เสียงฝีเท้าเบา ๆ กระทบกับพื้นปูนใต้ตึกเรียนเก่า ตะวันเดินช้า ๆ ตามหลังขวัญ ไม่ได้เอ่ยอะไรสักคำตั้งแต่เลิกเรียน ทั้งคู่เดินเคียงกันในความเงียบ แต่ระยะห่างระหว่างพวกเธอกลับไม่เคยดูไกลขนาดนี้มาก่อน
“...วันนี้ไม่กลับพร้อมพวกนั้นเหรอ” ขวัญถามเสียงเรียบ ขณะก้าวเท้าโดยไม่แม้แต่จะหันกลับมามอง
“ไม่อะ อยากเดินกับเธอ”
“อือ”
นั่นคือคำตอบทั้งหมดที่ขวัญให้ได้ และดูเหมือนมันก็เพียงพอสำหรับตะวันแล้ว
เธอไม่ต้องการคำหวาน ไม่ต้องการคำเอาใจ เธอแค่...อยากอยู่ตรงนี้ ใกล้ ๆ คนที่เธอเองก็ยังไม่รู้ว่าจะเรียกความรู้สึกนี้ว่าอะไร
“ขวัญ...” ตะวันเรียกอีกฝ่ายเบา ๆ ขณะที่ทั้งสองหยุดอยู่หน้าร้านขายน้ำเล็ก ๆ ใกล้ทางออกโรงเรียน
“หืม?”
“วันนี้ขวัญยิ้มหรือยังอะ”
ขวัญนิ่งไปหนึ่งวินาที ก่อนจะหันมามองหน้าตะวันช้า ๆ ดวงตานิ่ง ๆ คู่นั้นสะท้อนใบหน้าของคนที่พยายามอ่านใจเธออยู่ทุกวัน
“…ยัง”
ตะวันยิ้มบาง ๆ
“งั้นยิ้มให้เราหน่อยได้มั้ย เดี๋ยววันนี้เราจะกลับบ้านพร้อมรอยยิ้มของขวัญ...”
ขวัญไม่ได้ตอบกลับทันที เธอเพียงแค่ยืนอยู่ตรงนั้น มองเข้าไปในตาของตะวัน ก่อนจะเมินหน้าเล็กน้อย แล้วพูดแผ่วเบา
“เรายิ้มไม่เก่งหรอก”
“แต่เธอยิ้มแล้วน่ารักนะ” ตะวันพูดเบา ๆ
ขวัญนิ่ง เธอไม่รู้จะตอบยังไง ไม่รู้ว่าความรู้สึกในอกตอนนี้คืออะไร แต่มันอุ่น...และแปลก
เธอไม่เคยชินกับการถูกใครมองลึกขนาดนี้ ไม่เคยชินกับการมีใครพยายามเข้ามาโดยไม่กลัวความเย็นชาที่เธอใช้ปกป้องตัวเอง
“กลับเถอะ” ขวัญพูดเพียงเท่านั้น แล้วหันหลังเดินนำไป
ตะวันยิ้มตามหลังอีกฝ่าย ไม่ได้พูดอะไรอีก เธอรู้ว่าขวัญได้ยิน รู้ว่าหัวใจของคนเย็นชาคนนั้นก็เต้นอยู่เหมือนกัน แม้จะไม่พูด ไม่แสดงออก...แต่เธอรู้
พรุ่งนี้เธอจะเรียกขวัญอีก
มองหน้าเธออีก
แล้วก็จะพูดคำเดิม...
เพราะมันคือความรู้สึกที่จริงจากหัวใจ
“ขวัญ...”
ขวัญหยุดเดินแล้วหันกลับมาเล็กน้อย ตะวันรีบวิ่งไปให้ทันอีกฝ่ายแล้วยิ้มกว้าง
“เราจะเดินข้าง ๆ เธอไปเรื่อย ๆ นะ ถ้าเธอไม่ว่าอะไร”
“…อย่าเดินช้าแล้วกัน”
ประโยคนั้นอาจจะฟังเหมือนคำเตือน แต่สำหรับตะวันแล้ว มันคือการยอมรับอย่างเงียบ ๆ จากใครบางคนที่กำลังเปิดใจช้า ๆ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 12
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments