พระราชวังหลวง – เช้าวันใหม่
ภายใต้แสงแดดอ่อนของฤดูใบไม้ผลิ ท้องพระโรงถูกปูพรมแดงสด กลิ่นธูปหอมจางลอยคลุ้งทั่วทั้งห้อง
องค์ชายเหวินอวี้ทรงชุดฉลองพระองค์สีกรมท่า ปักลายมังกรทะยานด้วยด้ายทอง เดินเข้าท้องพระโรงด้วยท่าทีมั่นคง
“องค์ชายหรงแห่งแคว้นตะวันออก ขอเข้าเฝ้าพระบิดาใต้หล้าพระเจ้าข้า”
ฮ่องเต้พยักหน้าช้า ๆ สายพระเนตรแน่วนิ่งกว่าครั้งไหน
“เจ้ามีเหตุอันใดถึงไม่กลับแคว้นหลังภารกิจทูตเสร็จสิ้น?”
เหวินอวี้ยืดหลังตรง สีหน้าเรียบนิ่งแต่แน่วแน่
“ข้าขอทูลขอพระราชานุญาตให้อยู่ต่อ...เพื่อทวงคืนสิ่งที่ควรเป็นของข้า”
“หมั้นหมายหรือ?”
“เพคะ — และ...หัวใจของนาง”
ฮ่องเต้ทอดถอนพระทัย ราวกับมิได้แปลกใจนัก
“เจ้ายังรักนางอยู่?”
“ข้ารักนางเสมอ แม้นวาจาเคยกล่าวลาจาก...แต่ใจหาเคยเปลี่ยน”
ความเงียบแผ่ซ่านทั่วท้องพระโรง ก่อนเสียงพระราชครูจะกระซิบขึ้นเบา ๆ
“แต่นางคือธิดาของขุนนางตะวันตก...การแต่งนางให้กับองค์ชายหรง อาจหมายถึงการสร้างพันธมิตรสองแคว้นที่เคยมีบาดหมาง...”
ฮ่องเต้ชำเลืองมององค์ชายเจิ้งที่เพิ่งได้รับตำแหน่งแม่ทัพแห่งแดนใต้ไปไม่นาน
“และจะยิ่งสั่นคลอนตำแหน่งผู้คุมพรมแดน...”
เหวินอวี้ค้อมศีรษะลง
“ข้าไม่ต้องการบัลลังก์ ข้าต้องการเพียงนาง”
คำกล่าวนั้นแม้เรียบง่าย แต่สะเทือนใจทุกผู้คน
...
อีกด้านหนึ่ง ณ เรือนหลิน
หลินชิงหรูนั่งอยู่ใต้ต้นเหมย กำลังเขียนอักษรลงบนแผ่นกระดาษ แต่มือกลับสั่นจนหมึกกระเซ็น
“เขาไม่ได้พูดเล่น...”
คำสารภาพจากทั้งสองชายยังดังก้องในหัวไม่หยุด
“แต่ข้า...”
เธอเงยหน้าขึ้น แสงแดดอ่อนกระทบใบหน้าอย่างอ่อนโยน
ภาพในอดีตชาติยังคงย้อนกลับมาเป็นระยะ เธอเห็นดาบโลหิต ดอกท้อร่วง เสียงร้องเรียกชื่ออย่างเจ็บปวด...แต่ก็พร่ามัวไม่ชัดเจนพอจะเข้าใจ
“หัวใจข้า...เคยรักใครกันแน่ในภพก่อน?”
...
คืนนั้น – บนหอคอยวังหลัง
เหวินอวี้ยืนพิงราวไม้ มองออกไปยังเมืองหลวงใต้แสงจันทร์ สายลมพัดผมยาวปลิวไปตามแรงลม
เสียงฝีเท้าดังขึ้นเบื้องหลัง ก่อนแม่ทัพอวี่เหวินเจิ้งจะก้าวเข้ามา ยืนข้างเขาโดยไม่กล่าวคำ
ต่างฝ่ายต่างนิ่งอยู่เช่นนั้นครู่ใหญ่
“ข้าเข้าเฝ้าฮ่องเต้แล้ว” เหวินอวี้เอ่ยเบา ๆ
“ข้ารู้” อวี่เหวินเจิ้งตอบโดยไม่หันมา
“เจ้าคิดว่าข้าจะชิงชัยได้หรือไม่?”
“หากข้าคิดว่าเจ้าไร้ทางชนะ ข้าคงไม่ยืนอยู่ตรงนี้”
“เช่นนั้น...ข้าจะถามอีกครั้ง — เจ้ารักนางหรือไม่?”
คราวนี้ อวี่เหวินเจิ้งนิ่งไปนาน ก่อนกล่าวช้า ๆ
“ข้าไม่อาจเอ่ยคำว่ารักได้ง่าย ๆ …แต่ถ้าให้ข้าเลือกระหว่างนางกับชีวิต...ข้าจะเลือกรักษานางไว้ แม้ต้องแลกด้วยเลือดตัวเองก็ตาม”
เหวินอวี้หัวเราะแผ่ว ราวกับเหนื่อยล้า
“เราเป็นคู่แข่งกันจริง ๆ แล้วสินะ”
“ไม่ใช่แค่ในสนามรบ แต่ในสนามหัวใจด้วย”
...
ขณะทั้งสองยังยืนนิ่งอยู่บนนั้น ท้องฟ้าเหนือวังหลวงกลับมีสายฟ้าแลบวาบขึ้นอย่างไม่มีเค้าฝน...
บางสิ่งจากอดีตกำลังจะกลับมา — และไม่ใช่เพียงความรักเท่านั้น
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 52
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments