ตอนที่ 3: กลิ่นคาวเลือดใต้ต้นโพ

เสียงไก่ขันแว่วมาแต่ไกล ขับไล่ความเงียบงันของยามรุ่งสาง หากแต่บรรยากาศในเรือนจันทร์กลับมิได้ตื่นพร้อมแสงแรกของวัน ทว่าเต็มไปด้วยความอึดอัดและเย็นเยียบ ราวกับสายลมแห่งหายนะได้พัดผ่านมาแล้วตั้งแต่ค่ำคืนก่อน

นางพวง แม่ครัวคนเก่าคนแก่ของเรือน กำลังเร่งมือทำแกงอ่อมปลาดุกตามที่คุณหญิงศรีมาลาเคยรับสั่งไว้ กลิ่นสมุนไพรหอมฟุ้งทั่วห้องครัว แต่แววตาของนางกลับไม่อาจปิดซ่อนความหวาดหวั่นได้

"เมื่อคืน...เหมือนจะได้ยินเสียงใครร้องไห้ใต้ต้นโพนะพี่พวง" เสียงของมะลิ คนรับใช้ประจำตัวของแม่หญิงจันทร์จ้าวดังขึ้นเบา ๆ ขณะปอกมะเขือเปราะอยู่ข้าง ๆ

นางพวงพยักหน้าเบา ๆ มือที่คนหม้อแกงยังไม่หยุดเคลื่อนไหว "ข้าได้ยินเหมือนกัน เอ็งว่า...จะใช่นังสายทองหรือเปล่า"

ชื่อของหญิงรับใช้ที่ผูกคอตายใต้ต้นโพถูกเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงกล้า ๆ กลัว ๆ ทำให้บรรยากาศในครัวยิ่งมืดมน มะลิรีบหยิบสายสิญจน์ที่ห้อยคอขึ้นมาจูบเบา ๆ

"อย่าเอ่ยชื่อ...เดี๋ยวมันจะได้ยิน"

ทันใดนั้น เสียงฝีเท้าดังขึ้นจากทางเดินไม้หน้าครัว ปรากฏร่างของแม่หญิงจันทร์จ้าวในชุดผ้าซิ่นสีหม่น ผ้าสไบทับสีกรมท่าทอดผ่านไหล่

"เช้านี้ข้าจะออกไปกราบหลวงพ่อที่วัด พี่พวงเตรียมข้าวห่อให้ข้าด้วย" นางว่าเสียงเรียบ ดวงตาใต้ขนตางอนยาวยังมีร่องรอยของความเศร้าจาง ๆ จากเหตุการณ์เมื่อคืน แต่ในน้ำเสียงกลับแฝงความแน่วแน่ไม่ยิ่งหย่อนกว่าผู้เป็นแม่

"เจ้าค่ะ...จะให้มะลิตามไปด้วยหรือไม่เจ้าคะ" มะลิถาม

"ไม่ต้อง ข้าอยากไปคนเดียว"

มะลิเหลือบตามองพี่พวงอย่างกังวล ขณะที่แม่หญิงจันทร์จ้าวหันหลังจากไปอย่างสงบ เสียงฝีเท้าของนางคล้ายคลึงกับเสียงฝีเท้าในยามค่ำคืน...ที่มักดังก้องใต้ต้นโพธิ์

---

อีกด้านหนึ่งของเรือน...

คุณชายภาสกร ยืนอยู่ริมชานบ้าน แววตาของเขาจับจ้องไปยังต้นโพธิ์ใหญ่ซึ่งมีกลีบดอกไม้ร่วงหล่นโปรยปรายลงสู่พื้นดินชื้นแฉะ เมื่อคืนเขาเองก็ฝันเห็นหญิงสาวในชุดสไบครีมเดินร่ำไห้ หยดเลือดเปรอะเปื้อนปลายเท้าขาวผ่อง

"เจ้าคิดอะไรอยู่หรือขอรับคุณชาย" เสียงของอิน คนรับใช้ประจำตัวถามขึ้นอย่างสุภาพ มือของเขายกถาดน้ำชาวางลงบนโต๊ะไม้ตรงหน้า

"อิน...เจ้าเคยรู้เรื่องคำสาปของเรือนนี้บ้างไหม" ภาสกรถามเสียงนิ่ง

อินนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบเสียงเบา "ข้ารู้แต่ว่า...ต้นโพธิ์ต้นนั้นมีหญิงสาวตายอยู่ใต้ต้นมาแล้วถึงสามคน ตั้งแต่สมัยเจ้าคุณทวด..."

"แต่ไม่มีใครทำอะไรเลย ไม่มีใครคิดจะตัดมันทิ้ง" น้ำเสียงของภาสกรเริ่มมีอารมณ์

"เขาว่า...ใครที่คิดจะตัดโพธิ์ต้นนั้น จะเจอเคราะห์ร้าย...หนักหนา" อินตอบเบา ๆ พลางเบือนหน้าออกด้านข้างด้วยความกลัว

ภาสกรนิ่งไป คำพูดของอินทำให้เขาหวนคิดถึงคืนที่แล้วอีกครั้ง เมื่อร่างของแม่หญิงจันทร์จ้าวสั่นไหวด้วยแรงสะอื้นขณะเห็นศพของสาวใช้ห้อยอยู่เหนือหัว

แต่...แววตาคู่นั้น...ไม่ได้เศร้าเพียงอย่างเดียว มันมีบางอย่างซ่อนอยู่

---

ค่ำวันเดียวกัน

ภายในห้องนอนของแม่หญิงจันทร์จ้าว บานหน้าต่างเปิดทิ้งไว้ให้ลมเย็นโชยผ่านม่านบางที่ไหวพริ้ว เสียงสวดมนต์แผ่วเบาดังมาจากมุมห้อง ที่ซึ่งนางนั่งพับเพียบ สวดบทแผ่เมตตาด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ

ขณะดับเทียนเล่มสุดท้าย แสงจากจันทร์ข้างแรมลอดผ่านช่องไม้ แผ่เงาต้นโพธิ์ลงบนพื้นเรือน

เสียงฝีเท้าแผ่วเบาดังขึ้นนอกหน้าต่าง...

แอ๊ด...

หน้าต่างที่ควรจะปิดสนิทกลับแง้มออกช้า ๆ ลมเย็นเฉียบพัดเข้ามาในห้อง...กลิ่นคาวเลือดโชยมาตามสายลม

แม่หญิงจันทร์จ้าวหันขวับไปทางเสียงนั้น ดวงตาเบิกกว้าง

ตรงริมหน้าต่างนั้น...ร่างของสายทอง...หญิงสาวที่เพิ่งตายไป กำลังยืนมองนางอยู่ ดวงตาขุ่นมัวเต็มไปด้วยความแค้น...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***