เมื่อเวลาผ่านไปไม่นาน สัญลักษณ์ลึกลับที่ปรากฏขึ้นบนผิวน้ำก็เริ่มเลือนหายไป ราวกับว่ามันไม่มีอยู่จริง แต่มันก็ยังคงทำให้บุหลันและหมื่นราชวรรษาเกิดความสงสัยและความกังวลใจไม่น้อย บุหลันยืนอยู่ในน้ำตื้นๆ ที่ตอนนี้เริ่มกลายเป็นน้ำที่ไหลเอื่อยๆ โดยไม่มีร่องรอยของสัญลักษณ์นั้นหลงเหลืออยู่ เธอรู้สึกถึงความสงบที่หลอกลวงรอบตัว แต่ในใจกลับเต็มไปด้วยคำถาม "ข้ารู้สึกเหมือนว่าสิ่งนี้กำลังบอกเราถึงบางสิ่งที่เราไม่สามารถมองเห็น" บุหลันพูดออกมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่น "มันไม่ใช่แค่สัญลักษณ์ แต่มันเป็นการเชื่อมโยงที่ยาวนานระหว่างอดีตและปัจจุบัน" หมื่นราชวรรษามองเธอด้วยความรู้สึกสงสัย ก่อนจะพูดเสียงเบา "เจ้าคิดว่าอะไรที่กำลังเชื่อมโยงกับสิ่งนี้? และมันเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในปัจจุบันหรือไม่?"
บุหลันหันไปมองหมื่นราชวรรษา ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเครียด "ข้าคิดว่า สิ่งที่เราพบเจอมันอาจเกี่ยวข้องกับพลังที่เก็บงำอยู่ในตำหนักของขุนนางหลวง ข้าคิดว่าเราต้องหาคำตอบจากที่นั่น"
หมื่นราชวรรษาพยักหน้า เขารู้สึกถึงแรงดึงดูดบางอย่างจากคำพูดของบุหลัน การที่เธอรู้สึกได้ถึงสิ่งที่คนอื่นไม่สามารถรับรู้ได้ แสดงว่าเธออาจจะเป็นกุญแจสำคัญในการไขปริศนานี้
"ถ้าเช่นนั้น ข้าจะไปกับเจ้าที่ตำหนักขุนนางหลวง" หมื่นราชวรรษาพูดอย่างจริงจัง "เราต้องหาคำตอบ และไม่ให้ความลึกลับนี้ทำร้ายเรา" ทั้งสองเดินทางไปยังตำหนักขุนนางหลวงอย่างเร่งรีบ โดยระหว่างทาง บุหลันไม่ได้พูดอะไรมาก เธอรู้สึกเหมือนมีบางอย่างที่คอยติดตามพวกเขาจากข้างหลัง ไม่ว่าเธอจะมองไปทางไหน ก็ยังรู้สึกถึงความสงสัยที่ครอบงำจิตใจ
เมื่อถึงตำหนักขุนนางหลวง บรรยากาศภายในนั้นดูมืดมนและลึกลับเหมือนกับว่าเวลาผ่านไปช้าลง ทุกอย่างในที่นี้รู้สึกถูกปกคลุมไปด้วยการปิดบัง บุหลันรู้สึกถึงแรงดึงดูดบางอย่างที่ชัดเจน เมื่อเธอเดินเข้าไปในห้องเก็บสมุนไพรเก่าแก่ภายในตำหนัก "เจ้ามาที่นี่ทำไม?" เสียงของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้นจากมุมห้อง บุหลันหันไปมอง และพบกับแม่หญิงปรางจันทร์ที่ยืนอยู่ในเงามืด สายตาของเธอดูเหมือนจะรู้สึกถึงความผิดปกติของการมาถึงของทั้งสองคน "ข้า... เรามาหาคำตอบเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในสายธาร" บุหลันตอบด้วยความมั่นใจ
แม่หญิงปรางจันทร์ยิ้มบางๆ ราวกับจะเข้าใจทุกสิ่ง "ข้าคิดว่าเจ้าอาจจะรู้แล้ว แต่ข้าจะบอกเจ้าว่า สิ่งที่เจ้ากำลังตามหานั้นไม่ใช่สิ่งที่เจ้าจะสามารถหยั่งรู้ได้ง่ายๆ" หมื่นราชวรรษาก้าวเข้ามาใกล้บุหลัน และมองไปที่แม่หญิงปรางจันทร์ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความระแวดระวัง "เราจะไม่ยอมให้ความลึกลับนี้พรากไปจากเรา ข้าขอให้เจ้าช่วยเรา"
แม่หญิงปรางจันทร์นิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ "เจ้าต้องการคำตอบใช่ไหม? แต่คำตอบบางอย่างมันต้องแลกด้วยการเปิดเผยความลับที่ไม่ควรให้ใครรู้... และถ้าท่านคิดว่ามันคุ้มค่าที่จะเสี่ยงไปแล้ว ข้าก็จะให้คำตอบกับท่าน"
บุหลันหันไปมองหมื่นราชวรรษา ก่อนจะพยักหน้าให้เขารับฟังคำพูดของแม่หญิงปรางจันทร์ ทั้งสองรู้ดีว่า การเปิดเผยความลับนี้อาจจะทำให้พวกเขาต้องเผชิญกับสิ่งที่ไม่สามารถคาดเดาได้
"เจ้าจะต้องเปิดใจให้กว้าง พวกเจ้าจะได้คำตอบที่เจ้าตามหา" แม่หญิงปรางจันทร์กล่าวอย่างลึกลับ ก่อนที่จะยิ้มอีกครั้งแล้วเดินจากไป
บุหลันและหมื่นราชวรรษายืนนิ่งอยู่ในห้องที่เต็มไปด้วยความสงสัย ท่ามกลางคำถามมากมายที่ยังคงรอการเเก้ไขคำตอบ
...
ตอนต่อไป: การค้นพบที่อันตราย
บุหลันและหมื่นราชวรรษาจะต้องตัดสินใจว่า พวกเขาควรจะเดินหน้าต่อไปและเสี่ยงเปิดเผยความลับที่แม่หญิงปรางจันทร์บอก หรือจะหยุดการตามหาคำตอบนี้เสียก่อนที่มันจะสายเกินไป
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 20
Comments