สองวันผ่านไป อาการของหลินชิงหรูกลับมาดีขึ้นจนน่าประหลาดใจ แพทย์หลวงยังเอ่ยชมว่า “จิตใจมั่นคงยิ่งนัก สมเป็นธิดาเจ้าเมืองผู้มากด้วยปัญญา”
เธอไม่ตอบอะไร เพียงยิ้มบาง ๆ ขณะมองออกไปนอกหน้าต่าง
ท้องฟ้าใสแล้ว... แต่ใจของใครบางคน คงเริ่มมีเมฆครึ้มปกคลุม
...
“คุณหนูเจ้าคะ ท่านแม่ทัพส่งคนมาบอกว่า วันนี้มีงานเลี้ยงชาเล็ก ๆ ที่สวนหลวง ท่านอยากให้คุณหนูไปร่วมเพื่อแสดงตัวว่าปลอดภัยแล้ว”
สาวใช้พูดอย่างระวังคำ ด้วยรู้ว่านับตั้งแต่คืนที่นางเอกฟื้น หลินชิงหรูกลายเป็น “อีกคน” ไปแล้ว
แววตานิ่งขึ้น คำพูดสุขุมขึ้น และรอยยิ้ม...ก็เหมือนจะซ่อนอะไรบางอย่างอยู่เสมอ
“เช่นนั้นก็เตรียมชุดให้ข้าด้วย...แต่ขอเป็นชุดสีขาวสะอาดตา ข้าไม่อยากให้ใครเข้าใจผิดอีกว่า...ข้ากำลังพยายาม ‘ชิงความสนใจ’ จากใครบางคน”
น้ำเสียงเธอนุ่มนวล แต่แฝงมีดบาง ๆ อยู่ใต้คำพูด
...
ในงานเลี้ยงน้ำชา
เมื่อหลินชิงหรูก้าวเท้าเข้ามาในสวนหลวง ทั้งงานก็ตกอยู่ในความเงียบชั่วขณะ
เสื้อผ้าสีขาวบริสุทธิ์ทำให้เธอดูโดดเด่น ราวหิมะแรกของฤดูหนาวที่ตกลงบนดอกเหมย
ขณะเดียวกัน คุณหนูซูเยี่ยนในชุดสีแดงสดยืนอยู่ใต้ต้นดอกท้อ มองหลินชิงหรูด้วยสายตาเจือพิษ
“คุณหนูหลิน...ข้ายินดีที่เจ้าปลอดภัย เจ้าช่างโชคดีจริง ๆ ที่แม่ทัพช่วยไว้ทัน”
หลินชิงหรูยิ้มอ่อน ราวกับไม่เข้าใจความหมายในน้ำเสียงนั้น “จริงเพคะ โชคดีอย่างยิ่งที่ตกน้ำกลางคืนยังมีคนเห็น”
เธอหันไปมองผู้คนรอบงานทีละคน แล้วพูดเสียงดังพอให้ทุกคนได้ยิน
“ข้าเคยได้ยินว่า คืนก่อนเกิดเหตุ มีใครบางคนสวมชุดสีแดงยืนอยู่ริมสระ เหมือนกำลังมองดาว...แต่แปลกที่ตอนนั้นไม่มีดวงดาวเลยแม้แต่ดวงเดียว”
ซูเยี่ยนชะงักเล็กน้อย ก่อนยิ้มกลบเกลื่อน “ข้าชอบชมจันทร์มากกว่า...บางทีคงเป็นคนอื่นกระมัง”
“กระมัง” หลินชิงหรูยิ้มตอบ “แต่ข้าเชื่อว่า...แม้จะเป็นจันทร์ ก็ย่อมมีเงา และหากเงานั้นตกกระทบผู้ใด ผู้คนน่าจะจำได้ดีว่าเงานั้นสวยงามหรือมืดหม่น”
คนรอบข้างเริ่มซุบซิบ พวกเขาเริ่มเข้าใจว่ากำลังดูศึกใต้ใบชา
...
แม่ทัพอวี่เหวินเจิ้งเดินเข้ามาพอดี เห็นสีหน้าเรียบเฉยแต่ตาจ้องมองไปยังหลินชิงหรูเพียงผู้เดียว
“เจ้ามาเร็วกว่าที่ข้าคิด” เขากล่าว
“เพราะข้าอยากแสดงให้ผู้คนเห็นว่า...ข้ายังยืนอยู่ได้ แม้จะมีคน ‘อยากให้ล้ม’” เธอตอบเสียงนิ่ง ไม่หันไปมองผู้ใด
พระเอกยิ้มบาง แต่ไม่ได้พูดอะไรต่อ นัยน์ตาของเขาเต็มไปด้วยความพึงพอใจในความกล้าและเฉียบแหลมของเธอ
...
หลังงานเลี้ยงจบลง
ซูเยี่ยนกลับถึงเรือนด้วยอารมณ์ขุ่นมัว
สาวใช้คนสนิทรีบเข้ามากระซิบ
“คุณหนู...ท่านแม่ทัพเริ่มสืบเรื่องคนใกล้ศาลาแล้วเจ้าค่ะ ข้าว่าพวกเราเริ่มไม่ปลอดภัยแล้ว”
ซูเยี่ยนปัดแก้วน้ำหล่นแตกกับพื้น “ข้าจะไม่แพ้นังนั่นเด็ดขาด!”
...
คืนนั้น
หลินชิงหรูนั่งเขียนจดหมายเงียบ ๆ แสงเทียนสว่างพอให้อ่านได้
บนกระดาษนั้น มีชื่อหนึ่งที่ไม่ใช่ของซูเยี่ยน แต่เป็น...
> “กู้ฉางอิ๋น – คนสนิทของซูเยี่ยน ผู้ที่เคยเป็นสายลับในตำหนักตะวันออก”
เธอยิ้มบาง แล้วม้วนจดหมายนั้นเก็บใส่แขนเสื้อ ก่อนจะเอ่ยกับสาวใช้เบา ๆ
“พรุ่งนี้ ไปเยี่ยมตำหนักพระชายาใหญ่กับข้า”
“คุณหนูจะ...?”
“ข้าแค่จะเล่าเรื่องสนุกให้พระชายาฟังเรื่องหนึ่ง” รอยยิ้มของเธอเยือกเย็นราวน้ำแข็ง
“เรื่องของผู้หญิงที่กล้าทำร้ายลูกขุนนางตงฉิน...ในเขตวังหลวง”
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 52
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments