ตอนที่ 1: ชั้นจะไม่อ่านตอนจบเด็ดขาด (ยกเว้นว่ามีคนสปอยล์)

พริม: หญิงสาวอายุ 25 ผู้มีตารางชีวิตแบ่งเป็น 3 ส่วนเท่า ๆ กัน

ทำงาน

กิน

อ่านนิยายวาย (พร้อมกรี๊ดเบา ๆ แล้วตีหมอนตอนพระเอกสารภาพรัก)

“ขอแค่นิยายวายไม่หายไปจากโลกนี้ ชั้นจะยอมแม้กระทั่งไม่มีผัว!”

นั่นคือคำกล่าวอ้างของพริมที่เขียนติดไว้หน้าประตูห้องตัวเอง และเธอก็เชื่อมันอย่างจริงจัง

ค่าเฉลี่ยชีวิตของพริมในแต่ละวันมีเพียงไม่กี่สิ่งที่ต้องทำ แต่สิ่งที่เธอรักที่สุดคือนิยายวาย ที่เต็มไปด้วยเรื่องราวของความรักระหว่างชายชายที่บางครั้งก็เป็นเรื่องราวลึกลับซับซ้อนและสุดโรแมนติกจนทำให้เธอไม่อยากจะวางหนังสือเลย

ค่ำวันหนึ่ง หลังจากอ่านนิยายเรื่องล่าสุดของ WhiteBunny นักเขียนที่เธอยอมถวายวิญญาณให้ เธอก็ถึงกับน้ำตาตกเมื่อรู้ว่ามันเหลืออีกแค่ตอนเดียวเท่านั้น...

“ไม่! ยังไม่พร้อม! ชั้นยังไม่ได้แต่งแฟนอาร์ต! ยังไม่ได้หาวอลเปเปอร์!”

พริมพูดพลางโอบกอดหนังสือเล่มนั้นแน่น แล้วซบหน้าลงไป... หลับคาหนังสือ

ทันใดนั้น ความรู้สึกว่างเปล่าเริ่มเข้าครอบงำ ก่อนที่ทุกอย่างจะมืดไปชั่วขณะ...

...และเมื่อลืมตาขึ้นอีกที เธอก็พบว่าตัวเองกำลังนั่งอยู่บน... เตียง?

เตียงไม้แกะสลักสุดหรู กลางห้องโบราณแบบยุโรปย้อนยุค

บรรยากาศในห้องแปลกประหลาด ตกแต่งด้วยผ้ากำมะหยี่สีแดงเข้มและมีโต๊ะข้างเตียงที่เต็มไปด้วยน้ำหอมและหนังสือเก่า ด้านข้างมีหน้าต่างที่เปิดรับสายลมอ่อน ๆ ที่ทำให้กลิ่นหอมของดอกกุหลาบลอยมาเบา ๆ

“เห้ย! ชั้นหลับอยู่หรอ?” พริมกระซิบถามตัวเอง ขยับตัวไปมาบนเตียงขนสัตว์นุ่มนิ่ม แต่แล้วก็พบว่าตัวเองอยู่ในสถานการณ์ที่แปลกมาก

“นี่มัน... ห้องของใคร?” พริมถามพลางมองไปรอบๆ ด้วยความสงสัย

ทันใดนั้นเสียงเด็กชายคนหนึ่งก็ดังขึ้นจากด้านหลัง

“คุณแม่... ตื่นแล้วเหรอครับ?” เด็กชายหน้าตาหล่อเหลาอายุราว 10 ขวบ ยืนยิ้มให้เธอ พร้อมถือกระดาษหนึ่งแผ่น

เขายื่นมันให้พริมอย่างสุภาพ

“นี่คือ... หน้าต่อไปของนิยายครับ ผมคือ หน้า 327 ลูกของคุณแม่และจักรวาลนี้”

พริมอ้าปากค้าง

“หาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!”

เสียงของพริมแผดลั่นห้องด้วยความตกใจ ร่างกายของเธอเกือบจะล้มจากเตียงเมื่อพบว่าเธอไม่เคยเห็นเด็กชายคนนี้มาก่อน แถมเขายังบอกว่าเธอเป็นแม่ของเขาด้วย!

เธอรีบยืนขึ้นอย่างรวดเร็วและมองไปรอบๆ ห้อง พยายามหาคำตอบในหัวว่าเกิดอะไรขึ้น และทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ได้

"พึ่งตื่นแล้วเหรอครับ คุณแม่?" เด็กชายถามอีกครั้ง พร้อมกับยิ้มจนตาหยี เหมือนจะรู้ว่าเธอคงยังไม่ค่อยเข้าใจสถานการณ์

"เฮ้ย! เดี๋ยว! นี่มันอะไรกัน!" พริมเกาหัว หัวใจเต้นแรงกับความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย รู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ในโลกที่ไม่คุ้นเคย

“มันคือโลกที่คุณแม่เป็นตัวละครหลักในนิยายของคุณครับ” เด็กชายพูดอย่างมั่นใจ

พริมชะงัก และมองหน้าเด็กชายด้วยความงุนงง

“โลก? นิยาย? อะไรของนาย!” พริมตะโกนด้วยความสงสัย ก่อนจะยืนนิ่งไปอีกครั้ง เพราะเธอรู้สึกเหมือนว่ามีบางอย่างในประโยคนี้มันคุ้นหู

ทันใดนั้นภาพในหัวของพริมก็พลันแล่นเข้ามาเหมือนฟ้าผ่า เธอจำได้ว่ากำลังนั่งอ่านนิยายวายเล่มหนึ่งและกำลังฟินกับเรื่องราวของพระเอกที่สารภาพรัก แต่แล้วเธอก็หลับไปในขณะนั้น! และตอนนี้เธอกลับมาอยู่ในโลกที่เหมือนกับโลกของนิยายวายนั้นเอง

“นายนี่... ลูกของฉันงั้นเหรอ?” พริมถามด้วยน้ำเสียงลังเลและยังไม่เชื่อ

เด็กชายยิ้มกว้าง ก่อนจะตอบด้วยเสียงอ่อนโยน “ครับคุณแม่ ผมคือ 'เลย์ลิน' ลูกชายของท่านในจักรวาลนี้ และในนิยายเรื่องนี้พวกเรากำลังอยู่ในตอนที่ 327 ครับ"

พริมรู้สึกเหมือนโดนไฟฟ้าช็อตเข้าที่หัวสมอง เมื่อเด็กชายพูดจบเธอถึงกับทำอะไรไม่ถูก เริ่มคิดในใจว่า 'นี่ฉันหลับไปแล้วฝันหรือเปล่า หรือว่าโลกนี้คือโลกที่ตัวเองหลงรักในนิยาย?'

“แล้วฉันต้องทำยังไงต่อไปล่ะ?” พริมถามด้วยความวิตก

“คุณแม่ต้องช่วยผมหน่อยครับ เรื่องราวของเราเริ่มต้นขึ้นแล้ว อย่าปล่อยให้โลกนี้เสียไปนะครับ” เด็กชายเลย์ลินพูดพร้อมยื่นกระดาษแผ่นนั้นให้พริมอีกครั้ง

พริมยังคงยืนงงอยู่ แต่เมื่อเห็นความจริงจังในแววตาของเลย์ลิน เธอก็รู้ว่าอาจจะไม่ใช่แค่ฝัน

"โอเค... โอเค ฉันยอมรับแล้ว!" พริมพูดเสียงดัง และเดินไปยืนอยู่ข้างๆ เลย์ลิน "แล้วทำไมฉันถึงต้องเป็นแม่ของนายด้วย?"

"เรื่องมันยาวครับ แต่อย่าห่วง ผมจะเล่าให้ฟังทั้งหมด" เลย์ลินยิ้มแล้วเริ่มเดินนำทางไปที่โต๊ะในห้อง

พริมทำตามเขาไปอย่างงงๆ ในขณะที่ความคิดของเธอกำลังตีกันยุ่งเหยิง... การที่เธอตกอยู่ในโลกนิยายวายนั้นไม่ใช่เรื่องที่เธอคาดคิดเลย!

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***