ตอนที่ 2: หน้า 327 กำลังจะดราม่า ถ้าแม่ไม่รีบหาพ่อให้ลูก

"เรื่องมันยาวครับ แต่อย่าห่วง ผมจะเล่าให้ฟังทั้งหมด"

เลย์ลิน เด็กชายหน้าตาดีเกินอายุพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังราวกับเป็นพ่อบ้านแห่งราชวัง เขาเดินนำไปที่โต๊ะไม้โอ๊คกลางห้อง ซึ่งมีแผนที่โลก นิยายเก่า ๆ และกล่องเหล็กใบหนึ่งที่ดูแล้วเหมือนจะมีไว้เก็บคำสาปไม่ก็หัวใจของคนที่โดนปฏิเสธ

พริมเดินตามไปอย่างไม่มั่นใจ ในใจยังคงวนเวียนกับประโยคหนึ่ง...

> “ลูกชายของฉันคือหน้า 327…?”

ทำไมฟังดูเหมือนจะเป็นโปรเจกต์นิยายแบบ AI auto gen มากกว่าจะเป็นลูกมนุษย์?

"ก่อนอื่น... คุณแม่ต้องรู้กฎของโลกนี้ก่อนครับ" เลย์ลินพูดพลางหยิบชอล์กขึ้นมาวาดบนกระดานดำ (ที่โผล่มาตอนไหนไม่รู้)

แผ่นกระดานเขียนไว้ว่า:

โลกนี้คือจักรวาลในนิยายวายเรื่อง “ดอกไม้ในสนามเพลิง”

เรื่องราวดำเนินโดยโครงสร้างพล็อตอัตโนมัติ

เมื่อเรื่องเข้าสู่ตอนที่ 300 เป็นต้นไป ระบบจะเริ่ม “สุ่มหน้าใหม่”

คุณแม่ \= คนที่ถูกเลือกให้เป็นต้นกำเนิด “หน้าใหม่”

ลูกของคุณแม่ \= ตัวละครปริศนา ที่จะเป็นตัวเปลี่ยนทิศทางพล็อต

"เดี๋ยว ๆ ๆ ๆ ๆ ชั้นแค่กรี๊ดนิยายวายเฉย ๆ ทำไมอยู่ดี ๆ ต้องคลอดลูกให้พล็อตด้วย!" พริมยกมือประท้วงทันที

"เพราะแม่เป็นผู้อ่านที่ผูกพันกับเรื่องนี้ที่สุดครับ"

"แล้วใครตัดสิน!?"

"นักเขียนครับ"

"ห๊ะ!?"

เลย์ลินพยักหน้า

"WhiteBunny ประกาศพักเขียน 3 เดือนก่อนเขียนตอนสุดท้ายครับ โลกนี้เลยเข้าสู่ ‘สถานะล่มพล็อต’ และแม่คือหนทางเดียวที่ระบบจะใช้ยื้อเรื่องไว้ไม่ให้จบก่อนเวลาอันควร"

พริมถึงกับเข่าทรุด

"WhiteBunny ชั้นรักเธอ แต่ทำไมต้องโยนชั้นมาเลี้ยงลูกให้เธอด้วยวะ!!"

เธอกรีดร้องอยู่ในใจพร้อมหันไปเห็นเลย์ลินเปิดกล่องเหล็กออก ในนั้นคือกระดาษขนาด A4 เย็บมุมด้วยลวดทอง มีตัวหนังสือระบุไว้ว่า

> "Mission: ตามหาพ่อให้เลย์ลินก่อนที่หน้า 330 จะมาถึง"

"เห้ย นี่มันเดดไลน์!"

"ครับ ถ้าแม่ไม่หาพ่อให้ผมก่อนหน้านั้น พล็อตจะทำงานแบบ Auto Drama ทันที"

"...Auto Drama?"

"ใช่ครับ" เลย์ลินพูดหน้าตาเฉย "จะเริ่มมีดราม่าหนักขึ้นเรื่อย ๆ ตัวละครจะเข้าใจผิดกันโดยไม่ฟังเหตุผล พายุจะเข้าทุกสามหน้า และพระเอกจะกลายเป็นคนเย็นชาถาวร"

"NOOOOOOOO!!!" พริมกรี๊ดลั่น

เธออ่านวายมาเป็นพันเรื่อง เธอรู้ดีว่า “Auto Drama” คือสูตรมรณะของนิยายหลายเรื่องที่เคยหวีดมากับเพื่อน ไม่ว่าจะ “เข้าใจผิดจนไม่ยอมพูด” หรือ “แอบรักแต่ทำร้ายใจ” และที่แย่สุด ๆ คือ “แย่งคนเดียวกันแล้วเลิกเป็นเพื่อน”!!

"โอเค! งั้น... ใครคือตัวเลือกเป็นพ่อ?"

เลย์ลินกางแผ่น “โปรไฟล์พระเอก” ให้ดู

อลัน - อัศวินเย็นชา (คะแนนความฮอต: 99/100)

จ้องตาแล้วเหมือนโดนแช่แข็ง 3 วันเต็ม ๆ

ไคเซน - จอมเวทเจ้าเสน่ห์ (คะแนนความลึกลับ: 105/100)

คำพูดมีสามชั้น แต่หน้าหล่อชั้นเดียว

เทรย์ - เจ้าชายหัวร้อน (คะแนนความพัง: 150/100)

มีดีกรีการพังฉากรักในนิยาย 12 ครั้งติดต่อกัน

"โอเค... สามคนนี้น่าจะทำให้แม่ตายก่อนที่พล็อตจะจบ"

"แม่ต้องเลือกหนึ่งในนี้แล้วเข้าไปใกล้ชิด เพื่อให้ระบบสุ่ม ปฏิสนธิพล็อต" เลย์ลินพูดหน้าเรียบ

"สุ่ม...อะไรนะ!?"

"คำสั่งคือแบบนั้นครับ ระบบจะใช้โมเมนต์ที่เหมาะสมระหว่างแม่กับหนึ่งในพระเอก เพื่อให้ผมได้รับพ่ออย่างสมบูรณ์"

"เอาจริงดิ! ต้องจีบสามีให้ลูกเนี่ยนะ!?"

"ใช่ครับ และถ้าแม่ไม่ทำให้ได้ก่อนหน้า 330..."

"...Auto Drama เริ่ม"

พริมกลืนน้ำลาย เธอหันไปมองกระจกที่สะท้อนภาพตัวเองในชุดนอนแฟนตาซีสุดหรูที่น่าจะถูกยืมมาจากคลังเสื้อผ้าในนิยายเล่มไหนสักเล่ม

"งั้นก็เหลือเวลาแค่... 3 ตอนสินะ?"

"ครับ และตอนนี้คือ 327.1"

"ขอเวลาหนึ่งนาที กรี๊ดก่อน"

พริมทิ้งตัวลงบนเตียง กดหมอนแน่นแล้วกรี๊ดแบบไม่ออกเสียง มือข้างหนึ่งปิดหน้า อีกข้างชี้ไปที่อากาศ

"นี่มันบ้าชัด ๆ!"

---

หลังจากสงบสติอารมณ์ (เล็กน้อย) พริมก็เดินไปเปิดประตูห้อง

เธอรู้ดีว่าต้องเริ่มทำภารกิจพิชิตพล็อต ถึงจะไม่อยากจีบพระเอกที่เคยแค่หวีดผ่านหน้าจอ แต่ถ้าไม่ทำ... พายุลงแน่นอน

"ไปกันเถอะลูก! แม่จะหาผัวให้!"

"...ขอเรียกว่าพ่อจะดีกว่าไหมครับ?"

"แม่พูดภาษาชิป! อย่าเถียง!"

---

To Be Continued…

ในตอนหน้า: แผนการพิชิตใจพระเอกสายเย็นชากับฉากเหวอระดับจักรวาล

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***