ตอนที่ 7 ความเจ็บปวดและการเปลี่ยนแปลง

ณัฐนั่งนิ่งอยู่ในห้องที่เต็มไปด้วยกลิ่นเหงื่อและฝุ่นเก่าๆ เสียงของชายลึกลับที่พาเขามาที่นี่ยังคงก้องอยู่ในหัว

“ถ้าแกไม่อยากตาย ก็ต้องแข็งแกร่งขึ้น”

ชายคนนั้นมองณัฐด้วยสายตานิ่งสงบแต่เต็มไปด้วยบางอย่างที่ยากจะอธิบาย เป็นทั้งความเห็นใจ และความเฉยชาในเวลาเดียวกัน

“ชั้นชื่อเดวิด” เขาเอ่ยในที่สุด “และตั้งแต่นี้ไป แกจะต้องลืมชีวิตเก่าของตัวเอง”

ณัฐรู้ดีว่าเขาไม่มีทางเลือก ต่อให้ปฏิเสธ สุดท้ายก็คงต้องกลับไปที่เวทีใต้ดิน… และนั่นหมายถึงความตาย การต่อสู้เมื่อคืนยังคงติดอยู่ในหัว ภาพของหมัดที่กระแทกเข้ามา เสียงของกระดูกที่แตกร้าว และความรู้สึกหมดหนทางเมื่อร่างกายอ่อนแรงลงเรื่อยๆ

“เริ่มฝึกได้แล้ว” เดวิดพูดสั้นๆ แล้วโยนถุงมือเก่าๆ มาให้

—

วันแรกของการฝึก

ณัฐถูกสั่งให้วิดพื้นโดยที่เดวิดนั่งอยู่ข้างๆ มือของเขากดลงบนหลังณัฐทุกครั้งที่เขาพยายามจะหยุด

“ขอพักสักหน่อย…” ณัฐหอบหายใจ รู้สึกว่าหัวใจจะระเบิดออกมา

“นี่มันยังไม่ถึงครึ่งของสิ่งที่แกต้องทำเลย” เดวิดพูดเสียงเรียบ “ในเวทีต่อสู้ ไม่มีใครให้แกพักหรอก”

ณัฐกัดฟันแล้วก้มหน้าวิดพื้นต่อไป เขาไม่รู้ว่าต้องทำไปอีกนานแค่ไหน รู้แค่ว่าถ้าไม่ฝืนตอนนี้ วันหนึ่งเขาคงจะจบชีวิตลงที่ใต้ดินนั่นแน่ๆ

หลังจากนั้น เดวิดสั่งให้เขาวิ่งรอบห้องซ้ำๆ จนขาหนักเหมือนตะกั่ว ทุกย่างก้าวเป็นเหมือนฝันร้ายที่ไม่มีที่สิ้นสุด

—

วันที่สอง…

“ลุกขึ้น”

เสียงของเดวิดกระแทกเข้ามาในหู ณัฐนอนอยู่บนพื้น หัวหมุนและร่างกายชาไปหมด แต่เขารู้ว่าเดวิดจะไม่ปล่อยให้เขาพักนาน