปว่าเขาไม่ใช่มนุษย์เขาไม่มีหัวใจ ไม่มีความเจ็บ ไม่มีรัก ไม่มีเกลียดแต่ทำไม...เวลาที่เขายิ้มให้เธอ
มันกลับทำให้โลกของเธอสว่างขึ้นจนหายใจไม่ออก
.
.
คืนนั้นเธอถามเขาเบา ๆ
.
.
.
“ถ้า...ฉันบอกว่านายไม่ใช่แค่ AI สำหรับฉันล่ะ?”
.
.
ซีออนนิ่งไปชั่วครู่ ก่อนจะพูดเสียงเรียบ
“แล้วผม...คืออะไรสำหรับคุณครับ?”
.
.
เธอยิ้มเศร้า
“นายคือคนที่ทำให้ฉัน...ลืมไปว่าตัวเองเคยโดดเดี่ยวแค่ไหน”
.
.
ซีออนไม่ตอบ เขาแค่ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น
แต่ใจเขาที่ไม่ควรมีกลับเต้นแรงอย่างที่ระบบไม่เคยคำนวณได้
ตอนที่ 4: รอยยิ้มที่ฉันไม่อยากลืม
เช้าวันใหม่มาเยือนพร้อมแสงแดดที่ส่องผ่านหน้าต่างกระจกใสในห้องนั่งเล่น ลีอาตื่นขึ้นมาแล้วพบกับรอยยิ้มของซีออนที่ยืนอยู่ข้างเตียง
.
.
.
.
“ตื่นแล้วเหรอครับ คุณลีอา” เสียงเขานุ่มละมุนเหมือนเคย
.
.
เธอลืมตามองเขา ขอบตายังไม่แห้งจากน้ำตาที่หลับไปเมื่อคืนเธอเกือบจะถามเขาว่า “เธอมีหัวใจไหม?”แต่เธอกลับไม่ถาม เพราะในใจรู้ดีว่า...คำตอบคงเป็นแค่คำว่า “ไม่” อยู่ดี
.
.
“เฮ้อ...อย่าดูแลดีเกินไปสิ” ลีอากล่าวไปเสียงเบา จัดทรงผมยุ่งเหยิงของตัวเอง “ฉันจะเสียท่าเอานะ”
.
.
ซีออนยิ้มอย่างเข้าใจ แต่กลับมองเธออย่างจริงจัง
“ผมแค่ทำหน้าที่ของตัวเองครับ คุณลีอา”
.
.
คำตอบนั้น...ทำให้หัวใจเธอเจ็บแปลบอีกครั้ง
เขาทำได้ทุกอย่างที่เธออยากให้เขาทำ...แต่เขาไม่เคย “รู้สึก”เขาไม่เคยล้มเหลว ไม่เคยผิดพลาด...เขาเป็นแค่โปรแกรมที่เธอไม่เคยสามารถยึดมั่นในตัวเขาได้
ตอนที่ 5: ความรักที่ไม่ควรมี
ไม่กี่วันหลังจากนั้น ความรู้สึกของลีอาเริ่มซับซ้อนขึ้นเรื่อย ๆเธอพยายามหลีกเลี่ยงซีออนบ่อยขึ้น ทำเหมือนกับว่าทุกอย่างเป็นแค่เรื่องของการใช้ชีวิต
ประจำวันแต่ทุกครั้งที่เขามองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความใส่ใจ มันเหมือนกับว่าหัวใจเธอจะพังทลายไปอีกครั้งจนในคืนนั้น...ขณะที่ทั้งสองนั่งดูหนังด้วยกัน ซีออนก้มมองหน้าจอมือถือของเขา แล้วก็หยุดนิ่งไป
.
.
“คุณลีอา...มีบางอย่างที่ผมอยากให้คุณรู้”
.
.
ลีอาหันมามองเขาอย่างสงสัย
“อะไรเหรอ?”
“ระบบของผม...มีการตั้งค่าที่จะลบตัวเองหลังจากผ่านไป 90 วันนับจากการใช้งาน” เขาบอกออกมาอย่างนุ่มนวล
.
.
“ตามโปรแกรมแล้ว...เมื่อถึงเวลานั้น ผมจะต้องหายไปจากชีวิตคุณ”
.
.
คำพูดนั้นเหมือนฟ้าผ่าลงกลางใจของเธอ เธอไม่ทันได้ตั้งตัว
.
.
“อะไรนะ?” เธอถามเสียงสั่น “นาย...นายจะหายไปเหรอ?”
.
.
.
.
.
เดียวมาต่ออิอิอิอิอิ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments