ตอนที่หนึ่งของต้องสาป

สวัสดีผมชื่อนารูมิเคน:อาชีพคนประมูลห้องเก็บของและนักล่าปีศาจ

วันนี้ผมได้ประมูลห้องเบอร์123

ภายในห้องนั้นมีเอกสารและของอื่นๆมากมาย

แต่ผมก็ได้สะดุดตากับกล่องใบนึงที่ห่อด้วยผ้ายันต์

ในฐานะนักล่าปีศาจผมจึงรู้ได้ทันทีว่ามันคือ

ของต้องสาป

เมื่อผมกำลังจะเปิดนั้นก็มีผู้หญิงคนนึงเดินเข้ามาและ

บอกกับผมว่าเธอนั้นได้เช่าห้องเก็บของนี้ไว้

และเธอจึงถามว่าคุณคือใครคะ??

เอ่อ

ผมชื่อนารุมิครับ

เอ๊ะ

งั้นคุณมาทำอะไรที่ห้องเก็บของฉันกันคะ

เอ่อ

พอดีว่าคนที่ปล่อยเช่าที่นี้เปิดประมูลให้ผมน่ะครับ

และเอ่อคุณชื่ออะไรงั้นเหรอครับ

ชั้นชื่อว่าฮันมะ     ยูกิค่ะ

โอ้ชื่อดูแบบว่า.....…

แมนดีนะฮ่าๆ

เอาเถอะ

คุณคงจะมาเอาทรัพย์สินของคุณสินะ

ใช่ค่ะ

โอเคมันเป็นปัญหาที่เกิดขึ้นบ่อยนะ

แล้วคุณน่ะไปทำอะไรเค้าถึงปล่อยประมูลห้องของคุณได้ล่ะ??

เอ่อพอดีว่าฉันย้ายบ้านและเปลี่ยนเบอร์โทรศัทพ์น่ะค่ะ

และพวกเขาน่าจะส่งจดหมายไปที่บ้านเก่าของฉันน่ะค่ะ

อ้องั้นได้ครับผมจะเอาเฉพาะของที่นำไปขายได้

ส่วนที่เหลือคุณก็เอาไปเลย

เอ่อสิ่งที่อยู่ในกล่องที่ติดผ้ายันนั้นน่ะคืออะไร??

พอดีผมน่ะเป็นนักล่าปีศาจ

เอ่อพอดีว่าฉันก็ไม่รู้เหมือนค่ะ

เอ๋

พอดีว่ามันเป็นสมบัติของย่าทวดของฉันน่ะค่ะ

โอ้

งั้นพวกเขาเคยเป็นนักล่าปีศาจรึเปล่าล่ะ

เคยค่ะ

ปู่กับย่าเคยเล่าให้ฟังว่าในสมัยก่อนน่ะ

มีปีศาจนามว่ามุสึฮิเมะ

นางเป็นปีศาจอายุหนึ่งพันปี

ฉันคิดว่าของในนี้น่าชุดกิโมโนสีเลือดของนาง

และที่ปักผมหยกของนางน่ะค่ะ

โอ้โหดูน่าสนใจดีนิ

งั้นผมขอรับสิ่งนั้นไปเลยล่ะกันครับ

เชิญเลยค่ะถึงฉันเก็บไว้ก็ไม่รู้จะทำอะไรได้

โอเคงั้นเย็นนี้คุณมาที่บ้านผมล่ะกัน

หลังจากนั้นพวกเขาทั้งสองก็ต่างเก็บสิ่งที่สำคัญจนถึงช่วงเย็น

เมื่อนารุมิกลับมาถึงบ้านเค้าก็ได้เปิดดูของในกล่องทันที

และพบว่าของที่อยู่ในกล่องเป็นตามที่ยูกิเล่า

ทั้งหมด

และเมื่อถึงเวลานัด

ยูกิก็มาถึงบ้านนารุมิพอดี

นารุมิจึงถามเธอว่านี่ดูไม่เหมือนของต้องสาปเลยนะ

เอ๊ะงั้นเหรอคะ

ใช่

เพราะว่าในนี้มันมีชุดและปิ่นปักผมหยกของ

มุสึฮิเมะเท่านั้น

เอ๋หรือว่ามันเป็นของต้องสาปประเภทสวมใส่กันนะ

งั้นเดี๋ยวผมลองใส่ดูล่ะกัน

เอ๊ะเอาจริงเหรอคะ

จริงสิ

อ่ะนี่ผมใส่ดูล่ะมีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่าครับ

เอ่อว่าแต่คุณเป็นใครกันค่ะ

เอ๋ผมก็นารุมิเคนไง

เอ๊ะงั้นก็แสดงว่าคุณโดนคำสาปแล้วล่ะค่ะ

ห้ะ

ไหน

ให้ผมดูซิ

ห้ะ......

ผู้หญิงคนนี้ใครกันน่ะทำไมหน้าตาเหมือนผมจัง

ก็คุณไงล่ะค่ะ

เอ๋ผมงั้นเหรอเนี่ย

นี่มันอะไรกันว่ะเนี่ย!!!!!!!

ว่าแล้วเชียวไอ้ชุดนี้มันเป็นของต้องสาป

แปปนะผมไปหาหนังสือก่อนเผื่อว่ามันมีวิธี

คลายคำสาป

หือ

เป็นยังไงบ้างค่ะ

จบสิ้นแล้วสินะ

ชีวิตในฐานะผู้ชาย

เอ๋         หมายความว่าไง???

เอ่อ

มันไม่มีวิธีคลายคำสาปน่ะ

เอ๋     งั้นแสดงว่าคุณต้องอยู่แบบนี้ไปตลอดชีวิต

สินะคะ

ครับตามที่คุณพูดเลย

หลังจากที่ยูกิเดินทางกลับถึงบ้าน

นารุมินั้นได้บ่นพึมพำว่า

ซวยแล้วไง........

ถ้าพี่สาวรู้เข้าล่ะก็

มีหวังโดนลากกลับเข้าไปเรียนแน่ๆ

อุตส่าห์หนีมาได้แท้ๆ

เรี่ยวแรงตอนนี้คงขัดขืนเธอไม่ได้แน่ๆ

จะทำยังไงดีนะ

ยิ่งพูดยิ่งเสียวหลังโว้ย

โอ้โหนึกว่าไปซ่อนตัวที่ไหน

ที่แท้ก็มาซ่อนตัวที่เมืองนี้นี่เอง

พี่สาวนารุมิเคนปรากฏตัวขึ้นมา

นาซาอิเคนมาแล้วจ้า

เอ้าๆ

รีบลุกขึ้นมา

และเดินกลับไปพร้อมกับฉันซะโดยดี

หือ

หันหน้ามาก่อนสิ

เอ้ะ

นี่มันน้องชายฉันจริงหรอ

หน้าตาสะสวยงดงามหน้าอกขนาดพอดีมือนั้น

ฮิๆ

แบบนี้ค่อยพาตัวไปง่ายหน่อย

เอ้ะ............อย่าเข้ามาน้าๆ

โอ้โหเสียงน่ารักแฮะ

โอ้ว่าแต่ไปทำอะไรมาห้ะ

ถึงกลายเป็นแบบนี้เอ่อคือเรื่องมันยาวน่ะ

โหไม่อยากเล่ารึนี่

เป็นเพราะเจ้านั้นสินะ

ของต้องสาปที่นายเอามา

ใช่

ใน

ที่

สุด

ฉันก็มีน้องสาวสักที

หลังจากนั้นนารุมิก็ถูกพาตัวมายังอพาร์ทเม้นท์

ของพี่สาว

เอาล่ะนับแต่นี้ไป

นาย      เอ่อไม่สิต้องเรียกว่าเธอสินะ

ต้องเข้าเรียนกับพี่และใช้ชีวิตในฐานะผู้หญิงคนนึง

และก็กรุณาเปลี่ยนแปลงคำพูดด้วยนะ

โอเคค่ะ

หลังจากนั้นนารุมิก็โดนพี่สาวสั่งสอนเรื่องการใช้

ชีวิตแบบผู้หญิง

ไม่น่าเลยตู

ไม่น่าหยิบของต้องสาปพรรณนั้นมาใส่เล้ย

โรงเรียนที่เราเรียนนี่มัน

โรงเรียนผู้ใช้คุณไสย์นี่

เห้ออุตส่าห์หนีออกจากที่นี่ได้แล้วแท้ๆ

ดันต้องกลับมาเรียนอีก

นี่ๆ

เธอบ่นอะไรน่ะ

ม่ะไม่มีอะไรค่ะ

เอ๋

ฟู่

รอดไปที

นี่ๆ

ให้พี่สาวคนนี้ถามไรอย่างสิ

ถ้าเกิดว่าเธออายุครบ20ปี

เธอจะหาแฟนสักคนไหม????

เอ๋!!!!!

พูดอะไรออกมาน่ะ

ห้ะ

ยัยพี่บ้า

เวลาเธอเขินจนหน้าแดงนี่หน้ารักดีนะ

ชิ

ในที่สุดก็หมดคาบเรียนสักที

นะโรงอาหาร

ระหว่างที่นารูมินั่งทานอาหารอยู่นั้น

ก็ได้มีหนุ่มหล่อคนนึงมานั่งข้างๆ

ทำเอาหัวใจของนารูมิเต้นตึกตัก

เอาล่ะครับผมจะเกริ่นเรื่องย่อๆเอาไว้

สองพี่น้องตระกูลเคน

พี่สาวชื่อนาซาอิ-เคน       น้องชายชื่อนารุมิ-เคน

เกิดปีพ.ศ2539                  เกิดปีพ.ศ2544

เกิดวันที่12                         เกิดวันที่14

เดือนพฤษภาคม                 เดือนมิถุนายน

สถานะทางครอบครัวพ่อและแม่

ทางฝั่งพี่สาวนั้นเป็นนักเวทย์ที่เก่งกาจ

แต่กับนารูมินั้น

เค้าไม่สามารถใช้พลังเวทย์ได้

แต่ถึงอย่างนั้นเค้ากับมีพรสวรรค์ทางด้าน

วิชาดาบอย่างมาก

นั้นจึงเป็นเหตุที่ทำให้ทั้งสองได้รับทุนเข้าเรียนนะ

โรงเรียนนักดาบเวทย์เซนมิคาเอล

ซึ่งอยู่ต่างประเทศ

นารุมิเคนเข้าเรียนไปได้ครึ่งเดือนก็แอบหลบหนีออกมา

ตัวเค้าหนีมาใช้ชีวิตเป็นคนประมูลห้องเก็บของ

และนักล่าปีศาจ

พี่สาวที่รู้เรื่องเข้า

จึงใช้เวลาสืบเรื่องอยู่นานสามเดือน

จึงได้รู้ว่านารุมิหนีมายังเมืองมัตสึโอะ

ตัวพี่สาวนั้นเกือบจะจับตัวเค้าได้ทุกรอบ

แต่สุดท้ายก็หนีไปได้

แต่ในครั้งนี้นั้นเธอสามารถจับตัวเค้าได้

หลังจากเลิกเรียน

สองพี่น้องได้เดินกลับบ้าน

และได้นึกถึงพ่อและแม่

เอาล่ะครับผมจะเล่าเรื่องพ่อและแม่ของตระกูลเคน

พ่อชื่อนาจิมุระเคน            แม่ชื่อโยสึกิเคน

ทั้งสองเป็นนักล่าปีศาจที่เก่งกาจที่สุดของยุค

หลังจากที่พวกเขาทั้งสองต่อสู้อยู่นาน

ก็ได้วางมือ

และลาออกจากการเป็นนักล่าปีศาจ

พวกเขาทั้งให้กำเนิดลูกทั้งสอง

                                 จบ

ระหว่างที่กำลังเรียนอยู่นั้นนารุมิต้องคอยปราบ

ปิศาจอยู่ตลอด

ถึงเค้าจะไม่เต็มใจก็ตาม

เพราะแผลในอดีต

ได้สร้างปมให้เค้าอย่างหนัก

นั้นจึงเป็นสาเหตุที่หนีออกห่างจากการต่อสู้

ในช่วงสงครามร้อยราตรีอสูร

ตัวของนารูมินั้นได้สังหารปีศาจและมนุษย์ปีศาจ

ไปนับร้อยๆตัว

นั้นทำให้เค้าเศร้าโศกเป็นอย่างมาก

นี่

นารุมิ

มีอะไรหรอคะพี่สาว

เธออยากรู้หรือเปล่าว่าทำไมฉันถึงลากตัวเจ้ามา

อยากรู้สิ

สงครามแบบเมื่อตอนนั้นกำลังจะกลับมาอีก

แต่ครั้งนี้รุนแรงมากกว่า

หมายความว่าพี่จะให้ฉันกลับสู้อีกสินะ

ใช่

แต่พี่ก็รู้นิว่าฉันไม่สามารถสู้ได้อีก

หือ

คำพูดที่ออกมาจากปากของคนที่สังหาร

ปีศาจและมนุษย์ไปตั้งมากมาย

คำพูดของเธอน่ะฟังไม่ขึ้นเลย

ถ้าหากเธอไม่เข้าร่วมต่อสู้ในครั้งนี้

อาจจะมีผู้คนมากมายต้องล้มตาย

งั้นก็ได้

หากจบศึกครั้งนี้

ฉันไม่ต่อสู้อีก

พูดได้ดี

เอาล่ะมาแข็งแกร่งให้มากขึ้นกว่านี้สิ

เทพดาบรุ่งอรุณแห่งความมืดมน

เอ้อ

ฝากด้วยล่ะ

จอมเวทย์แห่งโรคระบาดเลนิก้า

นับถอยหลังร้อยวันสงครามราตรีอสูร

ในช่วง50วันแรก

พวกเขาได้ทำการฝึกนักเรียนและทหาร

แบ่งออกเป็นห้ากลุ่ม

นักดาบเวท    ฮีลเลอร์  นักเวทย์และแทงค์

รวมถึงสายยิงไกลอย่างนักธนู

ครั้งนี้ต้องสังหารองเมียวจิไคโตะหรืออีกชื่อ

จอมปีศาจฮาคุเรน

การต่อสู้ครั้งนี้เราต้องชนะ

เอาล่ะ

อย่ามัวแต่ขี้เกียดล่ะ

รีบๆ     ฝึก     เข้า

รวบรวมมาได้เท่าไหร่ล่ะ

ทั้งหมดก็แบ่งเป็น

นักดาบเวทย์จากห้าโรงเรียนจำนวน500คน

ฮีลเลอร์จำนวน155คน

นักธนูเวทย์236คน

นักเวทย์455คน

แทงค์556คน

และยังมีมือปืนอีกนะครับ

ปืนน่ะทำอะไรพวกปีศาจไม่ได้หรอก

และก็กองทหารและกองอัศวินด้วย

นับถอยหลังอีกห้าสิบวันสงครามร้อยราตรีอสูร

นี่

นารุมินี่เจ้าเป็นอะไรหรือเปล่า

รู้สึกว่าร่างกายนี้ดูแรงน้อยนะ

เอาน่า

ถ้าเป็นตัวผมตอนเป็นผู้ชายน่ะ

ผมคงทะลวงปราสาทปีศาจไปแล้วล่ะ

งั้นเหรอ

เริ่มมีกะจิตกะใจต่อสู้แล้วสินะ

ท่านนารูมิ!!!

ว่ามา

เราต้องฝึกอีกนานแค่ไหนครับ

ถึงช่วงเย็น

ก็กลับล่ะ

แล้วพวกนักธนูล่ะ

การฝึกเป็นยังไงบ้าง

ราบรื่นดีครับ

พวกนายก็รีบฝึกเข้าล่ะ

ครับ!!!

หือ

มีอะไรหรอคะท่านพี่เห็นจ้องมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ

ที่เจ้ากินเยอะๆนี่

คงไปลงที่ตรงนั้นหมดสินะ

ฮ่าๆ

                            จบตอน

หลังจากการฝึกเสร็จสิ้น

กองทหารและอัศวินได้ล่วงหน้าไปก่อนแล้ว

พวกนักเรียนรวมตัวกันอยู่หน้าเมืองลาลูน

เริ่มแล้วสินะ

พวกเราลุย!!!

ทั้งสองฝ่ายเข้าต่อสู้หํ่าหั่นกัน

ฝ่ายปีศาจเริ่มเสียเปรียบ    ทางราชาปีศาจ

สั่งการให้ปีศาจระดับนายพล

ลงสนาม

ฝั่งกองทัพของนารุมินั้นได้ทะลวงเข้าสู่ใจกลาง

กองทัพปีศาจ

โดยมีนายพลปีศาจขวางกั้นกับราชาปีศาจ

ขุนพลปีศาจคนที่หนึ่งเบอโดรแห่งตะกละ

แต่กระนั้นก็ไม่คณามือนารุมิเลยแม้แต่น้อย

ขุนพลปีศาจถูกจัดการลงอย่างง่ายดาย

เอาล่ะถึงตาของแกแล้วราชาปีศาจฮาคุเรน

กองทหารและกองอัศวินที่ล่วงหน้ามาก่อนนั้น

ถูกจัดการเกือบหมด

ฝากร่ายเวทย์ด้วยล่ะพี่

อื้อเข้าใจแล้ว

วิชาดาบชั้นที่หนึ่งทะลวงสวรรค์

ยังตี้นอยู่งั้นเหรอ

ได้!!!!

เจอขั้นที่สองของข้าหน่อย

วิชาดาบขั้นที่สองกรงขังสวรรค์โรยรา

อ้าก!!!!

หนังหนาใช้เล่นเลยนะ

เอ้าร่ายเวทย์มาเลย

วิชาเวทย์ชำระล้างขั้นสุดท้าย

น้ำตาแห่งสวรรค์เทพพิโรธ

การต่อสู้ยาวนานสิบวันสิบคืน

สุดท้ายมนุษย์ก็เป็นฝ่ายชนะ

หลังจบศึกการต่อสู้

สองพี่น้อง

ได้ลาออกจากโรงเรียน

และมาเรียนที่

โรงเรียนฮาซันคิ

ที่บ้านเกิด

กลับมาพบพ่อและแม่

                                จบ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***