หลังจากเดวิดออกไป พระเอกต้องรับมือกับการฝึกเพียงลำพัง แม้จะมีทักษะบางอย่างติดตัวแล้ว แต่เมื่อไม่มีคนคอยชี้แนะ ทุกอย่างก็ยากขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า
ณัฐตื่นขึ้นมาทุกเช้าพร้อมร่างกายที่เต็มไปด้วยบาดแผล กล้ามเนื้อยังปวดจากการฝึกหนักเมื่อวาน แต่เขาไม่มีทางเลือกนอกจากเดินเข้าห้องซ้อมและเริ่มฝึกต่อ
“ถ้านายต้องการรอดอยู่ที่นี่ นายต้องฝึกหนักให้มากกว่าคนอื่น”
เสียงของเดวิดยังคงดังก้องอยู่ในหัว นั่นคือสิ่งเดียวที่ทำให้ณัฐยืนหยัดต่อไปได้
ณัฐเริ่มจากพื้นฐานที่เดวิดสอนไว้ เขาวิ่งรอบห้องซ้อมซ้ำแล้วซ้ำเล่า ฝึกปล่อยหมัดกับกระสอบทรายจนกำปั้นแตกเป็นแผล แต่ก็ต้องกัดฟันต่อไป
เมื่อไม่มีคู่ซ้อมจริงๆ ณัฐจึงต้องอาศัยกระจกเป็นครู เขาต่อย เงาในกระจก ร่างกายตอบสนองช้ากว่าความคิดเสมอ ทำให้เขาตระหนักว่าตัวเองยังอ่อนแอแค่ไหน
เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง เหงื่อไหลซึมเสื้อ ฝ่ามือเต็มไปด้วยเลือด แต่ณัฐก็ไม่หยุด เพราะเขารู้ดีว่าหากช้ากว่านี้ ชีวิตเขาอาจไม่รอดจากที่นี่
หลังจากฝึกจนหมดแรง ณัฐเดินกลับห้องพักด้วยสภาพสะบักสะบอม แต่ก่อนที่เขาจะได้พัก ร่างสูงใหญ่ของชายคนหนึ่งก็ขวางทางไว้
“เฮ้…ไอ้เด็กใหม่ คิดว่าซ้อมหนักแล้วจะเก่งขึ้นเหรอวะ?”
เสียงเยาะเย้ยดังขึ้น ก่อนที่ณัฐจะเงยหน้าขึ้นมอง คู่กรณีคือ “เวกัส” นักสู้คนหนึ่งที่อยู่ในสนามใต้ดินมานาน ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยแผลเป็นจากการต่อสู้
เวกัสจ้องมองณัฐหัวจรดเท้า ก่อนจะหัวเราะออกมา “พวกอ่อนแออย่างแก ต่อให้ซ้อมทั้งปีก็ไม่มีวันรอดจากที่นี่หรอก”
ณัฐกำหมัดแน่น แต่เขารู้ว่าตอนนี้ยังสู้ไม่ได้ เขาต้องอดทน
“ถ้าคิดว่าแน่จริง ลองซ้อมมือกันหน่อยมั้ย?” เวกัสท้าพร้อมรอยยิ้มที่ดูมีเลศนัย
ณัฐลืมหายใจไปชั่วขณะ…นี่คือบททดสอบแรกของเขา นี่คือครั้งแรกที่ต้องเจอกับนักสู้ที่มีประสบการณ์จริง
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 40
Comments