เขาคือ “คู่หมั้น” ที่ผมไม่มีวันได้รัก

คนแปลกหน้าที่ชื่อว่า''คู่หมั้น''

บทที่ 1 — คนแปลกหน้าที่ชื่อว่า ‘คู่หมั้น’

เสียงกริ่งประตูบานใหญ่ดังขึ้นในเช้าวันที่ฟ้าหม่น ด้านในคฤหาสน์ตระกูล ‘อินทรเกษม’ ทุกอย่างเงียบสงัดราวกับรู้ว่าจะมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้น

อชิระก้าวลงบันไดด้วยสีหน้าเรียบเฉย แต่ภายในใจกลับรู้สึกราวกับถูกบีบรัด เขารู้ว่าใครกำลังยืนอยู่หน้าประตูนั้น — คนที่เขาไม่รู้จัก ไม่เคยพูดคุย แต่กลับถูกกำหนดให้เป็น “คู่หมั้น” ของเขา

“ธีร์ ศิวธนกร” ลูกชายคนโตจากตระกูลพันธมิตรธุรกิจที่พ่อของเขาเชื่อมั่นมานาน

“เขามาแล้ว ไปต้อนรับด้วยตัวเองซะ” พ่อพูดโดยไม่แม้แต่จะหันมามองหน้า

อชิระกลอกตาเบา ๆ ก่อนจะเดินไปเปิดประตูรับคนแปลกหน้าคนนั้นด้วยหัวใจที่ไม่ยินดีนัก

ประตูเปิดออก เผยให้เห็นชายหนุ่มในสูทเรียบหรู ใบหน้าคมคาย ภาพลักษณ์สุขุมนิ่ง เขาไม่ได้ยิ้ม เพียงมองตรงเข้ามาในดวงตาอชิระราวกับจะมองลึกไปถึงข้างใน

“ธีร์” แนะนำตัวสั้น ๆ พลางยื่นมือมาให้

อชิระมองมือนั้นนานเกินควร ก่อนจะยื่นมือไปจับอย่างเสียไม่ได้ “อชิระ”

สัมผัสนั้นเย็นเยียบ แต่กลับสั่นสะเทือนลึกเข้าไปในอก

เขาไม่อยากยอมรับ...แต่ดวงตาของผู้ชายคนนี้ มันเศร้าเกินกว่าจะเป็นแค่การหมั้นหมายธรรมดา

“ยินดีที่ได้พบ” ธีร์พูดด้วยน้ำเสียงเรียบแต่จริงใจ

อชิระไม่ได้ตอบ เขาเพียงแค่หันกลับแล้วพูดเบา ๆ

“ถ้ามันจะต้องเจ็บ ก็อย่ามาเริ่มเลยจะดีกว่า…”

แต่เสียงนั้นเบาเกินกว่าที่ธีร์จะได้ยิน

หรือบางที...เขาอาจจะได้ยิน แต่เลือกจะไม่ตอบกลับอะไรเลย

----ได้เลย! ฉันจะขยาย บทที่ 1 ให้ลึกขึ้น เติมความรู้สึกตัวละคร และใส่รายละเอียดที่ทำให้ผู้อ่านรู้สึกอินมากขึ้น พร้อมแล้ว ไปต่อกัน:

บทที่ 1 — คนแปลกหน้าที่ชื่อว่า ‘คู่หมั้น’ (ต่อ)

หลังจากที่อชิระเดินนำเข้ามาในบ้านโดยไม่พูดอะไร ธีร์ก็เดินตามอย่างเงียบ ๆ สายตาของเขากวาดมองไปรอบ ๆ คฤหาสน์หลังใหญ่ที่ตกแต่งอย่างหรูหรา แต่ไร้ความอบอุ่น

มันช่างเหมือนกันกับรอยยิ้มของคนที่เดินอยู่ข้างหน้า — สวยงาม แต่ไม่เคยเชิญชวนให้เข้าใกล้

“เชิญนั่ง” อชิระเอ่ยเสียงเรียบ ขณะชี้ไปยังโซฟาตัวใหญ่ในห้องรับแขก

“ขอบคุณ” ธีร์ตอบสั้น ๆ ก่อนจะนั่งลงอย่างสุภาพ

ความเงียบปกคลุมระหว่างพวกเขาไปครู่หนึ่ง ก่อนที่บิดาของอชิระจะเดินเข้ามาพร้อมเอกสารในมือและรอยยิ้มที่ดู ‘สมหวัง’ เกินจริง

“งั้นตกลงตามที่คุยกันนะ ทั้งสองคนจะประกาศหมั้นในงานเลี้ยงสัปดาห์หน้า ส่วนเรื่องจัดการข่าวกับนักข่าว ฉันจะจัดการเอง”

“ผมยังไม่ได้ตกลง” อชิระพูดขึ้นด้วยเสียงนิ่ง แต่แฝงความไม่พอใจ

“แกไม่มีทางเลือก อชิระ” ผู้เป็นพ่อพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ไม่เปิดโอกาสให้โต้แย้ง

ธีร์ไม่ได้พูดอะไร เขานั่งนิ่งราวกับเข้าใจดีว่าบทบาทของตัวเองคืออะไรในสถานการณ์นี้ — คนที่เข้ามาอย่างไม่มีที่มา ไม่มีหัวใจ...แค่ทำหน้าที่ตามข้อตกลง

หลังจากบทสนทนาจบลง บิดาของอชิระก็ออกจากห้อง ทิ้งไว้เพียงความเงียบระหว่างชายหนุ่มสองคนที่ไม่รู้แม้กระทั่งจะพูดอะไรกันดี

อชิระถอนหายใจ ยกมือขึ้นลูบหน้าตัวเองเบา ๆ แล้วจ้องมองธีร์

“นายไม่ได้อยากหมั้นกับฉันใช่ไหม?”

ธีร์เงยหน้าขึ้น ดวงตาสีเข้มเต็มไปด้วยบางอย่างที่อ่านไม่ออก