ตอนที่ 14 เส้นทางใหม่

ณัฐใช้เวลาสิบวันเต็มไปกับการฝึกซ้อม ในตอนแรก เขาเพียงทำตามวิธีฝึกที่เดวิดเคยสอน แต่เมื่อเวลาผ่านไป เขาเริ่มคิดหาวิธีฝึกของตัวเอง

เขาสังเกตเห็นว่าการเคลื่อนไหวของตัวเองยังเชื่องช้าเมื่อเทียบกับนักสู้คนอื่น และนั่นทำให้เขาหาทางปรับปรุง เขาฝึกการเคลื่อนที่ให้ว่องไวขึ้น ฝึกหลบหลีกโดยใช้ร่างกายแทนการตั้งการ์ดรับทุกหมัด ฝึกโจมตีสวนกลับโดยอาศัยการอ่านการเคลื่อนไหวของศัตรู

ถึงร่างกายจะเต็มไปด้วยบาดแผลและความเหนื่อยล้า แต่เขารู้ว่าหากหยุดฝึก เขาก็จะไม่มีวันเอาชนะใครได้

คืนนี้แตกต่างจากคืนอื่นๆ ไม่มีเสียงของเดวิด ไม่มีเสียงคำสอน มีเพียงเงาของชายแปลกหน้าที่เข้ามาพาเขาออกจากห้อง

ณัฐไม่ถามอะไร เขาเพียงก้าวเดินตามไปอย่างสงบนิ่ง แม้ว่าในใจจะรู้สึกได้ถึงแรงกดดันที่มากขึ้นทุกขณะ

เมื่อประตูเหล็กเปิดออก เสียงเชียร์ของผู้ชมใต้ดินก็ดังกระหึ่ม สนามประลองเต็มไปด้วยกลิ่นอับของเหงื่อและเลือด สนามวงกลมที่ล้อมรอบด้วยกำแพงเหล็กคือเวทีที่เขาจะต้องเผชิญหน้ากับศัตรู

ตรงข้ามกับเขา ชายร่างใหญ่ก้าวออกมา ผิวสีเข้มเต็มไปด้วยรอยสัก ดวงตามีแววกระหายเลือด

“ไอ้เด็กใหม่? แกนี่เองที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของฉัน?” นักสู้คนนั้นพูดพร้อมกับหัวเราะเสียงดัง

“หึ… หวังว่าแกจะทนได้เกินห้านาทีนะ”

เสียงสัญญาณเริ่มการต่อสู้ดังขึ้น แต่แทบจะทันทีที่ณัฐตั้งการ์ด นักสู้คนนั้นก็พุ่งเข้ามาด้วยความเร็วที่เหนือความคาดหมาย

หมัดแรก ซัดเข้าใส่หน้าของณัฐโดยที่เขาแทบจะไม่ทันเห็น

ร่างของณัฐเซถอยหลัง เลือดซึมออกมุมปาก ท่ามกลางเสียงโห่ร้องของผู้ชม

หมัดที่สอง ตามมาติดๆ อัดเข้ากลางท้องจนเขารู้สึกเหมือนลมหายใจจะขาดหาย

ณัฐพยายามตั้งสติ แต่ความเร็วและพลังของคู่ต่อสู้เหนือกว่าเขามาก เขาแทบจะไม่มีโอกาสได้ตอบโต้

“แค่นี้ก็ล้มแล้วเหรอ?” ชายร่างใหญ่หัวเราะ ก่อนจะเดินเข้ามาเพื่อปิดฉาก

ณัฐไม่ยอมให้มันจบลงแบบนี้

เขาเคยฝึกหลบหลีกมาแล้ว แต่เมื่ออยู่ในสถานการณ์จริง มันไม่ได้ง่ายเลย

เขาหลับตาสั้นๆ สูดหายใจเข้าลึก แล้วเริ่มมองหาช่องโหว่ของศัตรู

เมื่อหมัดต่อไปพุ่งเข้ามา คราวนี้เขาก้าวถอยหลังเพียงครึ่งก้าว ทำให้หมัดเฉียดไปนิดเดียว จากนั้นเขาหมุนตัวใช้ศอกกระแทกเข้าที่สีข้างของอีกฝ่าย

“หึ…” นักสู้คนนั้นขมวดคิ้ว เขาไม่คิดว่าณัฐจะเริ่มโต้กลับได้

ณัฐไม่หยุดแค่นั้น เมื่ออีกฝ่ายเริ่มโจมตีอีกครั้ง เขาใช้วิธีเดิม—ก้าวถอยหลัง หลบให้หมัดผ่านไป แล้วสวนกลับด้วยเข่าใส่ท้อง

ยิ่งเขาหลบได้มากขึ้น คู่ต่อสู้ก็ยิ่งหงุดหงิด

เสียงเชียร์รอบสนามเริ่มเปลี่ยนจากเสียงโห่เป็นเสียงตะโกนเรียกชื่อเขา

ณัฐเริ่มเห็นความหวัง…

ชัยชนะครั้งแรก

ในที่สุด โอกาสก็มาถึง

เมื่อคู่ต่อสู้พยายามออกหมัดหนัก แต่พลาดเป้า ณัฐฉวยจังหวะนั้นพุ่งเข้าไปประชิดตัว เขาใช้หมัดขวาอัดเข้าใต้คางของศัตรูเต็มแรง ตามด้วยเตะเข้าที่สีข้าง

ร่างของคู่ต่อสู้เสียหลัก ณัฐไม่ปล่อยให้เวลาผ่านไป เขาเร่งความเร็ว กระหน่ำหมัดซ้ำๆ จนอีกฝ่ายล้มลง

เสียงเงียบงันไปชั่วขณะ ก่อนที่เสียงประกาศชัยชนะจะดังขึ้น

“ผู้ชนะ—ณัฐ!”

ผลของชัยชนะ

ณัฐเดินกลับไปที่ห้องของตัวเอง เหงื่อท่วมร่าง แต่หัวใจเต้นแรงด้วยความรู้สึกที่ไม่เคยมีมาก่อน

เขาชนะแล้ว…

แต่ไม่นานก็มีคนมาหาเขาอีกครั้ง พร้อมพาเขาไปยังห้องพักใหม่ที่กว้างขวางและสะอาดกว่าเดิม

เตียงนุ่มกว่า อาหารดีกว่า ทุกอย่างดูสบายขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

ณัฐเริ่มเข้าใจ…

“ยิ่งชนะมากเท่าไหร่ ชีวิตก็จะดีขึ้นเท่านั้น”

แต่เขาก็รู้เช่นกันว่า…

“และถ้าฉันแพ้ ทุกอย่างก็จะหายไป”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***