**เมื่อ**ลิลลี่เข้ามาอยู่ในห้องลับของเธอแล้ว อารมณ์โกรธเมื่อครู่ก็ค่อยๆ จางหายไป ห้องตัดเย็บนี้ทำให้เด็กหญิงรู้สึกสงบและผ่อนคลายอย่างเหลือเชื่อ ท่ามกลางความเงียบมีมนตร์สะกดอะไรสักอย่างแฝงอยู่ ทั้งกลิ่นอายจากของเก่าๆ รวมถึงฝุ่นละอองที่ลอยอ้อยอิ่งเหนือจมูกเธอ...ทั้งหมดนี้ทำให้ลิลลี่เกิดความหวังขึ้นมา
**เรื่องอาจจะไม่เลวร้ายอย่างที่คิดก็ได้ ไม่มีอะไรหรอกน่า**...
ลิลลี่ปลอบใจตัวเอง ก่อนนึกได้ว่า เธอไม่ได้เข้ามาในห้องนร้นานเท้าไรแล้ว และขณะที่กำลังคิดเรื่อยเปื่อยอยู่นั้น จู่ๆ พื้นไม้ข้างตัวก็เกิดเสียงดัง ลิลลี่หันขวับ มองไปยังประตูที่เปิดค้างอยู่
"พินเเคต นั้นแกหรอ?"
เเต่นั้นไม่ใช่เจ้าเหมียวตัวยักษ์ มีเพียงลิลลี่โดดเดี่ยวอยู่ในห้องที่พ่อล็อกเอาไว้แน่นหนา ด้วยหวังจะหยุดไม่ให้ลูกสาวเข้ามาเห็น อย่างกับว่าทำอย่างนั้นแล้วจะหยุดความฝันที่อยากจะเป็นแฟชั่นดีไซเนอร์ของเธอได้
"เชอะ!!" เด็กหญิงทำเสียง ก่อนแลบลิ้นใส่กนะจกเงาบานเก่า "ฉันไม่มีวันเปลื่ยนใจไปเป็นหมอเด็ดขาด!" เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่จากนั้นก็ลุกขึ้นยืน
ถัดออกไปไม่ไกลมีโต๊ะขาวตัวใหญ่ตั้งอยู่ เศษผ้าระเกาะระกะกองทับกันเต็มโต๊ะ ลิลลี่เเตะผ้าอย่างเบามือ ทั้งผ้าขนสัตว์ผ้าฝ่ายและผ้าไหม ผ้าแค่ละชนิดล้วนมีชื่อเรียกและประวัติของมันเอง อีกทั้งการนำมาใช้ประโยชน์ในงานตัดเย็บก็ย่อมเเตกต่างกันไป หากว่าผ้าชนิดไหมที่ยังไม่รู้ว่ามีข้อดีมีจุดเด่นเฉพาะอย่างไร เราต้องหาให้เจอจนได้สิ่งนี้ป้าคลอเดียต์และแม่สอนเธอมา รวมทั้งอีกหลายๆ เรื่องด้วย
ในห้องมือเกินว่าที่เด็กหญิงจะเห็นว่าผ้าพวกนี้เป็นสีอะไรกันเเน่ แต่เมื่อเธอใช้จินตนาการและการสัมผัส ลิลลี่ก็มั้นใจว่าผ้าที่ออกจะหยาบๆ หน่อยนี้เป็นผ้าสีฟ้า ส่วนสีแดงก็จะนุ่มลื่นกว่าผ้าสีเหลือง... ตามความคิดของลิลลี่ ไม่เพียงแค่ชนิดของผ้าเท่านั้นที่มีเอกลักษณ์พิเศษเฉพาะตัวของสีขแงผ้าเองก็เช่นกัน
ถัดไปอีกจะมีราวแขวนเสื้อผ้าอะลูมิเนียมตั้งอยู่คอยรองรับเสื้อผ้าเป็นโหลที่ยังตัดไม่เสร็จอย่างอดกลั้นหลายชุดยังมีตะเข็บผ้าโผล่ชี้โด่เด่ออกมาให้เห็นอยู่เลยแต่ก็นั้นเเหละ ชุดพวกนี้เป็นเพื่อนเล่นที่เธอชอบมากที่สุด
ลิลลี่หยิบชุดหนึ่งขึ้นมาลองสวมจินตนาการกับกระจกว่าตัวเองเป็นในบรรดาสาวงามที่มาสั่งตัดชุดนี้ และอยากจะให้ผ้าส่วนนี้สั้นขึ้นอีกนิด อยากให้ตรงส่วนนี้ยาวขึ้นอีกหน่อย และบางที่อาจจะอยากให้จับจีบที่แขนเสื้อเพิ่มด้วย เก
เด็กหญิงเพลิดเพลินกับเพื่อนในจินตนา-การสักพักจนรู้สึกว่าสนุกพอแล้ว จึงแขวนมันกลับเข้าที่เดิมและถัดจากราวผ้าคือชั้นวางของขนาดใหญ่สูงติดเพดาน มีม้วนผ้าเก่าๆ ยัดอยู่รวมกับบรรดาของเหลือใช้ต่างๆ จนเเน่นเอี้ยดเต็มตู้ จากนั่นแล้วจึงเป็นหน้าต่างกับโต๊ะอีกตัวหนึ่ง เกลื่อนด้วยกระดาษงานออกแบบ บางแผ่นเป็นของลิลลี่เอง บางแผ่นเธอยืนมาจากป้าคลอเดียต์ และบางแผ่นเธอแอบจิ๊กมาจากห้องเก็บเอกสารในบ้าน
เด็กหญิงมองดูชิ้นงานล่าสุดของเธอท่ามกลางแสงอันน้อยนิดที่ลอดผ่านหน้าต่าง มันคือแบบกระโปรงตัวสั้นสีสดใส รองคอประดับด้วยขนนกด้านขเางชิ้นงานมีลายมือของป้าคลอเดียต์กับแม่เขียนกำกับไว้ด้วย
👉👉👉👉👉👉👉👉👇👇👇👇👇👇👇
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments