ผู้ชาย: ขอโทษ
สตาร์: ขอโทษแล้วฉันหายเจ็บมั้ยห๊ะ!
ผู้ชาย: อ๊ะ!มันมาเเล้ว
สตาร์: ห๊ะ!เอ๊!!!!
อยู่ๆผู้ชายคนนั้นก็จูงมือฉันวิ่งไปสวนสาธารณะแล้วหลบหลังต้นไม่ใหญ่
ผู้ชาย: เงียบหน่อย
สตาร์: .........
ผ่านไปสักพัก
สตาร์: นี่
ผู้ชาย: อะไร
สตาร์: รู้จักคำว่าแตะอั๋งมั้ย
ผู้ชาย: เฮ้ย! ขอโทษนะฉันไม่ได้ตั้งใจจะแตะอั๋งเธอ
สตาร์: หรอย่ะ!
สตาร์: ช่างเหอะ! ฉันเบื่อที่จะต้องมายุ่งกับคนแบบนาย
ผู้ชาย: ห๊ะ!นี้เธอเข้าใจอะไรผิดรึป่าว
สตาร์: ฉันว่าฉันไม่เข้าใจอะไรผิดหรอก
ผู้ชาย: งั้นเธอเข้าใจว่าอะไร
สตาร์: ......
ผู้ชาย: ดูเหมือนว่าจะไม่ยอมบอกสินะ
สตาร์: งั้นนายก็บอกฉันมาสิว่านายหนีอะไร
ผู้ชาย: คนในบ้านหน่ะ
สตาร์: อ้อหนีการดูตัวงั้นหรอ
ผู้ชาย: ใช่ อ๊ะ!
สตาร์: อื้อ
อยู่ๆเขาก็รีบดึงฉันเข้าไปกอดพร้อมปิดปากฉัน
ผ่านไปไม่นาน
ผู้ชาย: ดูท่าพวกนั้นจะไปแล้ว อ๊ากกกกกกกกก
ผู้ชาย: เธอกัดฉันทำไมเนี่ย!!!
สตาร์: ก็นายกอดฉันอยู่นิ!!!
ผู้ชาย: เฮ้ย!!!
แล้วเขาก็รีบปล่อยตัวฉันทันที
สตาร์: งั้นฉันไปล่ะอย่าได้เจอกันอีกล่ะบ๊ายบาย
ผู้ชาย: ยังงัยเธอก็ต้องเจอฉันอีก
สตาร์: ห๊าาา!!!ไอ้คนโรคจิต
พอฉันด่าเขาเสร็จก็รีบหนีทันที แต่เขาก็ตามมาไม่หยุด เพราะเนื่องจากเขาร่างสูงใหญ่กว่าจึงตามฉันทัน แล้วคว้าแขนฉัน
สตาร์: ปล่อยนะ!!!
ผู้ชาย: ไม่ปล่อย
สตาร์: จะปล่อยไม่ปล่อย
ผู้ชาย: ไม่ปล่อย
สตาร์: นายรู้จักฉันน้อยไป
เพราะเนื่องจากฉันเคยเรียนคาราเต้จึงสามารถโจมตีได้สบายแต่ว่า.....ผู้ชายคนนั้นดันหลบหมัดได้หมด
สตาร์: แฮ่กๆๆปล่อยฉัน นายต้องการอะไร
ผู้ชาย: ไม่มี
สตาร์: งั้นก็ปล่อยเส้!!!
ผู้ชาย: เธอชื่ออะไร
สตาร์: งั้นนายก็บอกชื่อนายมาก่อนสิ
ผู้ชาย: ฉันชื่อเฟรม
สตาร์: ฉันชื่อสตาร์ ปล่อยฉันได้แล้ว
เฟรม: เค
สตาร์: ฉันไปล่ะ
เฟรม: เดียว
สตาร์: อ๊ะ!
แล้วเขาก็หอมแก้มแล้วหนีไปทันที
สตาร์: หน่อยแน่ไอ้บ้า!!!!
[พอกลับไปถึงบ้าน]
ลอย: กลับมาแล้วคราบบบ
สตาร์: กลับมาแล้วหรอ
ลอย: อ้าวเป็นไข้หรอพี่ ทำไมหน้าแดงจัง
สตาร์: ไม่นะ
ลอย: หรือว่าไปเจอคนที่ชอบมาหรอ
สตาร์: จะบ้าหรออออ
แล้วเสียงอ๊อดบ้านก็ดัง
ลอย: คาบจะไปเปิดเเล้วคาบบบ
ตา/ยาย: ไงหลานรัก
สตาร์/ลอย: ตายาย!!! มาได้งัยเนี่ยยยยย
ยาย: พวกยายเป็นห่วงพวกหลานเลยมาหา
ลอย: อ้อ
สตาร์: งั้นเข้ามาในบ้านนะคะ
พอเข้ามาในบ้าน
[ตอน 20:00]
ตา:อ้าวสตาร์จะไปใหน
สตาร์: ค...คือ
ลอย: อ้อเวลาไปเดินเล่นพี่เขานะคับ
ตา: อ้อไปสิ
สตาร์:ค่ะ
พอฉันออกมาเดินเล่นได้สักพักก็ได้ยินเสียงแปลกๆฉันเลยตัดสินใจตามไป จนเจอใครบางคน
คนปริศนา: งัยสาวน้อย
สตาร์: คุณเป็นใครน่ะ
จอน: ฉันชื่อตอน ฉันหน่ะตามหาตัวเธอมานานเลยล่ะ
สตาร์: ห๊ะ! หมายความว่างัย
สตาร์:ตามหาฉันทำไม
จอน: เอาเป็นว่าไว้ค่อยคุยกันทีหลัง
แล้วจู่ๆฉันก็สลบไป
แอน/จูน: สตาร์! สตาร์!
สตาร์: โอ้ยยยย ปวดหัวชะมัด
แอน:เป็นงัยบ้าง
สตาร์:ยังมึนๆ หัวอยู่เลย
จูน: เธอรู้มั้ยที่นี้ที่ใหน
|จบตอนที่2|
|คอยตอนต่อไป|
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 26
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments