{ ตอนที่ ๓ }

"พี่ศรีบาน บุษ บัว ไปกินข้าวเที่ยงบ้านฉันสิจ๊ะ กินกันหลายๆคน จะได้ไม่เหงา วาดเอ่ยชวนสามแม่ลูก"

"ได้สิวาด พี่กำลังคิดอยู่เลยว่าจะกินอะไรดี!!"

"ตำบักหุ่งติ๊แม่ เมื่อวานทิศศร เอาบักหุ่งมาให้ตั้งสามหน่วยพุ่น บุษบงเสนอขึ้น"

"อืมม..ดีๆบ้านน้าก็มีปลาค่อใหญ่ อยู่สองโต งั้นตำบักหุ่งปิ้งปลาเนาะ?"

"อืมมดีๆเว้ามาแล้วกะหิวแล้วล่ะป่ะๆฟ้าวเมือๆ"

ณ บ้านของวาด แสงแดดจ้าสาดส่องลงมาบนหลังคาบ้านไม้เก่าแก่ เสียงไก่ขันดังระงมปะปนกับเสียงคนคุยกันเจื้อยแจ้วในครัวมุงจาก แสงแดดสีทองอร่ามส่องกระทบกับหม้อนึ่งข้าวที่ควันโขมง กลิ่นหอมของข้าวใหม่และปลาช่อนเผาแผ่ไปทั่วบริเวณ แม่สีบ้านกำลังตำส้มตำอย่างเมามัน เสียงครกกระทบสากดังกังวานไปทั่ว บุษบงช่วยแม่ปอกมะละกอและเตรียมเครื่องปรุงต่างๆ ส่วนวาดก็กำลังปิ้งปลาช่อนตัวโตที่หอมฉุยอยู่บนเตาถ่าน และมีบัวชมพูช่วยหยิบจับส่งสิ่งของให้

เมื่ออาหารพร้อมเสิร์ฟ ทุกคนก็มานั่งล้อมวงกันกินข้าวด้วยกันที่แคร่ใต้ต้นมะขาม อาหารมีทั้งส้มตำรสแซ่บปลาช่อนเผาหอมๆและข้าวเหนียวร้อนๆ พวกเธอกินข้าวกันอย่างเอร็ดอร่อยพร้อมกับพูดคุยเรื่องราวต่างๆในหมู่บ้าน

:เอิ่มมม..........แม่จ๊ะวันนี้พวกเราไปคุยกับพวกวิราแล้วนะจ๊ะ บัวชมพูเอ่ยเพื่อนเริ่มบทสนทนาขึ้น"

"แล้วเป็นยังไงบ้างล่ะลูก ปรับความเข้าใจกันหรือยัง ศรีบานถาม"

"ก็ดูเหมือนเขาจะไม่ค่อยชอบพวกหนูอ่ะแม่ พวกหนูเข้าไปคุยด้วยดีๆกลับถูกตะคอกใส่ซ้ำยังมาทำสีหน้าท่าทางรังเกียจเหยียดหยามพวกเราอีก พูดแล้วก็โมโห บุษบงตอบพรางทำหน้าหงุดหงิด"

"พวกนั้นก็เป็นแบบนี้แหละน้าอยู่ที่นี่มานาน ก็ไม่เคยเห็นพวกนั้นจะถูกกับใคร วิราก็อาศัยที่ตัวเองเป็นหลานของพ่อผู้ใหญ่ เลยชอบทำตัวกร่างหาเรื่องคนอื่นไปทั่ว วาดเอ่ยพร้อมทำสีหน้าท่าทางที่เอือมระอา"

"งั้นในเมื่อถ้าเป็นแบบนี้เราก็ต่างคนต่างอยู่เป็นดีที่สุด"

"จ๊ะแม่ฉันก็ไม่อยากจะยุ่งหรือคบค้าสมาคมกับคนแบบนั้นหรอก"

หลังจากทานอาหารเสร็จ บุษบงและบัวชมพูก็ช่วยกันล้างจานชาม ส่วนแม่ศรีบานและน้าวาดก็นั่งคุยกันอยู่ใต้ต้นมะขามหน้าบ้าน ชมวิวทุ่งนาที่เขียวขจี

ณ บ้านของผู้ใหญ่บ้าน แสงแดดจ้าสาดส่องผ่านหน้าต่างกระจกบานใหญ่ เข้ามาสู่ห้องรับแขกที่ตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ไม้สักโบราณ บนโต๊ะอาหารจัดวางข้าวสวยร้อนๆพร้อมกับกับข้าวหลากหลายชนิด วิราในชุดเสื้อผ้าสบายๆนั่งอยู่หัวโต๊ะที่รายล้อมไปด้วยเพื่อนสนิทอย่าง สุดา วลัย วีระ อานนท์ และพจน์ พวกเขากำลังรับประทานอาหารเที่ยงไปพร้อมๆกับการพูดคุยถึงเรื่องราวที่ทำให้ทุกคนขุ่นเคืองใจ

"ฉันละเกลียดพวกมันจริงๆ ชอบทำตัวเด่น เหมือนสวยมากมั้ง ถ้าไม่ใช่ว่าพ่อของมันเป็นเพื่อนกับอากริช ฉันไม่ปล่อยพวกมันไปแน่ วิราเอ่ยด้วยน้ำเสียงขุ่นเคืองและทำสีหน้าบูดบึ้ง"

"วีระพยักหน้าเห็นด้วย ใช่!!! แล้วก็ยังทำมาเป็นใสซื่ออีกต่างหาก"

"พวกนางร้ายทั้งคู่สมควรได้รับบทลงโทษ!!!! พจน์กล่าวอย่างเด็ดขาด"

"วิราทำสีหน้าบูดบึ้งทำหมัดแน่น เราต้องทำอะไรสักอย่างให้มันขายขี้หน้าในวันงาน ใจจริงกูอยากให้พวกมันตายๆไปซะด้วยซ้ำ!!!"

บรรยากาศในห้องเต็มไปด้วยความโกรธแค้นและความเกลียดชังบุษบงและบัวชมพูกลายเป็นศัตรูตัวฉกาจของพวกเธอ

ณ บ้านของน้าวาด เวลา ๑๗:๐๐ น แสงอาทิตย์อ่อนโยนยามเย็นสาดส่องลงมาบนต้นมะขามใหญ่ ที่แผลร่มเงาลงมาคลุมพื้นดินบริเวณใต้ต้นพอดี พี่เป็นที่รวมตัวของเหล่าสตรีผู้มีใจรับในศิลปะการฟ้อนรำ นำโดยน้าวาด ผู้เป็นหัวเลี้ยวหัวแดงหลักในการจัดการแสดงฟ้อนรำในงานบุญบั้งไฟเดือนหก โดยมีตัวหลักอีก ๕ คนคือ บุษบง บัวชมพู อิงอร มณี มุกดา และตัวเสริมอีก ๑๔ คน เสียงหัวเราะคิกคัก ของสาวๆดังก้องไปทั่วบริเวณขณะที่พวกเธอนั่งรวมกลุ่มกันใต้ร่มเงาของต้นมะขามใหญ่ ใบหน้าของทุกคนเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุขและตื่นเต้นกับการเตรียมตัวสำหรับงานบุญบั้งไฟในปีนี้ พวกเธอต่างช่วยกันคิดท่ารำใหม่ๆและพูดถึงเครื่องแต่งกายที่เหมาะสมกับการฟ้อนรำ สายลมพัดโชยเบาๆหาเอากลิ่นหอมของดอกไม้ป่าที่บานสะพรั่งมาเตะจมูก เสียงนกร้องเจ้ยเจ้าดังกังวานไปทั่วทำให้บรรยากาศโดยรอบดูสดชื่นและร่มรื่นยิ่งขึ้น บรรยากาศอันไพเราะทำให้ทุกคนรู้สึกผ่อนคลายและพร้อมที่จะทุ่มเทให้กับการฝึกซ้อม

"วันนี้แดดร่มลมตกพอดีเลย เหมาะกับการซ้อมฟ้อนมากพวกเรามานั่งคิดท่ารำใหม่ๆใต้ต้นมะขามต้นนี้ทุกวันเลยนะรู้สึกผ่อนคลายและสนุกมาก บัวชมพูกล่าวพร้อมรอยยิ้ม"

"บุษบงตบไหล่บัวชมภูเบาๆก่อนพูดว่า ถ้าคิดท่าใหม่ทุกวันแล้ววันไหนจะได้ฝึกซ้อมจ๊ะน้องสาว!!??"

"บัวชมพูยิ้มเจื่อนๆ ก่อนจะพูดว่า อืมก็ใช่ฮ่าๆๆ"

"ปีนี้เราจะจัดการแสดงฟ้อนรำให้ยิ่งใหญ่กว่าทุกปีเลยนะลูกๆดูสิทุกคนตั้งใจกันมาขนาดนี้เชื่อว่างานบุญบั้งไฟหมู่บ้านเราปีนี้ต้องม่วนกรุ๊บบ!!แน่นอน!! วาดเอ่ยด้วยความแน่วแน่"

"เราเอาทั้งท่าเก่าท่าใหม่มารวมกันน่าจะแปลกใหม่ดีนะน้ามุกดาเอ่ยแสดงความคิดเห็น"

"น้าวาดพยักหน้าเห็นด้วย"

"มีเวลาแค่ ๑๕ วันเราต้องทำให้ได้และทำให้ดีที่สุด!!! บุษบงเอ่ย"

"เราควรตั้งชื่อทีมว่าอะไรดีนะ มณีเอ่ยพร้อมทำสีหน้าครุ่นคิด"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***