เสียงกระซิบใต้ต้นโพธิ์ยังคงดังก้องในหัวใจมะลิ ขณะที่เธอเดินกลับเข้าเรือนด้วยฝีเท้าที่สั่นเล็กน้อย
---
ภายในห้องบรรทมของจันทร์จ้าว
แม่หญิงจันทร์จ้าวนั่งตัวแข็งทื่อบนตั่งไม้ ใบหน้าซีดเผือดราวกระดาษเก่า ผ้ายันต์และกระจกเงาในมือเย็นเฉียบราวน้ำแข็ง
เสียงฝีเท้าเบา ๆ ดังขึ้น นภัทรย่างเข้ามาอีกครั้ง คราวนี้ถือขันน้ำหอมกลิ่นมะลิมาด้วย
“นี่...ให้เจ้าดับกลิ่นคาวในหัวใจสักหน่อย” นภัทรเอ่ย พลางเทน้ำหอมลงในขัน
“ข้าไม่ต้องการ...” จันทร์จ้าวอิดออด แต่สายตาที่เหลียวมองกระจกเงา ทำให้นภัทรรู้ว่าอีกฝ่ายหวาดหวั่น
นภัทรวางขันน้ำหอมลง ใบหน้ายิ้มเย็น “ถ้าเจ้ากลัว ก็ให้ข้าอยู่ดูแลคืนนี้เองก็ได้”
จันทร์จ้าวหันกลับมา สีหน้าเธออ่อนลงเล็กน้อย “ได้...แต่เจ้าอย่าขัดขวางข้า ถ้าข้าต้องออกไปข้างนอก”
นภัทรพยักหน้า “เจ้าออกได้ ข้าอยู่เฝ้า”
---
ที่ใต้ต้นโพธิ์ยามค่ำ
มะลิยืนหลบมุมมองผู้คน เธอซุกหน้าซุกตาลงกับถาดดอกไม้ที่เพิ่งถวาย
“ช่วยข้าด้วย...” เสียงนั้นดังชัดเจนขึ้น คราวนี้ไม่ใช่เพียงกระซิบ แต่เหมือนเสียงอ้อนวอน
มะลิสะดุ้ง หันหลังกลับ เงาร่างหญิงสาวในชุดครีม-ทองปรากฏชัดขึ้น เธอยืนนิ่ง ดวงตาอาฆาตสั่นไหว
“เจ้าจะช่วยข้าหรือไม่...” ผีนวลจันทร์เอ่ย น้ำเสียงสั่นระริก
มะลิก้าวถอยหลัง สะดุ้งจนถาดหล่น เสียงดอกไม้กระทบพื้นดังกึก
“ข้า...ข้าไม่กล้า...” มะลิสะอื้น
ผีนวลจันทร์ยิ้มเย็น “เจ้ากลัว แต่เจ้าต้องกล้า เพราะมีคนอื่นอีกมากที่กำลังจะตายที่นี่”
ก่อนที่เงานั้นจะเลือนหายไปกับสายลมคืนจันทร์
---
ห้องเก็บของเรือนหลังเก่า
คุณชายภาสกรยืนสั่นเล็กน้อยในความมืด มือล้วงหยิบจดหมายเก่าออกมาจากกล่องไม้
“เรียนถึงผู้สืบทอดเรือนจันทร์...
จงสืบหาความจริง และปลดปล่อยวิญญาณที่ถูกกักขัง...”
ลายมือจางและคำเตือนสุดท้ายทำให้ภาสกรผงะ ถัดจากจดหมายคือแผ่นกระดาษที่มีภาพวาดต้นโพธิ์และหญิงสาว
“นี่มัน...” เขากระซิบ
แสงเทียนที่อินจุดส่องลงบนแผ่นกระดาษ พลันเกิดเงาลาง ๆ บนผนัง เหมือนใครกำลังเดินผ่าน
“อิน...เจ้านั่นใช่หรือไม่?” ภาสกรถามเสียงต่ำ
อินชะงัก ก่อนพยักหน้า “ใช่ขอรับคุณชาย…”
---
คืนเดียวกันในห้องจันทร์จ้าว
นภัทรเฝ้าอยู่ข้างเตียง จันทร์จ้าวนอนหลับตาพริ้ม มือกำผ้ายันต์แน่น
จังหวะนั้นเอง ฝ้าเพดานเหนือเตียงเกิดรอยร้าวเล็ก ๆ เงาร่างเลือนลางไหลผ่าน
“จันทร์จ้าว...” เสียงทุ้มต่ำกระซิบ
จันทร์จ้าวสะดุ้งตื่น พลันเห็นผีนวลจันทร์กำลังโผล่มาเหนือผ้า
เธอรีบลุก กอดผ้ายันต์แน่น “ข้า...ข้าไม่กลัว!”
ผีนวลจันทร์ยิ้มเศร้า “หากเจ้ากลัว ก็อย่าย้อนกลับมาอีก...”
แสงจากผ้ายันต์สว่างวาบ ดึงร่างผีให้ถอยห่าง
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 13
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments