บทที่3ชายผู้หายาก

เช้านี้เป็นวันกรีดยางวันสุดท้ายก่อนจะปิดพักหน้ายางยาวตลอด1เดือน นิรมลขับมอเตอร์ไซค์มาเก็บน้ำยางช่วยเจ้าทิวตั้งแต่เช้า

"น้ามลไม่น่ามาลำบากเก็บน้ำยางช่วยผมเลย วิญญาณนายหัวรู้คงด่าผมเปิง ทุกวันนี้เดินกรีดยางคนเดียว ยิ่งเสียวสันหลังอยู่ด้วย"

“บ่นอะไรทิว…? นี้มันสวนยางฉันนะ!”นิรมลเอ็ดขึ้นเสียงดัว “ใครว่าฉันมาเก็บน้ำยางช่วยเธอ ฉันมาเก็บน้ำยางรับจ้างเธอต่างหาก ขายแล้วเธอต้องจ่ายค่าแรงส่วนนี้ให้ฉันด้วย ฮ่าฮ่าฮ่า"

เจ้าทิวหันไปมองสาวม่าย “งกจริงๆ” เขาบ่นเบาๆ พลางเทน้ำยางออกจากถ้วย อยู่กันคนละแถวกับนิรมล

“ฉันพูดเล่น! นายนั่นแหละไอ้ขี้งก”นิรมลตะคอกเสียงดังพร้อมเขวี้ยงกิ่งยางแห้งไปโดนศรีษะเจ้าทิวซะแม่นยำ เธอหัวเราะเสียงดังอย่างถูกใจ

"นี้ทิว…ยางตั้งสามพันต้นเธอกรีดคนเดียวเสร็จได้ยังไง…?"

"ก็กรีดตั้งแต่หกทุ่มนี้ครับ เดินไม่ได้หยุดพัก ไม่เสร็จก็ให้มันรู้ไปสิ"

"เธอสูบยาบ้า มากรีดยางให้ฉันหรือเปล่า?"

นิรมลถามตรงๆพลางหิ้วถังน้ำยางมาเทใส่ถังของเจ้าทิว

เจ้าทิวรู้สึกขำขันกับคำถามนั้น" โถ่…!น้ามลเหล้าบุหรี่ผมยังไม่แตะเลย ใครจะไปสูบยาบ้า ถูกตำรวจจับขึ้นมาตายายผมจะอยู่ยังไง"

นิรมลพยักหน้าสนใจ เธอเลิกเก็บน้ำยางแล้วหันมาเดินตามเซ้าซี้เจ้าทิวแทน

"เหล้าไม่กินบุหรี่ไม่สูบ ผู้ชายแบบนี้มันหายากนะ ผู้หญิงบ้านเรานี้ช่างตาไม่ถึงกันจริงๆ ปล่อยให้ผู้ชายดีๆแบบนี้อยู่เป็นโสดยังไง? "

"คงเพราะมันหายากมั้งครับ เลยไม่มีใครเขามองเห็น ฮ่าฮ่าฮ่า"

"เออ….เข้าใจพูดดีนะ"

"น้ามลครับ…ผมกรีดยางตั้งแต่หกทุ่มกว่าจะเสร็จก็เช้าใหนจะมาเก็บอีก ก็ปาไปเกือบเที่ยง เวลาที่เหลือก็ต้องนอนพักผ่อน จะเอาเวลาที่ใหนไปโผล่หน้าให้สาวๆเขาเห็นละครับ คนในหมู่บ้านบางคนแทบจำผมไม่ได้ด้วยซ้ำ คงมีแต่น้ามลนี้แหละที่เจอผมทุกวัน สนใจจะเป็นแฟนกับผมไหมล่ะฮ่าฮ่าฮ่า"

นิรมลหัวเราะ"อย่านะไอ้ทิว…น้าเอาจริงนะเว้ย!"

ทั้งสองคนต่างหัวเราะขบขันอยู่กลางป่าสวนยาง

"ขอสารภาพเลยนะ น้ามีสวนยางแต่ไม่เคยกรีดยางเลย ว่างๆ ทิวสอนน้ากรีดหน่อยสิ เผื่อน้ากรีดเป็นจะได้แบ่งสวนยางไว้กรีดแก้เหงาบ้าง"

"ได้ครับน้ามล คนฉลาดอย่างน้าหัดกรีดแป๊บเดียวก็น่าจะเป็น"

นิรมลพยักหน้า"งั้นดีเลย เอาเป็นพรุ่งนี้กรีดที่สวนติดบ้านของน้าก็แล้วกัน ขี้เกียจจะขับรถมาไกล น้าไม่ให้สอนฟรีหรอก ใหนๆทิวก็ยังโสดน้าจะสอนการจีบสาวให้"

เจ้าทิวหัวเราะ “น้ามลจีบสาวเป็นด้วยเหรอ อย่าบอกนะว่าจะเปลี่ยนรสนิยมไปคบกับผู้จะหญิงด้วยกัน เหมือนกับไอ้เนยมัน ฮ่าฮ่าฮ่า”

นิรมลยกมะเหงกตีลงที่กลางกระบานของเจ้าทิว "ทะลึ่ง…อุตส่าห์จะสอนวิธีเข้าหาผู้หญิงให้"

"ได้ครับน้ามลแลกวิชากันก็ได้…"เจ้าทิวตอบรับพลางลูบศรีษะเพราะโดนมะเหงกนิรมลไปโป็กหนึ่ง

นิรมลเผยยิ้ม"งั้นเริ่มพรุ่งนี้เช้าเลยนะ"

"ได้ครับ…เอ่อจริงสิ ว่าแต่ไอ้เนยมันไม่คิดกลับมาเยี่ยมบ้านบ้างเหรอครับ?"

นิรมลถอนใจยาว" เหมือนม้าป่าที่หลุดขาดจากเชือกนั่นแหละทิว คงกลายเป็นคนกรุงเทพไปแล้ว"

"แล้วน้ามลอยู่บ้านคนเดียวไม่กลัวเหรอครับ"

นิรมลส่ายหน้า"ปีนี้น้าอายุ38แล้วนะทิว คงไม่มีใครคิดจะทำอะไรน้าหรอก และที่สำคัญน้ามี 9มม อยู่เป็นเพื่อนด้วย"

เก็บน้ำยางช่วยเจ้าทิวได้สักพัก นิรมลก็รู้สึกเหนื่อยเกิดความขี้เกียจจึงได้ปลีกตัวกลับบ้านไปก่อน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***