ตอนที่ 1.4 – การกลับมาของคนที่ไม่มีใครต้องการ

...ตอนที่ 1 – การกลับมาของคนที่ไม่มีใครต้องการ...

...(พาร์ต 4/4)...

ขวัญข้าวก้าวออกจากบ้านหลังนั้นอย่างไร้ความลังเล ท่ามกลางสายฝนที่ยังไม่หยุดตก

หากแต่อยู่ในหัวใจของเธอกลับมีการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่กว่า...การเผชิญหน้ากับความจริงในอดีตที่เคยกลืนกินความฝันของเธอ

ขณะที่เธอเดินไปยังลานจอดรถที่เต็มไปด้วยความเงียบสงัด เสียงฝีเท้าเบาๆ ของเธอกลับดังก้องในหัวใจ

ไม่รู้ว่าเป็นการสะท้อนจากการที่เธอเดินผ่านจุดนี้มาหลายครั้ง หรือเพราะมันคือความรู้สึกของการกลับมาเพื่อทวงคืนบางสิ่งที่ถูกพรากไป

“แม่...” เธอพึมพำเบา ๆ เหมือนเสียงสะท้อนในใจที่ไม่เคยได้รับการตอบกลับ

มารตี...แม่ที่เคยปกป้องขจร พี่ชายที่เธอเคยเรียกว่า "คนรักของแม่"

เป็นใครที่ทำให้เธอต้องทนรับความเจ็บปวดและถูกทิ้งให้ต้องเผชิญทุกอย่างเพียงลำพัง?

เธอไม่เคยลืมเหตุการณ์วันนั้น—วันที่เธอถูกใส่ร้ายและถูกไล่ออกจากบ้าน

แต่ความเจ็บปวดที่จริงแล้วมันไม่ได้มาจากการถูกผลักไสจากบ้าน

มันมาจากการที่แม่ไม่เคยเชื่อเธอเลย ไม่เคยหันมามองเธอในฐานะลูกสาวคนหนึ่ง

มีแค่ขจร...ขจรที่แม่รักที่สุด...ขจรที่ไม่เคยต้องผิดในสายตาของแม่

ขวัญข้าวสูดหายใจลึกๆ ท่ามกลางสายฝนที่ยังไม่หยุดตก รู้สึกได้ถึงน้ำตาที่เริ่มคลอเบ้า

น้ำตาที่ไม่เคยได้ไหลออกมาในช่วงสิบปีที่ผ่านมา เพราะมันถูกซ่อนไว้ในใจจนไม่สามารถกลับออกมาได้

แต่ตอนนี้...ทุกอย่างเหมือนกำลังจะคลี่คลาย ทุกการกระทำของเธอในวันนี้ คือการเปิดเผยความจริงที่ถูกฝังมานาน

ขณะที่เธอเดินขึ้นรถ และรถค่อย ๆ ขับออกไปจากบ้านหลังนั้น

เธอหันกลับไปมองบ้านที่เคยเป็นทั้งที่พึ่งและที่หักหลังเธอ

ภาพของบ้านที่เคยเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะของครอบครัวกลับกลายเป็นภาพที่มืดมิด

ไม่มีการต้อนรับ ไม่มีใครที่ยิ้มให้เธอในตอนนี้

ขวัญข้าวขับรถไปอย่างไร้จุดหมาย

ภายในใจเต็มไปด้วยความคิดวุ่นวาย

แต่สิ่งหนึ่งที่เธอรู้แน่ๆ คือเธอกลับมาครั้งนี้เพื่อเอาคืนทุกสิ่งที่ถูกพรากไปจากเธอ

และครั้งนี้ เธอไม่อาจให้ใครหยุดเธอได้

ในเวลาเดียวกันที่ขวัญข้าวขับรถออกจากบ้าน

ภายในห้องของมารตี...เสียงกระทบของแก้วน้ำที่มือของเธอสั่นคลอนหล่นลงบนพื้นดังเป๊าะ

น้ำที่ไหลออกจากแก้วกระจายไปทั่วห้อง แต่ก็เหมือนภาพนั้นที่มันสะท้อนในใจของมารตี

ทุกอย่างมันเริ่มคลี่คลายออกมา ชีวิตที่เธอเคยคิดว่าเป็นทางเดียวที่ถูกต้องก็เริ่มดูเหมือนเป็นเพียงภาพลวงตา

มารตีหันมองไปที่ขจรที่ยืนอยู่ข้างประตู ริมฝีปากของเขากดลงเป็นเส้นตรง

“แม่...ทุกอย่างกำลังจะจบแล้ว” ขจรพูดเสียงต่ำ

“ถ้าคุณขวัญรู้เรื่องทั้งหมด...มันอาจจะไม่ได้จบแค่การพูดคุยในครอบครัว”

“ฉันรู้...” มารตีพูดเสียงแหบ

“แต่แม่ทำผิดไปแล้ว ขอโทษลูก ขอโทษทุกอย่าง...”

ขจรยิ้มเย็น “ขอโทษไม่ได้หมายความว่าเรื่องทั้งหมดจะจบลงได้”

มารตีไม่พูดอะไร แต่จ้องมองไปที่ขจร สายตาของเธอเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

เธอรู้ดีว่าในที่สุดแล้ว ขจร...ลูกชายที่เธอรักที่สุดในชีวิต

จะไม่ยอมให้ใครมาทำลายสิ่งที่เขาต้องการ

ขวัญข้าวกลับมาถึงห้องพักของเธอในช่วงกลางคืน

หลังจากขับรถมาหลายชั่วโมง เธอก็ไม่รู้จะไปที่ไหน จึงจอดรถในลานจอดรถข้าง ๆ อาคาร

เธอก้าวออกจากรถ แล้วเดินไปที่ห้องพักที่ดูเงียบสงบ ไม่มีใครมารบกวน

เธอนั่งลงบนเตียง และหยิบแฟลชไดรฟ์ที่เก็บไว้ในกระเป๋าขึ้นมาอีกครั้ง

สายตาของเธอจดจ้องไปที่มันราวกับจะหาแรงบันดาลใจบางอย่างจากมัน

สุดท้าย ขวัญข้าวตัดสินใจเปิดแล็ปท็อปของเธอขึ้นมาและเสียบแฟลชไดรฟ์

คลิปในนั้นเริ่มเล่น ขวัญข้าวเห็นภาพที่เกิดขึ้นในวันนั้น—วันที่ขจรผลักเธอลงบันได

เธอเห็นภาพของตัวเองกระเด็นตกลงมา ร่างกายกระแทกพื้นอย่างแรง

แต่สิ่งที่ทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงที่สุดคือการที่ขจรยืนอยู่ที่มุมห้องและยิ้มอย่างเย็นชา

เหมือนรู้ว่าคนที่กำลังจะได้รับผลกรรมก็คือเธอ...ไม่ใช่เขา

“ถึงเวลาแล้ว” ขวัญข้าวพูดเบา ๆ กับตัวเอง

“ครั้งนี้ไม่มีใครหยุดฉันได้อีกแล้ว”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***