{ ตอนที่ ๒ }

"พี่บุษๆ นั่นไงพวกวิรอะ ป่ะเราไปทำความรู้จักกับเพื่อนๆกัน!!"

"อืมมม...ไปดิ แม่จ๊ะเดี๋ยวพวกหนูมานะจ๊ะ บุษบงเอ่ยบอกผู้เป็นแม่

สองพี่น้องเดินไปยังกลุ่มของวิราด้วยท่าทางยิ้มแย้มแจ่มใส สวนทางกลุ่มของวิราเมื่อพบว่ามีคนกำลังเดินมายังกลุ่มของพวกตนก็ได้หันขวับไปมอง พอเห็นว่าเป็นบัวชมพูและบุษบงวิราจึงชักสีหน้าด้วยความไม่พอใจใส่

"เอ๊ะ!!!...ดูสิพวกมึงใครมาอะ ( -_- )? วิราพูดพร้อมทำสีหน้าเยาะเย้ย"

"สวัสดีจ้ะ! บัวชมพูล่าวทักทาย เพื่อเรื่องบทสนทนา"

"มีไรมิทราบจ๊ะ! พวกชะนี!! วีระกล่าวพร้อมเชิดหน้าใส ⍨ "

"พวกเราก็แค่อยากมาทำความรู้จักกับพวกเธอ บัวชมพูเก่าด้วยน้ำเสียงเจื่อนๆ"

"แล้วใครอยากรู้จักกับพวกมึงอ่ะ มึงป่ะอานนท์ มึงป่ะสุดา หรือว่ามึงอ่ะพจน์ วิราพูดด้วยท่าทีที่ประชดประชัน"

"เอ๊ะก็ไม่นิ่!! สุดาพูดพร้อมเชิดหน้าใส"

"เออแม่งก็หน้าด้านดีนี่!! อยู่ๆก็อยากจะมาตีสนิทกับคนอื่น!! วิรากล่าวแล้วหัวเราะเยาะเย้ย"

"แล้วกูอยากรู้จักพวกมึงมากมั้ง!! กูจะมาคุยด้วยดีๆพวกมึงมาขึ้นเสียงใส่ทำไม?? ถามจริงเป็นไรมากป่ะ!! ตั้งแต่วันแรกที่พวกกูเข้ามาพวกมึงก็มองด้วยสายตาที่เหยียดหยาม ถามจริงพวกมันเป็นอะไรมากป่ะเนี่ย?? สมองพวกมึงเนี่ยนะถ้าเอาไปปลูกต้นไม้ต้นไม้ก็คงตายหมดอะ!! บุษบงที่ยืนฟังมานานเริ่มชักจะทนไม่ไหวและระเบิดอารมณ์ออกมา"

(⊙_⊙;) คนพวกนั้นอึ้งกันไปสักพัก เพราะไม่เคยมีใครที่กล้ามาด่ากลุ่มของพวกตนขนาดนี้ ส่วนกลุ่มวัยรุ่นที่ยืนอยู่ระแวกนั้นก็หันหน้ามาจ้องมองทางกลุ่มของวิรา เป็นตาเดียว บ้างก็เอ่ยชื่นชมว่าด่าได้ดี บ้างก็พูดว่าปัญหานี้ไม่จบง่ายๆแน่ พร้อมเสียงกระซิบกระซาบกันว่าสองคนนั้นเป็นใครทำไมกล้าไปมีเรื่องกับกลุ่มของวิรา พวกวิราอึ้งจนพูดไม่ออก ก่อนที่วิลาจะเชิดหน้าแล้วเดินหนีไปพร้อมกับที่ผู้ใหญ่บ้านที่กำลังเรียกให้ทุกคนไปรวมกันแคร่ใต้ต้นโพธิ์เพื่อนั่งประชุม

"เอาล่ะพี่น้องครับ มื้อนี้เฮากะสิมาประชุมกันเรื่องของงานประเพณีบุญเดือนหก หรือว่าบุญบั้งไฟ ของหมู่บ้านเฮาที่สิเกิดขึ้นเร็วหนี้เนาะ มื้อนี้เฮากะสิสิมาแบ่งหน้าที่กันว่าไปสิเฮ็ดอะหยังบ้าง ขบวนฟ้อนรำกะให้เป็นหน้าที่ของวาด เป็นผู้นำฟ้อนเด้อ ส่วนตอนกลางคืนกะสิเป็นหมอลำกลอนเจ้าเก่าเจ้าเดิมที่เคยมาในทุกๆปีนั่นล่ะเนาะ ส่วนไผสิหาของมาขายกะจายได้เต็มที่เลยครับเฮาบ่เก็บค่าที่ ผีไปคัดค้านหรือมีข้อเสนอแนะหยังบ่ครับ ผู้ใหญ่บ้านคมกริชเอ่ย"

"อ้อยเมียผู้ใหญ่บ้านยกมือพร้อมพูดเสนอขึ้นว่า รำวงบ่ดีกว่าเบาะอ้าย ลำกลอนทุกปีมันจะน่าเบื่อนะไม่งั้นก็คืนแรกรำวงคืนสองลำกลอน"

"อืมมม....คนอื่นว่าจั่งใด๋ครับ??"

"ผมว่าเอาตามที่อ้อยเสนอ กะดีเดะครับ ตาทูนกล่าวเห็นด้วยกับอ้อยเมียผู้ใหญ่บ้าน"

"ดีๆๆ เอาแบบนี้ล่ะมื้อละอย่างค่อยบ่น่าเบื่อ ยายมิ้มกล่าวสามทบ"

"งั้นกะเอาตามนี้น่ะครับ ฟ้อนกะมอบหน้าที่ให้วาด บุษบง กับบัวชมพู คัดเลือกนางรำช่วยกัน เอาสัก ๒๐ คนกะพอ หัวหงอกหัวดำหากอยากมีส่วนร่วมกะเอาหมด ผู้ใหญ่คมกริชกล่าว"

"อ้าวอา แล้วหนูล่ะ คือบ่ให้หนูเป็นคนคุมนางรำ วิราถาม"

"บ่คือดอกวิรา มึงฟ้อนเป็นติจั่งเสนอ หึ๊!!! อ้อยเอ่ย"

"งั้นก็เอาตามนี้เนาะครับ ถ้าบ่มีหยังแล้วกะแยกย้ายครับ เออวาด พากันไปคัดเลือกนางรำเลยกะได้ เหลือเวลาอีกบ่หลายมื้อแล้วเดี๋ยวสิบ่ทัน ผู้ใหญ่คมกริชบอกวาด ผู้ที่ตนแต่งตั้งให้เป็นหัวหน้านางรำ"

"ได้จ้าา!! ไผสนใจอยากเข้าร่วมขบวนฟ้อนรำกะอยู่ต่อก่อนเด้อจ้า วาดเรียกคนที่สนใจให้อยู่ต่อ"

"หนูพึ่งรู้เลยนะเนี่ยว่าน้ากะฟ้อนเป็น บัวชมพูเอ่ย"

"น้าเรียนมานิดหน่อย สมองก็พอคิดท่ารำใหม่ๆได้อยู่ ฮ่าๆๆ วาดพูดพลางหัวเราะ"

"น้าๆๆ พวกหนูสามคนสนใจสมัครเป็นนางรำจ่ะ อิงอร มณี แล้วก็หนู มุกดาจ้าาา"

"เอ้าา!! แก๊งค์สามสาวท้ายหมู่บ้านตั่วนิ ฮ่าๆๆ มาจ้าๆๆถ้าสนใจกะมาลงชื่อเลยย วาดเอ่ย"

เมื่อคัดเลือกนางรำเสร็จก็เป็นเวลาเกือบเที่ยงแล้ว ทุกคนจึงแยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้านมัน

"นี่ๆเธอบุษบงขบวนชมพูใช่ป่ะ เรารู้สึกชอบพวกเธอมากเลยนี่ตอนที่เธอด่าพวกวิราอะแบบด่าได้ดีมาก แบบฉันชอบมากคำว่าอะไรนะ เอิ่มม.....??"

"โอ๊ย!!ไอ้คำว่า สมองเธอเนี่ยนะ เอาไปปลูกต้นไม้ต้นไม้ก็คงตายหมด!!! มณีกล่าวด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิด!!"

"เอ๋รู้สึกว่าเหมือนกำลังโดนด่าอยู่เลยแฮะ แต่ก็นั่นแหละนั่นแหละ บุษบงเธอด่าได้ดีม๊ากกกฉันชอบมาก มุกดากล่าวชม"

"เออนี่แต่ต่อไปพวกเธอก็ต้องระวังตัวหน่อยก็ดีนะเพราะว่าที่ผ่านมาน่ะไม่เคยมีใครกล้าด่าหรือทำอะไรพวกแก๊งของวิราเลย เพราะนังวิราอ่ะเป็นหลานสาวของผู้ใหญ่คมกริช อิงอรกล่าวเตือนสองพี่น้อง"

"ขอบคุณนะจ๊ะที่เป็นห่วง พวกเราอ่ะไม่ยอมโดนกระทำอยู่ฝ่ายเดียวหรอก บุษบงกล่าว เอิ่ม...งั้นพวกเรากลับก่อนนะไว้เจอกันเย็นนี้จ้ะ"

"จ้าาาา.....

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***