หลังจากที่พี่นภัทรพูดทิ้งท้ายคืนนั้น นุชชาก็นอนไม่หลับไปนาน คำว่า “ใจของคนเราไม่เคยโกหก” ยังลอยวนอยู่ในหัว ราวกับเสียงกระซิบของลมยามดึกที่พัดลอดหน้าต่างเข้ามา
แต่ยามเช้ามาถึง ทุกอย่างก็ต้องดำเนินต่อไป นุชชาลุกขึ้นตั้งแต่ไก่ยังไม่ขัน เธอจัดการกับเสื้อผ้า เรียกบ่าวให้เตรียมน้ำสำหรับทำความสะอาดระนาดที่เธอหวงแหนที่สุด
เสียงไม้ผืนกระทบกันเบา ๆ ขณะเธอเช็ดทำความสะอาดแต่ละชิ้น ด้วยความละเมียดละไม จังหวะเคาะเบา ๆ ของเธอแทบจะกลายเป็นบทเพลงย่อม ๆ ที่ดึงความคิดให้กลับไปอยู่กับความสุขเล็ก ๆ
"ระนาดเจ้าคะพี่นุชชา?" เสียงบ่าวหญิงชื่ออุ่นเดินเข้ามาถามอย่างเคารพ
"อืม ข้าจะลองซ้อมบทใหม่—นานแล้วมิได้ฝึก" นุชชาตอบด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง
แม้ในใจจะมีเรื่องราวมากมายวนเวียนอยู่ แต่เธอก็พยายามหันเหความคิดด้วยการฝึกระนาดอย่างจริงจังมากกว่าที่เคย
เสียงระนาดดังกังวานในเรือน แผ่วเบาแต่แทรกซึมในทุกมุมของไม้สัก ราวกับเสียงนั้นสามารถล้างหัวใจให้สงบเย็นลงได้
ณ เรือนอีกฝั่ง รัชกรที่เพิ่งกลับจากว่าราชการในตัวเมืองก็มาถึงและได้ยินเสียงระนาดแต่ไกล
"เสียงระนาด...นุชชาแน่แท้" เขาพึมพำ
รัชกรยืนนิ่งอยู่หน้าทางเดินเล็ก ๆ ที่เชื่อมเรือนสองหลังไว้ เงาของเขาซ่อนอยู่หลังต้นพุดซ้อน ดวงตาคมทอดมองไปยังเรือนที่มีเสียงระนาดดังมาอย่างตั้งใจ แต่ไม่กล้าเดินเข้าไป
"ข้าเฝ้ารอจะได้พบหน้า แต่กลับรู้สึกว่า หากยิ่งพบ...นางอาจยิ่งไกลออกไป" เขากล่าวในใจเงียบ ๆ
ฝ่ายนุชชา เมื่อสิ้นเสียงไม้ที่ตีจบ เธอก็ลูบระนาดแผ่วเบาราวกับลูบใจตนเอง
"เลิกคิดได้แล้วนุชชา เจ้าไม่ควรปล่อยให้ใจว้าวุ่นเพราะชายผู้หนึ่ง...เจ้ายังมีหน้าที่ มีครอบครัว มีสิ่งที่ต้องดูแล" เธอบอกตนเองในใจ
เธอลุกขึ้นเตรียมจะออกไปดูแลสวนหลังเรือน บังเอิญเจอสายตาของรณภพที่เดินมาหา
"พี่รณภพ?" นุชชาชะงัก
"ข้าแวะมาเยี่ยม ข้าได้ยินเสียงระนาดเลยอยากมาทัก" เขายิ้มเจื่อน ๆ "เจ้าสบายดีขึ้นมากแล้วใช่หรือไม่?"
"เจ้าค่ะ...ดีขึ้นมากแล้ว" เธอยิ้มตอบ แต่สายตาเลี่ยงไม่สบตาเขา
รณภพมองสีหน้าของนุชชา เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ แต่ก็ไม่พูดอะไรนอกจากยิ้มอ่อน แล้วเอ่ยชวนไปดูสวนดอกไม้ด้วยกัน
"เจ้าลืมแล้วหรือ ว่าข้าเคยบอกจะช่วยเจ้าปลูกต้นกุหลาบใหม่รอบเรือน?"
นุชชาหัวเราะเบา ๆ พลางพยักหน้า
“ข้าลืมไปจริง ๆ ว่าท่านเคยพูดไว้ เช่นนั้นไปกันเถิดเจ้าค่ะ”
ระหว่างทางในสวน ดอกไม้หลายชนิดเบ่งบานรับแดดอ่อน ๆ เธอคุยกับรณภพเรื่องดิน เรื่องแสงแดด และวิธีดูแลกุหลาบแบบไม่ต้องใช้ปุ๋ยแรง ทุกถ้อยคำเหมือนช่วยให้หัวใจของนุชชาสงบลงไปทีละนิด
เธอไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร ไม่รู้ว่าหัวใจที่แอบเต้นแรงในคืนหนึ่งจะยังคงเต้นเพราะใครต่อไป แต่สิ่งที่เธอรู้คือ ตอนนี้ เธอไม่อยากรู้ ไม่อยากคิด ไม่อยากรักใคร—ทั้งนั้น
บางที...เสียงระนาดที่กังวานนั้น อาจจะช่วยกลบเสียงหัวใจได้บ้างชั่วคราว
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 31
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments