เสียงฆ้องดังขึ้นทั่วเมืองหลวง ราวกับต้อนรับคณะเสด็จจากแดนไกล
ท้องพระโรงในวังหลวงถูกจัดแต่งอย่างงดงาม ทุกสายตาต่างจับจ้องไปยังประตูใหญ่ที่ค่อย ๆ เปิดออกอย่างช้า ๆ และในทันทีที่ชายหนุ่มผู้หนึ่งก้าวเข้าสู่ท้องพระโรง ความเงียบก็โรยตัวลงอย่างฉับพลัน
องค์ชายเหวินอวี้ แห่งแคว้นหรง
พระญาติห่าง ๆ ของฮ่องเต้ เป็นบุตรชายของขุนนางชั้นสูงในแคว้นที่มีอำนาจเทียบเท่าเจ้าเมือง
เขาสวมชุดผ้าไหมสีครามปักลายมังกรทอง ใบหน้าอ่อนวัยแต่สง่างาม มีรอยยิ้มเจ้าเล่ห์แฝงไว้ในทุกย่างก้าว
...
“ข้าคิดถึงเมืองหลวงนัก...” เขากล่าวเสียงดังชัด พลางปรายตาไปยังกลุ่มขันทีด้านข้าง “โดยเฉพาะบางคนที่ข้าเฝ้ารอพบมาเนิ่นนาน”
พูดจบเขาก็หันไปทางด้านขวา สายตาตรึงอยู่ที่หญิงสาวผู้หนึ่งซึ่งยืนอยู่ท่ามกลางขุนนางฝ่ายใน — หลินชิงหรู
ชิงหรูรู้สึกเย็นวาบไปทั้งร่าง เมื่อเห็นสายตานั้น — สายตาที่ไม่ได้เปลี่ยนเลยจากเมื่อหลายปีก่อน
...
หกปีก่อน
หลินชิงหรูถูกเจ้าเมืองบิดาของตน หมั้นหมายกับองค์ชายเหวินอวี้ไว้ตามบัญชาอดีตฮ่องเต้ เพื่อเชื่อมสัมพันธไมตรีระหว่างแคว้น
แต่เหตุการณ์พลิกผัน — แคว้นหรงถูกจับตาเรื่องการค้าอาวุธผิดกฎหมาย หมั้นหมายจึงถูก "ระงับ" อย่างไม่มีพิธีรีตอง
เธอคิดว่าเขาคงลืมเรื่องนั้นไปแล้ว...แต่ผิดถนัด
...
ค่ำวันเดียวกันนั้น
ที่งานเลี้ยงต้อนรับในตำหนักตะวันออก
ชิงหรูจำใจต้องปรากฏกายเคียงข้างองค์ชายหรงตามคำสั่งราชโองการ
“ท่านเปลี่ยนไปมาก” เขาเอ่ยขณะยื่นถ้วยสุราให้
“เวลาย่อมเปลี่ยนทุกคน” เธอตอบอย่างสุภาพ ทว่าหลีกเลี่ยงการสบตา
“แต่ใจข้ายังเหมือนเดิม ข้ายังจดจำกลิ่นดอกท้อที่เจ้าชอบ ดอกเหมยที่เจ้าปลูก และรอยยิ้มยามเจ้าหลับตาฟังพิณ...”
ชิงหรูชะงัก แววตาแข็งกร้าวขึ้นในพริบตา
“ท่านองค์ชายอย่าได้หยิบอดีตมาเล่นอีกเลย ข้ากลับมีชีวิตที่พอใจในวันนี้แล้ว”
เหวินอวี้หัวเราะเบา ๆ พลางกระซิบใกล้หู
“แม้จะอยู่กับแม่ทัพอวี่เหวินเจิ้งงั้นหรือ?”
เธอเบิกตากว้างอย่างตกใจ — ก่อนหันไปมองเขาด้วยสายตาเย็นชา
“ท่านไม่ควรพูดถึงเขาเช่นนั้น”
...
ขณะเดียวกัน บนระเบียงชั้นสองของตำหนัก
ชายผู้หนึ่งในชุดคลุมดำยืนมองทุกสิ่งอย่างเงียบงัน
อวี่เหวินเจิ้งเหยียดยิ้มมุมปาก ดวงตาเย็นเยียบราวพายุเงียบ
“กลับมาพร้อมคำสัญญาเก่า...แต่เจ้าลืมไปหรือไม่ว่า นางเป็นของใครในตอนนี้”
...
วันถัดมาในจวนหลิน
เหวินอวี้เดินทางมาหาชิงหรูโดยไม่บอกล่วงหน้า พร้อมกล่องหมั้นหมายเก่าและคำกล่าวที่กล้าหาญ
“ข้ากลับมาเพื่อทวงคำสัญญา” เขากล่าวหน้าตรง “แม้หมั้นจะถูกยกเลิก แต่ใจข้ามิเคยเปลี่ยน ข้าต้องการขอเจ้าแต่งงาน”
ชิงหรูตกใจจนพูดไม่ออก
แต่ยังไม่ทันที่เธอจะตอบ — เสียงประตูเปิดผาง!
อวี่เหวินเจิ้งยืนอยู่ที่หน้าประตู ใบหน้าไม่แสดงอารมณ์ แต่แววตาคือคมดั่งกระบี่
“ข้าต่างหาก...ที่ควรเป็นคนขอเธอแต่งงาน”
บรรยากาศตึงเครียดจนแม้แต่สาวใช้ยังไม่กล้าหายใจแรง
ชิงหรูยืนอยู่ระหว่างชายหนุ่มสองคน — ผู้หนึ่งเป็นอดีตคู่หมั้น ผู้หนึ่งคือผู้ที่อยู่เคียงข้างในยามยาก
เธอกำลังจะพูด แต่คำพูดถูกกลืนไปด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อนเกินจะอธิบาย
...
ท้องฟ้าด้านนอกมืดครึ้ม ฝนเริ่มโปรย
และในใจเธอ...ก็เหมือนจะเริ่มเกิดพายุเช่นกัน
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 52
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments