ตอนที่ 1: สัมผัสแรกของเงามืด

สายลมเย็นในยามค่ำคืนพัดผ่านต้นไม้ใหญ่บริเวณเชิงเขา เสียงใบไม้กระทบกันเบาๆราวกับเป็นบทเพลงของรัตติกาล ไมล์ เดินไปตามทางเดินกรวดในป่าที่เขาไม่เคยคิดจะย่างกรายเข้ามา หากไม่ใช่เพราะความท้าทายจากเพื่อนรักทั้งสองคน—ไวท์ กับ บิว—ที่เอ่ยปากล้อว่าเขาไม่กล้า

“เฮ้ ไมล์ นายจะเดินเข้าไปคนเดียวจริงดิ? ถ้าเจอผีหลอกล่ะ อย่ากลับมาขอให้ฉันช่วยนะ” ไวท์พูดเสียงยียวน ปากขยับยิ้มแหยๆแต่แววตาเต็มไปด้วยความสนุก

“ไปแค่ขอบป่า เดินวนรอบบ้านเก่าแล้วก็กลับ ฉันยังไม่อยากตายหรอกน่า” ไมล์ตอบพร้อมกับหยิบไฟฉายในมือแน่น

บิวยกมือถือขึ้นถ่ายคลิปไว้ “ถ้าภายในสิบห้านาทีไม่กลับมา พวกเราจะเข้าไปช่วยนะ ไม่ต้องห่วง”

“ห่วงเหรอ? แน่ใจนะว่าไม่ใช่รอดูฉันสะดุดรากไม้ล้มใส่หน้าตัวเองน่ะ?”

เสียงหัวเราะดังขึ้นตามหลังขณะที่ไมล์เริ่มเดินลึกเข้าไปในป่า

…

บรรยากาศรอบตัวมืดมิด เงียบสงัด มีเพียงเสียงลมหายใจของเขาเองกับเสียงรองเท้ากระทบหินกรวด

บ้านหลังนั้นปรากฏขึ้นท่ามกลางหมอกจางๆ… เป็นคฤหาสน์เก่าแก่ กำแพงอิฐสูงปกคลุมด้วยเถาวัลย์ประหลาดที่ราวกับกำลังขยับไหวช้าๆใต้แสงจันทร์ รั้วเหล็กสีดำสนิมมีตราประทับรูปค้างคาวคู่สลักไว้ตรงกลางประตู

‘บ้านของตระกูลแวมไพร์…’ ไมล์นึกถึงเรื่องเล่าเก่าๆที่ผู้คนในเมืองพูดถึง แม้ไม่มีใครกล้ายืนยันว่าจริงหรือเท็จ แต่ต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า... "อย่าเข้าไป"

ทันใดนั้น ไฟฉายในมือเขากะพริบแรงสองสามครั้งแล้วก็ดับลง ไมล์เบิกตากว้าง รีบเคาะมันแรงๆ

“เฮ้ ไม่เอาน่า…เปิดสิ เปิด—”

“คุณกำลังรบกวนเวลาพักผ่อนของเจ้านายผม”

เสียงเข้ม ทุ้มต่ำดังมาจากด้านหลัง ไมล์สะดุ้งสุดตัว รีบหันไป…

ชายในชุดสูทดำยืนสงบนิ่ง ผมสีเทาเงินถูกเกล้าอย่างเรียบเรียง ใบหน้าคมดุดันแต่ดูมีอำนาจ นัยน์ตาสีแดงเข้มราวกับเลือด

“คะ…คุณเป็นใคร?”

“ไทสัน พ่อบ้านของตระกูลไนท์ฟอลล์… และคุณกำลังก้าวล้ำเข้ามาในพื้นที่ส่วนบุคคลของเจ้านายผม”

“ไนท์ฟอลล์?” ไมล์ทวนคำเสียงสั่น หัวใจเต้นรัวเมื่อรู้ว่าสถานที่ที่ยืนอยู่ตรงหน้า ไม่ใช่แค่บ้านเก่า ๆ ทิ้งร้างอย่างที่คิด

“ผมแนะนำให้คุณกลับไปเสียก่อนที่เจ้านายจะ—”

เสียงประตูไม้เก่าดังเอี๊ยดออกจากภายในเงามืดของคฤหาสน์ ชายหนุ่มร่างสูงปรากฏตัว เขาไม่ได้พูดอะไร แค่มอง… และในวินาทีนั้นเอง ทุกอย่างรอบตัวไมล์ดูจะเงียบไปหมด

นัยน์ตาสีแดงสดเหมือนเปลวไฟ ลึกและน่าค้นหา ผิวซีดขาวราวหิมะในคืนฤดูหนาว เส้นผมสีดำสนิทปลิวไหวเบาๆเมื่อเขาก้าวออกมาพร้อมรัศมีของอำนาจที่ไม่อาจละสายตา

“…เจ้ามนุษย์ ผู้อวดดีคนนี้ เป็นแขกของใคร?”

เสียงของเขาเย็นชาแต่เปี่ยมด้วยเสน่ห์จนทำให้หัวใจไมล์เต้นผิดจังหวะ

ไทสันโค้งเล็กน้อย “ขออภัยครับ นายท่าน เขาบังเอิญผ่านมา และไม่รู้จักกฎของที่นี่”

“…ไม่น่าสนใจเลย” ชายคนนั้นเอ่ยเบาๆพร้อมหมุนตัวจะกลับเข้าไป แต่แล้วก็หยุดนิ่งเมื่อนัยน์ตาสีแดงสบตากับดวงตาสีน้ำตาลอบอุ่นของไมล์

“…เจ้าชื่ออะไร”

ไมล์กลืนน้ำลาย “มะ…ไมล์ครับ…”

“…ครูซ” เขาเอ่ยชื่อของตนเบาๆพลางหันกลับมาเดินเข้าหาไมล์ช้าๆ

“จำชื่อข้าไว้ให้ดี… เพราะต่อจากนี้ เจ้าจะไม่มีวันได้ลืมมัน”

สายลมเย็นยะเยือกปะทะใบหน้า มือเย็นจัดสัมผัสหลังมือของไมล์เบาๆจนร่างของเขาสะดุ้งสุดตัว

ครูซกระซิบเสียงเบา “ข้าจะถือว่าคืนนี้เป็นคำขอ...ให้ข้าได้รู้จักเจ้ามนุษย์ผู้กล้าคนนี้มากขึ้นอีกหน่อย”

และนั่น...คือจุดเริ่มต้นของคืนที่เขาไม่อาจหวนคืนไปเป็นเหมือนเดิมได้อีกเลย

...🧛...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***