ข้อความแรก

เริ่มต้นด้วยร้าย  ตอนที่ 2

หลังจากเกิดเหตุการณ์ตาประสานกันของเอินและพล  เอินก็ไม่สามารถละสายตาจากพลได้เลย

ไม่ว่าจะทำอะไรอยู่ที่ไหนหากพลอยู่ในรัศมีสายตาแล้วล่ะก็  เอินก็มักจะเหลือบมองพลเป็นระยะ ๆ   แต่ไม่กล้ามองโดยตรงเพราะกลัวพลจะรู้ว่าเธอแอบมองอยู่

บ่ายวันหนึ่ง

คาบวิชาเรียนภาษาอังกฤษ  ครูเรียกชื่อเอินให้ยืนขึ้นเพื่อตอบคำถาม  ระหว่างที่เอินกำลังยืนขึ้นตอบคำถามครูเป็นภาษามือเพื่อรอให้ปากขยับอยู่สักครู่ใหญ่

(คำตอบมันติดอยู่ที่ปากน่ะ  จริง ๆ  นะ)

พลก็ได้ช่วยตอบคำถามครูด้วยน้ำเสียงทุ้ม

ๆ  เสียงหนุ่มแตกแทนเอิน

เอินจึงรีบชี้มือไปที่พลและตอบครูว่า

“ใช่ค่ะ...ตอบอันนั้นแหละค่ะ”

“ทะ-ทะ-ที่คนนั้นตอบใช่เลยค่ะ”

เอินตอบครูโดยที่ไม่ได้หันไปมองพลแต่ชี้มือไปแทน

(แล้วเสียงความคิดในหัวเธอก็ดังขึ้นมาว่า  เจ้าสมอง...แกทำให้ชั้นดูโง่ต่อหน้าผู้ชายอ่ะ)

หลังจากเรียนคาบวิชาภาษาอังกฤษจบพลกับเอินไม่ได้มีการพูดคุยอะไรกัน  พลยังคงไม่รู้จักเอินเหมือนเดิม  แต่ที่มาช่วยตอบคำถามครูเพราะใกล้จะหมดคาบเรียนแล้ว  เอินตอบคำถามชักช้ามันจะทำให้เลยเวลาพัก

แต่สำหรับเอินนั้น  เธอกลับมองว่าพลช่างเป็นคนดีที่น่าปลื้มปริ่มเสียเหลือเกิน  ทั้งช่วยเหลือเพื่อนในห้อง  ทั้งเรียนเก่ง  ทั้งดูไม่เกรงกลัวใคร

(แม้ว่าตอนมีเรื่องกับปรีชา  พลจะเซมาหน้าเกือบคว่ำอยู่ที่โต๊ะเรียนของเอินก็เถอะ)

เมื่อสะสมความชื่นชอบในตัวพลมาในระดับนึง  เธอจึงเล่าเรื่องทุกอย่างให้แฟเพื่อนสนิทของเธอฟัง

แฟ : “อยากรู้จักก็เข้าไปคุยเลยสิ”

เธอยุให้เพื่อนรุกเข้าหาพลทันที

เอิน : “ดูหน้าเพื่อนด้วย  เค้าไม่คุยด้วยจะหน้าแตกเอานะ”

แฟ : “แล้วจะรอให้เค้าเดินมาหา”  แฟบ่นที่เพื่อนไม่ได้ดั่งใจ

เอิน : “กะว่าจะลองทักข้อความไปคุยก่อน  เผื่อเค้าไม่โอเคจะได้ถอยแบบไม่อาย”

เธอตอบทีเล่นทีจริง

แฟ : “เออ..ดีๆ  มีเบอร์เค้ารึเปล่า”  แฟรีบถาม

เอิน : “เอิ่ม  เราจะไปมีได้ยังไงล่ะ”

แฟ : “งั้นเดี๋ยวจัดหามาให้”

พูดจบแฟก็จบการสนทนาเดินออกไปทันที

หลังจากแฟเดินออกไป  ไม่นานนักเธอก็เดินกลับมาพร้อมกับยื่นกระดาษที่มีเบอร์มือถือและไอดีข้อความของพลให้กับเอิน    เพื่อที่เอินจะได้ส่งข้อความไปพูดคุยกับพลโดยที่ไม่ต้องเห็นหน้ากัน

หากได้ทำความรู้จักสนิทสนมกันผ่านทางข้อความ  อาจจะดีกว่าที่จะต้องมาเจอหน้ากันจริงๆ  เพราะเอินห่วงว่าพลจะไม่ยอมรับเป็นเพื่อนกับเธอหากเข้าไปคุยด้วยตรง

ๆ

หลังจากได้เบอร์และไอดีของพลมาแล้ว  เอินทำใจอยู่สามวันเนื่องจากไม่กล้าทักข้อความถึงพล

เมื่อครบกำหนดสามวันเอินจึงได้เอาเบอร์โทรศัพท์และไอดีของพลเข้าฌาปณกิจ...

(ไม่ใช่...!!!)

เอินก็ได้ทักข้อความถึงพล

“สวัสดี...เราชอบเธอนะ”

เอินส่งข้อความแรกถึงพล

(ดะ-เดี๋ยวนะเอิน...แกรีบเหรอ  แกดูรุกพลมากเลยอ่ะ)

“ใครน่ะ”

พลถามกลับ

“เธอไม่รู้จักเราหรอก”

เอินตอบกลับไป

“อืม...งั้นไม่เป็นไรเราไม่อยากรู้จักแล้วล่ะ  ทีหลังไม่ต้องทักมาอีกนะ”

พลจบการสนทนาอย่าเย็นชาทันที

“ม่ายยยยยยยยยย..

.มันจบแล้ว”

เอินคิดในใจ

หลังจากนั่งสงบนิ่งไว้อาลัยให้ตัวเอง

1 นาที  เอินก็เรียกสติกลับมาอีกครั้งว่าตัวเธอเองอาจจะคุยเปิดเผยเกินไป

หากอยากที่จะเป็นเพื่อนกับใครสักคนนึงเราคงจะต้องแนะนำตัวเองและค่อยๆ  ทำความรู้จักกันก่อน

ส่วนพลจะตัดสินใจอย่างไร  จะได้เป็นเพื่อนหรือไม่ตัวเธอเองก็จะต้องไม่ให้ความรู้สึกที่มีกับพลเปลี่ยนแปลงไป  เพราะเธอก็ไม่ได้คาดหวังอะไรตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

เมื่อเว้นระยะไปได้ 1

สัปดาห์  หลังจากได้พูดคุยผ่านทางข้อความกัน

เอินก็ได้ส่งข้อความถึงพลใหม่อีกครั้ง

“ใจเย็นก่อนนะเรามาดี  ค่อยๆ อ่านข้อความเราก่อน”

เอินส่งข้อความแรกเปิดทางไปก่อน

“สวัสดี...เราคือเพื่อนในห้องของเธอนะ  ครั้งที่แล้วต้องขอโทษด้วยที่ทักมาทื่อๆ อาจจะทำให้เธอตกใจ”

นี่ก็เป็นครั้งที่  2 แล้วที่เธอส่งข้อความถึงพล

(วะ-ว่าแต่...นี่เธอยังไม่เข็ดใช่มั้ยเอิน  คงต้องได้เย็บหน้ารอบสองแน่ๆ)

“คราวที่แล้วที่เราไม่ได้บอกว่าตัวเราเองชื่ออะไร  เป็นเพื่อนคนไหนในห้องเพราะเราห่วงว่าเธอจะไม่คุยด้วยน่ะ”

“เราทักมาคุยไม่ได้ต้องการอะไรมากเลย  แค่อยากเป็นเพื่อนกับเธอเฉยๆ แค่นั้น“

เอินพิมพ์ข้อความส่งบอกพลไปแบบนั้น

หลังจากเอินส่งข้อความจบพลก็กดอ่านทันที

เขาได้ตอบกลับมาว่า...

พล : “อ่าฮะ..เข้าใจ  ถ้างั้นมีอะไรก็คุยมาแล้วกัน”

เอิน : “ทำอะไรอยู่  กินข้าวหรือยัง”

เธอเปิดการสนทนาด้วยประโยคคำถามสุดคลาสสิค

พล : “อ่อ...อยู่บ้านเฉยๆ  ข้าวกินแล้วเมื่อกี้”

เอิน : “วันนี้กลับบ้านเร็วจัง  มีธุระเหรอ  ปกติเห็นชอบนั่งคุยกับเพื่อนที่โรงอาหารก่อนกลับบ้านน่ะ”

พล : “รู้ด้วยเหรอ  คอยมองเราอยู่ตลอดเลยเหรอ”

เขาถามกลับเพื่อเก็บรวบรวมข้อมูลไว้สืบต่อที่โรงเรียน

เอิน : “เปล่าหรอก  ก็ไม่ถึงขนาดนั้น  พอดีวันนี้ตอนกลับบ้านเดินผ่านโรงอาหารแล้วเห็นเธอนั่งคุยกับเพื่อนอยู่น่ะ”

พลเงียบไปพักนึง  และถามกลับมาว่า

พล : “นี่การ์ตูนรึเปล่า  ส่งมาอำกันใช่มั้ยเนี่ย"

เขายังคงสงสัยว่าถูกเพื่อนที่โรงเรียนแกล้งหรือเปล่า  เพราะเพื่อนในกลุ่มเห็นว่าพลยังไม่คบใครเลย  จึงอยากที่จะจับคู่ให้เพื่อน

เอิน : “ไม่ใช่”

พล : “งั้นก็เฟิร์นป่ะ”

เขายังคงสงสัยว่าต้องโดนส่งข้อความมาแกล้งแน่ๆ

เอิน : “ไม่ใช่สิ  2 คน นั้นเค้าเป็นเพื่อนเธอคุยกันทุกวันอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ”

พล : “เผื่อเป็นการ์ตูนหรือเฟิร์นมาแกล้งไง  บอกแล้วว่าเรายังไม่อยากคบใครอย่ามาแกล้งกันนะ”

เอิน : “ไม่ใช่ 2 คน นั้นแน่นอน”

เธอคิดในใจ  ก็มันไม่ใช่จริงๆ นี่นา

พล : “โอเค  แล้วเมื่อไหร่จะบอกว่าเธอเป็นใครล่ะ”

เอิน : “คงเมื่อคุยแล้วสนิทกันแล้วสักพัก...มั้งนะ”

เธอทำท่าคิด

พล : “ได้ๆ  ถึงเวลาบอกมาก็แล้วกัน  นี่อยากรู้มากเลยนะ”

“ระหว่างนั้นเราก็จะคอยนั่งทายแล้วก็คอยสืบๆ

เพื่อนในห้องทุกคนไปด้วย”

พลขำตัวเองเบาๆ  เพราะรู้สึกชอบที่มีเรื่องตื่นเต้นมาให้ทำ

เอิน : “อย่าสิ...เรากดดันนะ  เผื่ออาจจะเผลอแสดงตัวออกมาก็ได้”

เธอชักหวั่นใจว่าอาจทำตัวมีพิรุธจนความแตกก็ได้

พล : “อ้าว...งั้นก็ดีเลยไม่ต้องเหนื่อยหา...ฮ่าๆๆ”

เขาหัวเราะชอบใจ  ใจนึงก็คิดว่าผู้หญิงคนนี้แปลกจัง  แต่อีกใจนึงก็คิดว่ามันก็น่าสนุกและดูตื่นเต้นดี

“เค้าฮ่าๆๆ

กับชั้น”

“แสดงว่าเค้ายิ้มแล้วก็หัวเราะอยู่ใช่มั้ย”

เอินนึกเพ้อไปไกล  พลางคิดไปอีกว่าฉากด้านหลังของเธอมีดอกไม้ที่มีกลิ่นหอมอ่อนๆ

อยู่เต็มทั่วห้องไปหมด

อีกทั้งยังมีลมอ่อนๆ

พัดผ่านหน้าอีดด้วย

(ก็ใช่น่ะสิ...แกเปิดพัดลมเบอร์

1 อยู่  ละกลิ่นหอมๆ  ที่พูดถึงก็ผ้าที่แม่ซักแล้วพับเก็บมาวางไว้ให้ไง  มัวแต่คุยข้อความกับผู้ชายอยู่  ทำไมไม่รีบไปช่วยแม่ทำงานบ้าน...!!!)

พล : “นี่ๆ  หลับเหรอ  ไม่สะดวกคุยงั้นแค่นี้ก่อนก็ได้นะเราจะไปอาบน้ำด้วย”

เขาเห็นเอินเงียบไปคิดว่าเอินคงไม่สะดวกจะคุย

เอิน : “อืม...ได้ๆ เจอกันพรุ่งนี้นะ“

เธอคิดในใจว่าพลคงปิดการสนทนาเรียบร้อยทั้งๆ

ที่เธอยังอยากจะคุยด้วยต่อ

แต่อีกใจก็คิดว่าไม่เป็นไร  ไว้พรุ่งนี้ค่อยคุยกันใหม่ก็ได้

พล : “ทำอย่างกับจะได้เจอกันจริงๆ  แบบนี้นี่มันขี้โกงนะ  เธอรู้จักเราแต่เราไม่รู้จักเธอ”

เขาแกล้งแซวเอินกลับไป

เอิน : “นี่เพิ่งคุยวันแรกเอง  เราว่าตื่นเต้นดีออกนะ”

พล : “อย่าให้รู้ว่าใครมาแกล้งนะ”

เขาแกล้งพูดขู่

เอิน : “ไม่หรอกน่า...”

พล : “โอเคๆ  เจอกันพรุ่งนี้”

เขาตอบกลับเหมือนไม่มีอะไร  แต่ในใจก็คิดว่ามันก็น่าสนุกตื่นเต้นดีเหมือนกันนะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***