ตัดผมครั้งนี้ พี่ขอเชือด

         ตัดผมครั้งนี้ พี่ขอเชือด

"รับสมัครช่างตัดผม"  ป้ายติดหน้าร้านตัดผมชายหรูหราใจกลางเมือง จังหวัดสมุทรสาคร   ชายวัยกลางคนเดินสะพายเป้เปิดประตูเข้าไป ถามหาเจ้าร้าน

ชายวัยกลางคน : พี่ครับเจ้าของร้านอยู่ไหมครับ

เจ้าของร้าน : พี่เองมีไรน้อง

ชายวัยกลางคน : ผมมาสมัครงานครับ

เจ้าของร้าน : เคยตัดที่ไหนมาก่อนป่าว

ชายวัยกลางคน : เคยตัดแถวบ้านครับ ตะโกล่าง

เจ้าของร้าน  : โอ้ยยยย ชายแดนเลยนะนั่น

ชายวัยกลางคน : ครับ

เจ้าของร้าน : ตัดมากี่ปีแล้ว

ชายวัยกลางคน : เกือบ 20 ปีแล้วครับ

เจ้าของร้าน : (เอามือเสยผม)ไหนๆก็มาแล้ว   เช้าๆ ยังไม่มีลูกค้า ลองมือหน่อย ตัดให้เฮียหน่อยสิ

ชายวัยกลางคน : ได้ครับเฮีย

ชายวัยกลางคน ลงมือตัดให้เฮียเจ้าของร้าน

เจ้าของร้าน : (ส่องกระจก มองซ้ายมองขวา) ฝีมือดีนี่หว่า

ชายวัยกลางคน : แถวชายแดนมีแต่หัวยากๆครับเฮีย  ไม่ค่อยมีหัวสวยๆแบบในเมืองให้ตัดเลยได้ฝึกมือบ่อย

เจ้าของร้าน : เออตัดจนเสร็จละ ยังไม่ได้ถามเลยชื่ออะไร

ชายวัยกลางคน : ชื่อเลนครับ

เจ้าของร้าน : ฝีมือดีแบบนี้ เฮียรับ แต่อย่าหยุดงานบ่อยนะ

เลน : ไม่หยุดบ่อยแน่ครับเฮีย  ขอทำทุกวันเลยได้ไหมครับ ให้นอนเฝ้าร้านเลยก็ได้ครับเฮีย

เจ้าของร้าน : ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ ร้านเฮียลูกค้าไม่เยอะมาก แต่ลูกค้าเฮีย มันระดับ วีไอพี  พวก  ส.ส  ส.ท  พวกนักการเมืองในจังหวัดทั้งนั้น

เลน : ให้ผมเฝ้าร้านได้นะครับ เพราะผมยังไม่มีที่อยู่

เจ้าของร้าน : อ่าว แสดงว่าเพิ่งเข้าเมืองมาสิ แล้วมีเอกสาร ติดตัวมาด้วยป่าว มาสมัครงานเนี่ย

เลน : ต้องใช้ด้วยเหรอครับ

เจ้าของร้าน : ใช้สิ  ไม่มีผิดกฎหมายนะมึง มึงเป็นช่างตัดผม มึงไม่รู้เรื่องนี้เหรอ

เลน : ไม่รู้ครับ  ผมเป็นต่างด้าว

เจ้าของร้าน : อ่าว  ตายเลย ต่างด้าวทำอาชีพนี้ไม่ได้ มันเป็นอาชีพสงวน จบเลยกู นึกว่าจะได้ช่าง

เลน : ถ้าเฮียไม่บอก ก็ไม่มีใครรู้หรอกครับ

เจ้าของร้าน : ไม่เอา ค่าปรับแพง เสียชื่อกูด้วย

เลน : เฮีย  70 :30 เฮีย 70 ผม 30 แล้วผมดูแลร้านให้ทำความสะอาดร้านให้ เฝ้าร้านให้เฮีย และไม่หยุดงานเลย ขอแค่ให้ผมมีงานทำพอเฮีย

เจ้าของร้าน คิดอยู่แป๊บหนึ่ง จะเอาไงดี ข้อเสนอน่าสนใจ

เจ้าของร้าน : น่าสนใจๆ ฝีมือมึงได้ แต่.....

เลน : แต่อะไรเฮีย

เจ้าของร้าน : ลูกค้าเฮียมีแต่นักการเมือง รู้ไปเสียหมด มึงกลับไปเหอะ

เลน : (สีหน้าเปลี่ยนไปแววตาจากอ้อนวอนเป็นแววตานิ่งเฉยแต่แฟงไปด้วยความรุนแรงที่รับรู้ได้) ไม่รับใช่ไหมเฮีย

เจ้าของร้าน : ไม่ได้จริงๆว่ะ มันผิดกฎหมาย

(เมื่อเฮียพูดจบ  เลนก็ซัดหน้าเฮียจนหงายท้อง พร้อมตรงไปกระทืบที่ท้องอีก สามครั้ง เฮียจุก ร้องไม่ออก เลนค่อยๆหยิบสายเคเบิ้ลไทร์ ออกมาจากเป้  รัดที่ข้อมือเฮีย รัดที่ข้อเท้าเฮีย  แล้วก็รัดคอเฮียติดกับเสาร้านห้องสระผม

เฮีย : มึงจะเอาอะไรมึงเอาเลย แต่ขออย่าฆ่ากูเลย นะกูไหว้ละ

เลน : เฮียไม่ต้องทำอะไร แค่อยู่เงียบๆพอ ถ้าเฮียไม่เงียบ มันจะเป็นแบบนี้

เลนกระชากสายรัดเคเบิ้ยไทร์ เข้าอย่างรุนแรงทำให้สายเข้าไปที่คอเฮียอย่างรวดเร็ว สายรัดเคเบิ้ลไทร์ มันเหนียวและแน่นมาก เฮียดิ้นทุรนทุราย เนื่องจากขาดอากาศ ไม่นานนัก เลนก็ตัดเคเบิ้ลไทร์ที่คอเฮียออก เลนเอามือจู้ที่ปากส่งสัญญาณว่า เฮียอย่าเสียงดังนะ ไม่งั้น จะเจอแบบเมื่อกี้ เฮียสั่น ไม่กล้าส่งเสียง น้ำไหลนองพื้น เฮียแกทวารเปิดละ เยี่ยวแตกไหลเป็นทาง

"เฮ่ย เปิดร้านยังว่ะ" เสียงดังมาจากหน้าร้าน เลนเอามือ จู่ที่ปาก เป็นสัญญาณเตือน ก่อนจะเอาเคเบิ้ลไทร์รัดที่คอเฮียไว้กับเสาเช่นเดิมแต่ไม่แน่นมาก แล้วเลนก็เดินไปหน้าร้าน พร้อมกับหยิบชุดคลุมช่างตัดผมของเฮียไปใส่

เลน : สวัสดีครับ วันนี้เฮียไม่อยู่นะครับ ผมทำหน้าที่แทน

ตรงหน้าเลน น่าจะเป็น คนใหญ่คนโต พอสมควรเพราะมีบอดีการ์ดตามมาด้วย 2 คน

เฮียไม่อยู่ ไม่เป็นไร  บ่ายนี้ ส.ท. มีงาน ตัดผมให้ ส.ท.หน่อย

เลน : ได้ครับ ท่านส.ท.

ส.ท. เดินเข้าร้าน แต่บอดีการ์ดไม่ได้เดินตามเข้าไปด้วย

เลน : อ่าว ท่าน ส.ท. พวกพี่เขาไม่เข้ามาด้วยเหรอครับ

ส.ท. : เข้ามาไม่ได้ ช่วงนี้ช่วงเลือกตั้ง ให้มันดูหน้าร้านดีแล้ว ไข้โป้งระบาด

เลน : ให้เขาดูอะไรครับ

ส.ท. : มึงนี่ถามเยอะ

เลน : ผมไม่รู้จริงๆนี่ครับ

ส.ท. : เอาเป็นว่าถ้ามึงเห็นรถทะเบียนแปลกๆ   ยิ่งทะเบียนใต้นะ หรือมีพิรุธ อะไรบอกกูแล้วกัน

เลน : ครับ ท่าน

ส.ท. (ขึ้นนั่งเก้าอี้เตรียมตัดผม) เอา ซอย กัน เล็ม นะช่าง

เลน : ได้ครับ

ส.ท.  : เออ แล้วเฮียไปไหน ไปกี่วันละ  (ระว่างที่ท่านส.ท. ส่องกระจกอยู่ก็เห็นเงาสะท้อน  เป็นเฮียถูกมัดอยู่ที่โคนเสา ส.ท. ตกใจ เลนที่เตรียมการอยู่แล้วก็ จัดการปิดปากส.ท. ก่อนจะเอาเชือกที่เตรียมมามัด ส.ท. ติดกับเก้าอี้ตัดผม ส.ท.พยายามดิ้น แต่ก็สู้แรงเลนไม่ได้ เมื่อเลนจับส.ท.มัดเสร็จ ก็เดินไปหน้าประตูร้าน

เลน : พี่ครับ ท่าน ส.ท. บอกให้ไปดูที่บ้านด่วนเลยครับ มีรถแปลกๆวนที่หน้าบ้านครับ ทะเบียนใต้ด้วยครับ

บอดี้การ์ด : ใครส่งมาว่ะ รีบไปดูเร็ว

เมื่อบอดี้การ์ด ขับรถออกไปจนสุดตา เลนก็เข้ามาที่เก้าอี้ตัดผมส.ท. ที่ถูกมัดไว้ เลนเอาฟร๊อกฉีดน้ำใส่หน้าส.ท.

เลน : เหงื่อแตกเลย ฉีดน้ำหน่อยจะได้สดชื่น (ก่อนจะเอาผ้าที่ยัดปากส.ท.ออก)

ส.ท. : เขาจ้างมึงมาเท่าไหร่กูให้มากกว่านั้น

เลน : ตอนนี้เงินมันไม่สำคัญสำหรับผมแล้วสิ

ส.ท. : จะเอาเท่าไหร่ บอกกูมาเดี๋ยวกูให้ลูกน้องไปเอาให้

เลน : (กระชากหัวส.ท.) กูบอกแล้วไงว่ากูไม่ต้องการเงิน มึงรู้ไหม ชีวิตกูสูญเสียอะไรไปบ้าง

    ย้อนกลับไป เลนผู้เป็นพ่อ ลูกชาย และลูกสาว ที่อยู่ช่วงวัยรุ่น ไปกู้เงินผู้มีอิทธิพลในพม่า เพื่อจ่ายเป็นค่าเดินทางหลบหนีเข้าเมืองไทย กะจะมาหางานทำที่ไทย เพื่อเป็นทางรอด เพราะถิ่นที่เลนอยู่ อยู่ในสภาวะสงครามกลางเมือง ทางรอดคือหลบหนีเข้ามาทำงานในประเทศไทย  โดยเอาที่ทางบ้านค้ำประกัน  เลนเสียค่าเอเย่น ให้คนฝั่งไทยคนละ 20,000 บาท 3คน ก็รวมเป็น 60,000 เป็นค่าหลบหนีเข้าเมือง และหางานให้ เงินก้อนนี้คือเงินที่ทั้งชีวิตนี้ไม่รู้จะหาได้รึเปล่าถ้ายังอยู่ในถิ่นที่เดิม   เลนและลูกๆ ฝากบ้านไว้กับ ใหม่เมียเลนที่เป็นแม่ของลูกๆ โดยสัญญาว่าเมื่อได้งานทำจะรีบส่งเงินกลับมาเพื่อไถ่ถอนหนี้และให้เมียเก็บไว้ใช้

การเดินทางของเลนกับลูกๆเริ่มจากการเดินเลาะตามแนวทิวเขาที่มีคนนำทาง เมื่อมาถึงที่ ก็มีรถกระบะบรรทุกตู้ทึบมารอรับ โดยกระบะคันนั้นบรรจุ เลนลูกและคนอื่นๆ มากกว่า 20 คน มันเบียดเสียด อึดอัด แสงแดดที่ร้อน ผิวหนังที่นาบกับตู้เหล็ก ขยับตัวไปไหนไม่ได้  ไม่ต่างจากการนอนแนบแผ่นเหล็กร้อนๆ ระยะทางไกลเท่าไหร่ไม่รู้ รู้อย่างเดียวต้องรอด  แต่โลกก็ไม่ได้โชคดีขนาดนั้น อยู่ดีๆรถก็จอด เลนนึกว่าถึงที่แล้ว ที่ไหนได้ คนขับรถจอดรถแล้ววิ่งหนี เพราะมีด่านตรวจข้างหน้า ไม่นานนัก ตำรวจเต็มไปหมด เลน ลูกๆ และทั้งหมด โดนจับ ทุกอย่างมันพังทลายลงไปหมด แต่เหตุการณ์มันไม่จบแค่นั้น ค่ำคืนที่โดนกักตัว ลูกสาวเลนโดนแยกกักตัวไปตางหาก พร้อมกับผู้หญิงอีกหลายคนที่โดนจับได้  เลนเฝ้ามองหาลูกด้วยความห่วงใย สุดท้ายกลางดึกของค่ำคืน ลูกสาวเลนก็ถูกส่งกลับเข้ามาขั้งรวมกับเลน สภาพลูกสาวเลนไม่ต้องบอกก็รู้ว่าโดนอะไรมา คราบเลือดไหลเป็นทางตรงเป้ากางเกง แววตาเหม่อรอย ไร้ความรู้สึก เลนเห็นสภาพลูกสาวแล้วทนไม่ได้ลุกขึ้นโวยวายเสียงดัง เจ้าหน้าที่ไทยได้ยินเสียงเลนโวยวายก็ลากเลนไปจัดชุดใหญ่ให้ทั้งกระบอง เหล็ก  เครื่องช๊อตไฟฟ้า ยังไม่รวม ตีน ที่กระทืบไม่ได้พัก ลูกชายเลน อยากจะลุกไปช่วยแต่ก็ทำได้แค่ นั่งมองพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมานองหน้า  ข้างๆเหตุการณ์ที่ เลนโดนกระทืบ บุคคลสำคัญ นั่งโต๊ะนับเงินแบ่งกันพูดคุยกันอยู่อย่างอารมณ์ดี

ตำรวจ : ท่าน ส.ท. นี่ฉลาดจริงๆ ได้ทั้งค่าหัวคิว และก็ผลงาน

ส.ท. : เขตนี้มันพื้นที่ของผม ท่านมาใหม่ต้องการผลงานก็จัดไป

ตำรวจ : เงินดีแบบนี้ ผลงานก็ได้ ขอบคุณท่านจริงๆ

ส.ท. : รอบหน้า อีก15 วันจะมีอีกเที่ยวนะท่าน รอบนี้ปล่อยผ่านนะ ให้เหยื่อตายใจ

ตำจวจ : ได้สิท่าน ส.ท. แต่รอบนี้จับทิ้งไว้สักเดือนนะ พรุ่งนี้นักข่าวมาทำข่าวด้วย ท่านมาถ่ายรูปด้วยกันนะ

ส.ท. : สบายอยู่แล้ว

เลนที่ถูกกระทืบอยู่ จำได้ทุกข้อความที่สองคนนั้นพูดกัน เลนถูกลากเข้าที่กักขังด้วยสภาพสะบักสะบอม  จังหวะที่เปิดประตูจะเอาเลนเข้าห้อง ลูกชายเลนรีบวิ่งฝ่าประตูหนีนรกตรงหน้าออกไป  ซึ่งก็ทำสำเร็จ ลูกชายเลนวิ่งฝ่าเหล่าตำรวจ ออกไปได้ เลนถูกจับโยนไปในห้อง ล๊อคกุญเเจอย่างแน่นหนา  เลนสลึมสลือมองตามไปสุดสายตา ไม่นานภาพก็ตัดไป

เช้าวันรุ่งขึ้น มีการแจกข้าวกล่องให้ด่างด้าวเข้าเมืองผิดกฎหมายที่ถูกกักขัง  เลนถูกปลุกขึ้นมากินข้าว เลนมองเห็นลูกชายตัวเองมานอนข้างๆ เลน แต่ลูกชายเลนมันแปลกไป นอนลืมตานิ่งไม่พูดไม่จา เลนพยายามจับตัวพูดคุยกับลูกแต่ก็ไร้คำตอบ ลูกชายเลนมีแต่ร่างที่มีชีวิต แต่ร่างกายมันไม่ตอบสนองอะไรแล้ว เลนสอบถามคนข้างในได้คำตอบว่าลูกชายเลนที่หนีออกไปโดนไฟช๊อต ไฟที่ช๊อตก็เป็นไฟที่ชาวบ้านขึงลวดกั้นวัวตามริม ทางลูกชายเลนวิ่งหนีเข้าไปโดนไฟช๊อตเอง ดีที่ไม่ตาย แต่สภาพก็ไม่แตกต่างกับคนตาย ร่างที่มีชีวิต แต่ไม่รู้สึกอะไรแล้ว ขยับตัวก็ไม่ได้ นอนรอป้อนข้าวป้อนน้ำอย่างเดียว เลนถามหาลูกสาว ได้คำตอบว่าโดนจับส่งไปขายต่อที่สามเหลี่ยมทองคำ สิ่งที่เลนรับรู้ทั้งหมดในเช้านี้มันรุนแรงเกินไป เกินกว่าที่คนคนหนึ่งจะเจอ ข้าวตรงหน้าเลนกลืนแทบจะไม่ลง ตลอด30วันที่เลนถูกกักขัง ต้องดูแลร่างลูกชายที่นอนนิ่งไร้ความรู้ เลนเก็บกดทุกอย่างไว้ เพราะทำอะไรไม่ได้นอกจากนี้  จนวันสุดท้ายทางการไทยส่งตัวกลับ เลนแบกร่างลูกชายกลับบ้าน เมื่อถึงบ้านเลนเข่าแทบทรุด บ้านที่เคยอยู่อาศัย กลายเป็นเถ้าถ่าน จากสงครามกลางเมืองในพม่า ชาวบ้านที่รอดชีวิตอยู่ก็อยู่อย่างยากแค้น เลนถามมาเมียตัวเองกับคนที่รอดชีวิต สรุปก็คือ ตายพร้อมกับระเบิดที่ลงตอนนั้น เลนเกือบจะไม่เหลืออะไรแล้ว  สิ่งเดียวที่เหลืออยู่คือความแค้น ที่รอวันเอาคืน เลนทำศพเมียตัวเอง นอนคิดถึงเรื่องที่ผ่านมา จนเลนตกตะกอนกับไฟความแค้นที่แน่นในอก มันต้องทำอะไรสักอย่าง

เลนหอบร่างลูกชายไปแอบวางไว้ที่วัดในหมู่ก่อนหลบหนีเข้าไทยอีกครั้งคราวนี้เลนทำคนเดียวมาคนเดียวไม่พึ่งพาใคร เลนมาตามเส้นทางสายเดิม  แต่ด้วยเส้นทางอันยาวไกล เมื่อเลนหลบหนีเข้าเมืองมาได้ก็ถึงกับหมดสตินอนข้างทาง แต่ใครจะคิดว่าการหมดสติครั้งนี้คือที่มาของเหตุการณ์ทั้งหมดในวันนี้ เมื่อมีเด็กส่งน้ำแข็งมาช่วยเลนไว้ และเมื่อเลนตื่นขึ้นมาก็รู้ว่าได้รับการช่วยเหลือจากเด็กส่งน้ำแข็ง ซึ่งเป็นต่างด้าวเหมือนกัน จึงเกิดความเห็นอกเห็นใจกัน เด็กส่งน้ำแข็ง เอาเลนไปแอบทำงานในโรงน้ำแข็ง ซึ่งเถ้าแก่ก็ยินดีที่ได้แรงงานราคาถูก ทำงานสารพัด เลนขยันมากทำงานโดยไม่เคยเกี่ยงงานช่วยเหลือเพื่อนร่วมงานทุกคน เป็นที่รักของเพื่อนร่วมงาน จนวันหนึ่งเด็กส่งน้ำแข็ง ประสบอุบัติเหตุ เถ้าแก่จึงเรียกเลนไปคุยว่าจะให้เลนส่งน้ำแข็งในตลาดแทนคนเดิม เลนปฎิเสธเถ้าแก่ไปเพราะตนเองหลบหนีเข้าเมือง เถ้าแก่ยิ้ม แล้วบอกกับเลนว่า ในเมืองนี้กูจ่ายหมดทุกป้อมแล้ว ไม่มีใครกล้าจับมึงหรอก เลนจึงได้ทำหน้าที่ส่งน้ำแข็งในเขตเมืองทั้งหมด ทำให้เลนรับรู้ข่าวสารต่างๆมากมายทุกความเคลื่อนไหวในเมือง ทุกตรอกซอกซอย ทางหนีทีไล่ เลนรู้ทะลุปุโปร่ง เลนเลยได้โอกาสจับตาข่าวคราวของส.ท.ที่ทำกับครอบครัวเลนมาโดยตลอดจนคิดวางแผนมาเกือบปี  แล้วโอกาสดี จนมาถึงวันนี้วันที่ลงมือ

ตัดภาพมาที่ร้านตัดผม

เลน ค่อยๆเอากรรไกรตัดรัดเลาะเสื้อผ้ากางเกงของ ส.ท. ออกจนหมดเหลือแต่ร่างเปลื่อยเปล่าที่ถูกมัดติดกับเก้าอี้ตัดผม

เลน : ขอโทษท่านด้วยนะที่ผมจน ไม่มีเงินซื้อปืน (เลนเดินไปเสียบปลั๊กเตารีด ก่อนจะกลับมาจุดบุหรี่สูบ ข้างๆ ส.ท.)

ส.ท. : มึงต้องการเหี้ยอะไรกันแน่

เลน : พูดมากน่ารำคาญว่ะ รู้ไหมข้างโรงน้ำแข็งมีคลีนิคทำฟัน

ส.ท. : ( มองหน้าเลน)

เลน : ผมเลยเข้าไปเอาของเล่นในคลีนิคมาเยอะเลย (ว่าแล้วเลนก็ก็เอาที่ถ่างปากยัดเข้าปากส.ท. ) อ้ากว้างๆ (ส.ท.พยายามขัดขืนแต่ก็ไร้ผลเจอเลนถ่างปากไว้ทำให้ไม่สามารถส่งเสียงได้)

เลน : เตารีดน่าจะร้อนละ (เลนลุกขึ้น แล้วเอาบุหรี่จี้ลงไปในรูสะดือ ส.ท. ควันขึ้นจากรูสะดือ ส.ท.เล็กน้อยก่อนค่อยๆดับลง เลนเอาเตารีดที่กำลังร้อนๆเข้ามาใกล้ ส.ท.)

เลน : ผมจำได้ ตอนอัดกันอยู่ในรถ มันร้อนมาก(เมื่อจบคำพูด เลนก็เอาเตารีดร้อนๆนาบไปที่ขา ส.ท.)แต่กูก็ต้องทน (เมื่อเตารีดความร้อนเบาลงเลนก็โยนทิ้ง ส.ท.ที่ถูกถ่างปากไว้เนื้อตัวสั่นระรัวด้วยความกลัวสุดชีวิต เลนเดินไปหยิบแบตตาเลี่ยนไร้สายพร้อมกับเปิดสวิชใช้งาน)

เลน : มึงชอบใช่ไหม เอาลูกเมียคนอื่นเนี่ย (เลนเอาแบตตาเลี่ยนไร้สายที่หมุนด้วยความเร็ว8,000รอบต่อนาที  ยัดเข้าไปในรูตูด ส.ท. แล้วควงหมุนไปมา เนื้อเยื่ออ่อนๆบริเวณนั่นถึงกับยุ่ยฉีกขาด เลือดไหลกระเด็น )

เลน : ยัง มันยังไม่จบแค่นี้

ส.ท. (มองหน้า)

เลน : มึงรู้ไหมกูโคตรเกลียดสายตาที่พวกมึงมองเหยียดคนต่างด้าวแบบนี้เลยหว่ะ (เลนหยิบด้ามมีดโกน ขึ้นมาใส่ใบมีด ก่อนจะถ่างตา ส.ท.ให้กว้างๆ)

เลน : มองหน้ากูให้ชัดๆ ก่อนที่จะไม่ได้มอง (เลนเอามีดโกนกรีดเข้าไปในดวงตา ส.ท.แบบรวดเร็ว )

เลน : ยัง ยังเหลืออีกข้าง รับรองข้างนี้จะไม่ทำให้ตกใจ (เลนค่อยเอาใบมีโกนกรีดลูกตาส.ท. ตั้งแต่หัวตาจนหางตา)

เจ้าของร้านตัดผมเห็นถึงกับร้องด้วยความตกใจ เลนเลยหันมาที่เจ้าของร้าน ก่อนจะเดินเข้าไปหา

เลน : ผมบอกให้เงียบๆไง เฮียนี่พูดไม่รู้เรื่องนะ (เลนเลยเอาที่ง้างปาก ง้างปากเฮีย ก่อนจะจับด้ามมีดโกนขึ้นมา)

เลน : ไม่ต้องกลัว ผมไม่ฆ่าเฮียหรอก แค่จะทำให้เฮียพูดไม่ได้ เวลาตำรวจถาม (แล้วเลนก็ค่อยๆดึงลิ้นเฮียออกมาแล้วจรดปลายมีดโกนกดลงไป

เฉือนๆ ปาดๆ ไปทีละนิดๆจนได้ลิ้นเฮียออกมา เลือดไหลท่วมปากเฮียเปลอะเปื้อนเสื้อผ้า เลนโยนลิ้นเฮียลงชักโครกก่อนกดทิ้ง)

เลน : เรามาสนุกกันต่อดีกว่าท่านส.ท. หูเนี่ยถ้าเราเเคะลึกเกินมันจะปวดหูนะ (พูดจบเลนก็เอาไม้เเคะหูแทงลึกเข้าไปในรูหู ส.ท.พรวดดด!!)

เลน : อ้าปากนานขนาดนี้ปากเหม็นเหมือนกันนิส.ท. มาผมขูดหินปูนให้ (เลนเอาเครื่องมือที่ขโมยมาจากคลีนิคทำฟันข้างร้านตัวเองมาใช้ )

เลน : ( เลนใช้เครื่องมือกลอฟันหน้าส.ท. จนเหลือแต่เหงือก) ต่อไปจะพูด ส.เสือไม่ชัดนะท่าน ฮ่าๆๆๆ ถ้าอยากได้ฟันใหม่ ก็ต้องเจาะรูลงไปลึกๆ  (เลนเอาสว่านเล็กๆแทงลงไปในเหงือกส.ท. ก่อนที่เลนจับไปที่มือส.ท.) นิ้วเนี่ยชอบชี้สั่งโน่นสั่งนี่ ทำแต่เรื่องเหี้ยๆ นิ้วชี้มีนิ้วเดียวคงไม่พอ มา ผมทำเป็นสองนิ้วให้ (เลนเอาสว่านอันเล็ก มาผ่านิ้วชี้ส.ท.เป็นสองซีก ) อ่า ได้นิ้วชี้เพิ่มละ ดีใจไหมท่าน อ่าว (เลนหันไปเห็นอวัยยวะเพศส.ท.) ไอ่นี่อันเดียวก็คงไม่พอ ผมผ่าให้ (พูดจบเลนก็ดึงอวัยยะเพศส.ท.ออกมา ก่อนเอาตะมาตอกให้ติดกับเบาะที่ตัดผม)

เลน : ตอกติดไว้ เดี๋ยวมันดิ้น  (เลนเอาสว่านอันเล็กมาบรรจงผ่าลงไป )คราวนี้ผมแถมให้ เอาเป็น3 ซีกแล้วกัน (เลนเงยหน้าดูนาฬิกา)

เลน : ยังพอมีเวลา  งั้นกันหน้าหน่อยแล้ว ดูสิว่าหน้ามึงจะหนาขนาดไหน  (เลนลากไบมีดโกนไปที่หน้าส.ท.อย่างรุนแรงจนหนังกำพร้าที่หน้าส.ท.เปิดเป็นแนวยาวตามใบมีดโกน) โทษทีนะท่านมือผมหนักไปหน่อย   แต่ท่านยังไม่ตายหรอก อีก15 นาทีค่อยตายนะ (เลนเอามีดโกนค่อยกรีดที่ข้อมือ ส.ท.ตัดเส้นเลือดใหญ่) เลือดค่อยๆไหลออก เดี๋ยวบอดี้การ์ดเฮียก็มาพอดี ค่อยตายนะท่าน รึจะให้ปาดคอเลย (เลนเอามีดโกนจี้ที่ส.ท.ปาดคอเบาๆพอให้เป็นรอย) อย่าเพิ่งหลับสิท่าน (ส.ท.ค่อยหมดสติลงเรื่อยๆ) เอางี้ทิ้งเครื่องกระตุ้นไว้หน่อยแล้วกัน (เลนเดินไปหยิบแบตตาเลี่ยนไร้สายพร้อมกับเปิดสวิชใช้งาน)

เลน : แบบนี้มันยังน้อยไปที่มึงทำกับลูกกู (แล้วเลนก็ยัดแบตตาเลี่ยนไร้สายเข้าไปในรูตูดส.ท.อีกครั้ง ส.ท. ดิ้นสั่นไปทั้งตัว เลนมองนาฬิกา แล้วค่อยๆเก็บข้าวของของตัวเองอย่างรอบคอบ เช็ดลายนิ้วมือตามจุดต่างๆ ก่อนเดินไปขอบคุณเถ้าแก่ร้าน

เลน : ขอบคุณเถ้าแก่ที่ให้ยืมสถานที่ลงมือนะครับ

แล้วเลนก็หนีออกไปทางหลังร้าน

ไม่นานนักบอดี้การ์ด ส.ท.มาที่ร้าน แรกๆก็ไม่สนใจอะไร พอได้กลิ่นคาวเลือด แล้วเรียกที่ร้านไม่มีการตอบโต้ จึงงัดพังประตูร้านเข้าไป ภาพที่เห็นตรงหน้า บอดี้การ์ดสองคนถึงกับต้องผงะ ท่าน ส.ท. จมกองเลือดบนเก้าอี้ตัดผม บอดี้การ์ดทั้งสอง รีบเข้าไปช่วย ส.ท.ก่อนจะโทรแจ้งตำรวจ  เจ้าหน้าที่กรูมากันเต็มไปหมดร้าน  พาเถ้าแก่ร้านตัดผมไปส่งโรงพยาบาล ก่อนจะมีหน่วยการสอบสวนบุคลที่อยู่รอบๆร้าน นำทีมโดยผู้กำกับในเขตพื้นที่  เลนที่ดูข่าวในทีวีคนที่เลนจำได้ดีในจอ  คือคนนี้แหละเหยื่อชำระแค้นรายต่อไปของเลน.

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***