ตอนที่ 3 – เดิมพันที่เพิ่มขึ้น
หลังจากพีทเริ่มเดินเกมของตัวเอง เจตก็ไม่ได้ปฏิเสธหรือแสดงท่าทีรำคาญอย่างที่พีทคาดไว้ในตอนแรก แต่มันกลับเป็นสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกสับสนมากกว่าเดิม
วันหนึ่ง ขณะที่พีทกำลังนั่งอยู่ที่คณะกับไอ้กร เจตก็เดินเข้ามาพร้อมกับหนังสือในมือ และนั่งลงข้างๆ พีทอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน
"อะไรวะ?" พีทขมวดคิ้วเล็กน้อย "มึงมาหากูเองเนี่ยนะ?"
เจตไม่ตอบ แต่เลื่อนหนังสือไปตรงหน้าพีท "ช่วยติวหน่อย"
พีทกระพริบตาปริบๆ ก่อนจะหัวเราะเบาๆ "นี่มึงให้กูติว? เจต มึงแน่ใจนะว่ากูเก่งกว่ามึง?"
"มึงเรียนผ่านวิชานี้มาแล้ว" เจตตอบเสียงเรียบนิ่ง "กูคิดว่ามึงน่าจะมีอะไรให้แนะนำ"
พีทยิ้มกวนๆ "หรือมึงแค่หาข้ออ้างมาอยู่กับกู?"
เจตถอนหายใจเบาๆ "สรุปมึงจะติวให้กูหรือเปล่า?"
พีทหัวเราะ "เออๆ ได้ ว่าแต่มึงจะให้กูช่วยอะไรล่ะ?"
หลังจากนั้นพวกเขาก็นั่งติวกันอยู่ในโรงอาหารของคณะ ตอนแรกพีทตั้งใจจะกวนประสาท แต่พอเห็นว่าเจตตั้งใจฟังจริงๆ เขาก็ดันเผลอจริงจังไปกับมันด้วย
เวลาผ่านไปจนถึงช่วงเย็น พีทมองออกไปนอกหน้าต่างเห็นว่าฟ้าเริ่มเปลี่ยนสี
"มึงหิวข้าวยัง?"
เจตเงยหน้าขึ้นจากหนังสือแล้วพยักหน้าเบาๆ "ก็นิดหน่อย"
"งั้นไปกินข้าวกับกู" พีทยิ้ม
เจตพยักหน้าโดยไม่พูดอะไร พีทรู้สึกว่าหัวใจตัวเองเต้นแรงขึ้นมาโดยไม่มีเหตุผล
ระหว่างที่พวกเขานั่งกินข้าวด้วยกัน เจตก็พูดขึ้นมาแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย "แล้วเกมของมึงล่ะ?"
พีทเลิกคิ้ว "เกมอะไร?"
"เกมที่มึงบอกว่าจีบกูไง"
พีทยิ้มกว้าง "มึงเริ่มสนใจแล้วใช่ไหม?"
เจตมองพีทนิ่งๆ ก่อนจะพูดขึ้นมาเบาๆ "กูแค่สงสัย ว่ามึงเล่นไปทำไม"
พีทเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดออกมา "เพราะมันสนุก"
"แค่นั้นอ่ะนะ?"
พีทไม่ตอบทันที แต่จ้องตาเจตกลับ "แล้วมึงล่ะ คิดว่ามันเป็นแค่เกมหรือเปล่า?"
เจตไม่ตอบ แต่พีทเห็นว่ามือของเจตกำช้อนแน่นขึ้นนิดๆ
พีทยิ้มบางๆ แล้วคิดในใจว่า บางทีเกมนี้อาจจะไม่ใช่แค่เกมสำหรับเขาคนเดียวแล้วก็ได้
[จบตอนที่ 3]
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 20
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments