Shop Restraints  เเค่เธอคนนี้
เสียงเพลงที่เกิดขึ้นจากการขับร้องของใครคนหนึ่งดังขึ้น
"เเม้ว่าเธอจะเกิดที่ใดไม่สายนํ้าจะพัดยัง... "เธอหยุดร้องเพลง อยากบอกมากว่าเพราะมากก
"ตื่นเเล้วหรอคะ"เธอถามเเต่ อ๊ะ!นี่ไม่ใช่ห้องฉันเเละยังผู้หญิงคนนี่ไม่ใช้คนใช้ฉานนนน คนใช้คนนี้สวยมากด้วยอะทำไงดีฉันมานี่ได้ไง ทำไมถึงมาก่อนหน้านี่จำได้ว่าอยู่กับป้าคนใช้ที่ผลักฉันลงมากจากบันใดเเละฉันก็สลบไปมานี้ได้ไงไม่รู้
"ทำไมหน้าซีกอย่างนี้ละคะ"เธอถามในขณะที่ฉันช็อกอยู่ น่าอายจัง-///-
"เออ..."
ปัง ปัง ปัง
ฉันยังไม่ทันพูดมีเสียงประตูดังออกมา
ทันใดปรากฎทรหารหลายนายในมือถือเเซ่
"กริ๊ดด มาไรกันเยอะ"เธอพูด
"ท่านนั้นเเหละข้าบอกท่านเเล้วว่าอย่าออกมาหานางคุมกันก็เเล้วขังไว้ก็เเล้วท่านยังออกมาข้าบอกเลยว่าท่านตื้อหัวรันเเละยังเป็นคนจิตวิตฐานไม่อีก เเฮ่ก เเฮ่ก"ทหารนายหน้าพูดขึ้น
"ฉันเเค่ออกมาเข้าห้องนํ้าเอง"เธอพูด
เป็นการเข้าห้องนํ้าที่นานเเสนนานมากเเน่
"อีกอย่างฉันรับภาระกิจมา ถามเธอได้"เธอบอกต่อ
"งั้นได้ ตอบข้ามาท่านฮากิ"เขาหันมาถามฉัน คงคือชื่อเจ้าของร่างเเน่เลย
"เอ่อใช่คะ ฉันบอกให้เธอมาเองคะ"ฉันบอกเเบบส่งๆ
"งั้นได้ท่านรอดไป"ทหารนายนั้นพูดขึ้น เเละยกมือให้ทหารเหล่านั้นกลับ
ตอนนี้ห้องเหลือเเค่ฉันกลับผู้หญิงเเปลกหน้า
"เอ่อคือฉันขอถามอะไรหน่อยนะคะ"
"มีไรงั้นหรอค่ะ"
"คุณชื่อไรคะ"
"!!!!"
เธออึงไปซักพัก
"ฉันชื่อยูเมะ ฮิโกะ"เธอบอก
"เอ่อขอบคุณคะ"เเละตอนนี้ฉันรู้ว่าเธอไม่ใช่คนใช่เเน่เพราะหากคุยกับทหารด้วยสีหน้าธรรมดาราวกับนกกระจิบคงไม่ใช่คนใช้เเน่
"เเละก็ฉันต้องไปก่อนเดียวบอกสามีเธอให้ว่าเธอไม่สบาย"เธอบอก สามีเธอ กริ๊ีดดดดดดด ฉันว่าจะใช่ชีวิตเเบบโสดหน่อยเเล้วเเงงงงงงงงงง
"คะ ขอบคุณเเล้วบอกเขาด้วยว่าไม่อยากเจอคะ"ฉันบอกเเกล้งทำเป็นดาหม่า
"ทำไมคะ"เธอบอกพร้อมสีหน้าปกติ
"ฉันเกลียดเขาคะ เเละเขาเป็นเกย์"ฉันบอกพร้อมทำหน้าเศร้า
"เธอพูดว่าใครเป็นเกย์"มีบุคคลปริศนาปรากฎขึ้น
"ไง ไม่เจอนานซาโน่เป็นไงมั้งอะ"ยูเมะพูดขึ้น
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments