ตอนที่ 3 — ดยุกผู้เกลียดการสัมผัส (แต่เธอจะกอดให้ได้!)

"ภารกิจแรกของคุณแม่: หาพ่อให้ผมครับ!"

เลย์ลินยิ้มหวาน ขณะที่พริมยืนค้างเป็นรูปปั้นอยู่กลางโถงปราสาทด้วยสภาพผมยุ่ง ตาเบิกโพลง และยังใส่ชุดนอนลายกระต่ายจากโลกเดิม

“บ้าไปแล้ว! จะให้ฉัน—ผู้หญิงแสนจะโสดจีบพระเอกนิยายวายเนี่ยนะ?! ฉันไม่ใช่คนในโลกนี้ด้วยซ้ำ!” พริมตะโกนพลางเดินวนรอบห้อง

“คุณแม่ไม่ใช่ ‘คนในโลกนี้’ ครับ แต่คุณแม่คือ ‘แม่ของนิยาย’” เลย์ลินย้ำพร้อมตบไหล่ปลอบแบบคนเข้าใจโลกมาก

พริมพ่นลมหายใจแรง ยิ่งได้ยินก็ยิ่งสับสน ยิ่งมองลูกชายสุดหล่อที่เกิดจากพล็อตนิยายก็ยิ่งหัวร้อน (ทั้งที่หน้ามันหล่อชะมัด!)

“เอาล่ะครับ ตามข้อมูลที่ระบบส่งมา ตัวเลือกแรกของคุณแม่คือ—”

เสียงเคาะประตูหนักแน่นดังขึ้น

“ดยุกลูเซียน วาเลนไทน์ มาขอเข้าพบครับ”

เสียงของพ่อบ้านดังขึ้นจากหน้าห้อง พริมชะงักทันที

“เดี๋ยว! เดี๋ยว! ดยุกเหรอ? แบบ...ดยุกจริง ๆ เหรอ?” พริมพูดเสียงสูง เหงื่อไหลเย็นเฉียบตามต้นคอ

เลย์ลินยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะผลักประตูออก “เชิญท่านเข้ามาเลยครับ!”

ประตูเปิดออกอย่างช้า ๆ พร้อมปรากฏร่างชายสูงโปร่ง ใบหน้าคมเข้มประหนึ่งถูกสลักมาจากหินอ่อน ดวงตาสีเทาเย็นชาราวกับเขาไม่เคยหัวเราะในชีวิตนี้มาก่อน

“...นี่สินะ เด็กที่ระบบว่าเป็น ‘ผู้ให้กำเนิดหน้าต่อไปของนิยาย’” ดยุกลูเซียนจ้องพริมด้วยสายตาทิ่มแทงจิตใจ

“พูดให้มันโรแมนติกกว่านี้หน่อยไม่ได้เหรอคะคุณดยุก?” พริมพูดเบา ๆ แต่ในใจคืออยากล้มโต๊ะ “ฉันเป็นแม่เขานะ ไม่ใช่เครื่องปริ๊นท์เนื้อเรื่อง!”

ดยุกลูเซียนเลิกคิ้วเล็กน้อย “ระบบต้องการให้ข้าพาเธอไปอยู่คฤหาสน์เพื่อทำความรู้จักกัน...แต่ข้าจะไม่จับมือ ไม่กอด ไม่สบตา และห้ามเข้ามาในระยะสามเมตรเด็ดขาด”

พริมตาโต “หา? นี่มัน ‘พระเอกวายแนวเย็นชาเกลียดการสัมผัส’ คลาสสิกนี่นา!”

เลย์ลินเดินมากระซิบ “ระบบบอกว่าถ้าทำให้ท่านดยุก ‘กอด’ ได้ ภารกิจลับจะปลดล็อกครับคุณแม่”

“ก็ได้!” พริมกัดฟันแน่น "จีบดยุกเย็นชางั้นเหรอ...ท้าทายดีนี่!"

ฉากต่อมา: คฤหาสน์วาเลนไทน์

พริมยืนอยู่กลางสวนกุหลาบขาวในคฤหาสน์ของดยุกลูเซียน หัวใจเต้นแรงด้วยความตื่นเต้นและความเครียดระดับบอสเฝ้าประตู

เธอหันไปมองดยุกผู้มีออร่าความเย็นติดลบยิ่งกว่าตู้แช่ในเซเว่นกำลังรดน้ำดอกไม้ด้วยท่าทาง...ห่างเหิน

“เอ่อ...ดอกกุหลาบนี่ สวยดีนะคะ” พริมพยายามเปิดบทสนทนา

ดยุกตอบสั้น “อืม”

...และก็เงียบต่อไปอีก 15 นาที

“ฉันเคยปลูกกุหลาบนะคะ แต่เลี้ยงยังไงมันก็ตายทุกที” พริมพยายามต่อบท

ดยุกตอบ “เพราะเธอคงรดน้ำมากไป หรือวางไว้ในที่แดดจัด”

พริมรีบตอบ “แต่ฉันตั้งชื่อมันด้วยนะ ชื่อว่า ‘คุณพี่ชาย’...เพราะมันสวยแบบเศร้า ๆ ยังไงไม่รู้!”

ดยุกถึงกับนิ่งไปครู่หนึ่ง...ก่อนจะพยักหน้า “อย่างน้อยเธอก็ใส่ใจ”

พริมลอบยิ้มทันที “เฮ้ย ได้ผลว่ะ!”

คืนวันนั้น

“วันนี้คุณแม่ทำได้ดีมากครับ!” เลย์ลินชมขณะที่นั่งอยู่บนเตียงขนเฟอร์สุดหรูในห้องของคฤหาสน์

พริมยิ้มแห้ง “แค่ทำให้เขาพูดยาวกว่าสามคำ ฉันก็เหมือนผ่านเควสระดับบอสแล้วล่ะ”

“พรุ่งนี้ ระบบบอกว่าจะมีฉาก ‘อาบน้ำในบ่อน้ำร้อน’ ครับ” เลย์ลินกล่าวพร้อมยิ้มซื่อ

“ห๊า!? บ่อน้ำร้อนกับดยุกเย็นชา?!”

“ระบบสุ่มครับ ไม่ใช่ความผิดของผม” ลูกชายเธอยักไหล่อย่างรู้ทัน

วันต่อมา: บ่อน้ำร้อนกลางสวน

“ข้าไม่เห็นความจำเป็นในการอาบน้ำร่วมกับคนแปลกหน้า” ดยุกลูเซียนยืนกอดอกข้างบ่อน้ำร้อน

พริมที่สวมชุดคลุมอาบน้ำพยายามจะไม่ลื่นล้มจากแรงประหม่า “เอ่อ...งั้นฉันลงคนเดียวก็ได้ค่ะ...ขอโทษที่บุกมาถึงพื้นที่ส่วนตัวนะคะ”

ขณะพริมกำลังจะก้าวลงน้ำ จู่ ๆ เธอก็ลื่น! “ว้ายยยยย!”

ก่อนที่หัวเธอจะกระแทกพื้น ดยุกลูเซียนคว้าเอวเธอไว้ได้ทัน

“อ๊ะ!” พริมเบิกตากว้าง “คุณ...คุณโดนตัวฉัน!”

ทั้งคู่แข็งค้าง ดยุกลูเซียนหน้าแดงวาบจนเห็นได้ชัดเจนแม้เป็นตอนกลางคืน ก่อนจะผลักเธอเบา ๆ และเดินออกไปอย่างเงียบ ๆ

ฉากพิเศษ: ระบบประกาศ

> [ติ๊ง!]

ภารกิจย่อย: “สัมผัสแรก” สำเร็จ

ความใกล้ชิดกับดยุกลูเซียน +10

เควสลับ “รอยยิ้มแรก” ปลดล็อก

พริมล้มตัวลงนอนบนเตียง ท่ามกลางเสียงหัวเราะเบา ๆ ของเลย์ลิน

“ดูท่าทาง คุณพ่อเบอร์หนึ่งจะเริ่มสนใจคุณแม่แล้วล่ะครับ!”

พริมกลอกตา “เฮ้อ...แค่พระเอกคนแรกก็เกือบตายแล้ว แบบนี้อีกสองคนฉันจะรอดไหมเนี่ย...”

เธอหลับตาลง พลางคิดถึงความวุ่นวายที่กำลังจะมา

และไม่รู้เลยว่าพระเอกคนที่สองกำลังเดินทางมาที่คฤหาสน์ พร้อมกับพล็อตสุดอลหม่านในแบบของเขา

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***