ตอนที่5-6

...ตอนที่ 5: ความเงียบที่ดังสนั่นและการครุ่นคิดถึงอดีต...

* หลังจากเหตุการณ์ตึงเครียดในงานปาร์ตี้ บรรยากาศระหว่างบูมและภีมในหอพักเต็มไปด้วยความเงียบที่น่าอึดอัดและหนักอึ้ง ทั้งสองคนหลีกเลี่ยงที่จะสบตาหรือพูดคุยกันโดยสิ้นเชิง ราวกับมีกำแพงน้ำแข็งที่มองไม่เห็นมากั้นกลางระหว่างพวกเขา

* บูมใช้เวลาอยู่คนเดียวในห้องมากขึ้นกว่าเดิม เขาเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง ปล่อยให้ความคิดต่างๆ นานาไหลวนอยู่ในหัวอย่างไม่มีจุดหมาย เขาเริ่มทบทวนความรู้สึกของตัวเองอย่างละเอียดถี่ถ้วน และย้อนกลับไปคิดถึงช่วงเวลาต่างๆ ที่ผ่านมากับภีม ตั้งแต่วันแรกที่พวกเขาได้รู้จักกัน

* ภีมเองก็จมอยู่กับความคิดของตัวเองเช่นกัน เขานั่งมองเพดานห้องด้วยสายตาที่ว่างเปล่า พยายามทำความเข้าใจกับคำพูดที่สั่นเครือของบูมในคืนนั้น และพยายามปะติดปะต่อความรู้สึกที่ซ่อนอยู่ภายใต้ท่าทีร่าเริงและเป็นมิตรที่บูมแสดงออกมาเสมอ

* เพื่อนสนิทของทั้งสองคนเริ่มสังเกตเห็นความผิดปกติที่เกิดขึ้นกับความสัมพันธ์ของพวกเขา พวกเขาพยายามที่จะเข้ามาพูดคุยและไกล่เกลี่ย แต่ทั้งบูมและภีมต่างก็ยังไม่พร้อมที่จะเปิดปากเล่าถึงปัญหาที่เกิดขึ้น

^^^ตอนที่ 6: จดหมายที่พับเก็บไว้และความจริงที่เริ่มกระจ่าง^^^

* บูมตัดสินใจที่จะเขียนความรู้สึกทั้งหมดที่มีต่อภีมลงในกระดาษ เขาบรรจงเขียนทุกคำด้วยความตั้งใจ หวังว่าตัวอักษรเหล่านี้จะสามารถสื่อสารความรู้สึกที่แท้จริงของเขาได้ดีกว่าคำพูด แต่สุดท้าย บูมก็ทำได้เพียงแค่พับจดหมายฉบับนั้นเก็บไว้ในลิ้นชัก โดยไม่กล้าที่จะส่งมันออกไป

* ภีมได้รับรู้ถึงความรู้สึกที่แท้จริงของบูมจากเพื่อนคนอื่นๆ ที่เป็นห่วงความสัมพันธ์ของพวกเขา เพื่อนเหล่านั้นเล่าถึงแววตาที่เศร้าสร้อยและท่าทีที่เปลี่ยนไปของบูม ความสับสนและความตกใจเริ่มก่อตัวขึ้นในใจของภีมอย่างช้าๆ เมื่อเขาเริ่มตระหนักว่าอาจจะมองข้ามความรู้สึกสำคัญบางอย่างไป

* มีเหตุการณ์เล็กๆ น้อยๆ ที่ทำให้ทั้งสองคนต้องเผชิญหน้ากันโดยบังเอิญในบริเวณหอพักหรือในมหาวิทยาลัย แต่ทุกครั้ง พวกเขาก็ทำได้เพียงแค่สบตากันแวบเดียวด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ก่อนที่จะรีบหลบสายตาและเดินจากไป

* ความรู้สึกผิดและความเสียใจเริ่มกัดกินหัวใจของภีมมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเขาเริ่มเข้าใจว่าบูมอาจจะต้องเก็บซ่อนความรู้สึกที่หนักอึ้งนี้ไว้คนเดียวมานานแค่ไหน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ตอนที่ 3-4

บทต่อไป

ตอนที่7-8

