ตอนที่ 3

อากกกกกก~ ใครก็ได้ช่ยวฉันด้วยฉันกำลังถูกตามล่าตัวจากพวกนักเรียนเกรด 12 ตั้งสามคน ท่าทางของไอ้พวกนี้ไม่อ่อนหัสเหมือนพวกเมื่อเช้าเลยสักนิด ขืนถูกจับได้ฉันมีหวังถูกทำร้ายร่างกายจนตายเเหงๆ

สมองขี้เลื่อยทำงานสิฟะ คิดเข้าเซ่จะหนีพวกนั้นไปทางไหนดี ขืนยังวิ่งพล่านไม่รู้จุดหมายปลายทางอยู่เเบบนี้ ไม่ช้าพวกมันต้องจับตัวกันได้พอดี😭😭

อ้า~ นึกออกเเล้ว! ทันใดนั้นสมองฉันก็นึกอะไรออกขึ้นมาเหมือนเขตต้องห้าม นอกจากสมาชิกกลุ่มนักสู้ทั้งห้าอันดับเเล้ว ไม่มีใครกล้าเสี่ยงชีวิตเข้าไปซักคน

" ใช่เเล้วต้องเป็นที่นั้นที่เดียว ไอ้พวกนี้ไม่กล้าตามเข้าไปเเน่"

ตึกสภาสูงสุดเป็นเขตเดียวที่มีกลุ่มสมาชิกของกลุ่มนักสู้ทั้งห้าที่สามารถเข้าไปได้ ส่วนคนที่ไม่เกี่ยวเข้าไปจะออกมาในสภาพศพไม่สวยไม่ก็ถูกเล่นงานจนเดี้ยงออกมาเเบบไม่สมประกอบ เเต่ตอนนี้ใครจะไปสนเรื่องนั้นกันละ สิ่งที่ฉันจะทำตอนนี้คือหลบให้พ้นจากไอ้สามคนที่วิ่งตามอยู่เท่านั้นเอง

เฮ้อ~ รอดเเล้ววววว พวกนั้นไม่ตามเข้ามาจริงๆด้วย😫😫. ฉันตัดสินใจวิ่งเข้ามาหลบในตึกคู่บารมีของพวกนักสู้ทั้งห้าอันดับ

ตึก ตึก ตึก ตึก!!

ฉันเอามือทาบหัวใจที่กำลังเต้นรัวเหมือนกลองติด

เทอร์โบ

ซ้ายขวาปลอดภัยย่องๆ 😫😫😫😫

ขณะที่เดินอย่างระเเวดระวัง ดูไปเเล้วตึกนี้ก็เหมือนกับตึกเรียนอื่นๆ ต่างตรงที่ไม่มีนักเรียนผู้หญิงเลยสักคนอีกอย่างฉันก็ใช้วิชานินจาผุบๆโผ่ลๆ

ไปเเบบนี้ตลอดด้วยฉันควรหาที่ส่อนตัวจนกว่าจะถึงตอนเย็น เเล้ว ค่อยๆ ย้องออกไปถ้าเป็นห้องเรียนคนเยอะจะถูกจับได้ชัวร์ ส่วนห้องส้วม อี๋~ เเค่นึกก็จะอ้วกตรงไหนของตึกนี้มันมีมุมดีๆ ให้ซ่อนตัวมั่งเนี่ย

'ห้ามเข้า'

ฉันเหลือบเห็นป้ายสีเเดงอันใหญ่เบ้อเร่อเเปะไว้หน้าห้องหนึ่งเคล้าว่ากันว่าที่ๆอันตรายที่สุดคือที่ที่ปลอดภัยที่สุด

ทันทีที่ผลักประตูเเละเเอบมุดเข้าไปก็พบว่าห้องนี้มันไม่ได้พิเศษอะไรเลยมันก็เเค่ห้องเรียนธรรมดาที่ไร้สิ่งมีชีวิต เเต่ทันใดนั้นสายตาฉันก็เหลือบไปเห็นใครคนหนึ่งเข้าพอดี เขากำลังนอนหลับอยู่บนโตะที่ถูกวางเรียงไว้

หมอนั่นเป็นใครกัน

ทำไมถึงได้นอนอยู่ตรงนั้นได้ หวังว่าคงไม่ใช่ศพหรอกนะฉันค่อยๆ เดินเข้าเข้าไปใก้ลจนเห็นร่างหมอนี่ได้ชัด

เขาเป็นผู้ชายรูปร่างดีมากสูงเเละหุ่นดีอย่างกับนายแบบ ฉันเหลือบมองเสื้อนอกที่เขาวางไว้ไม่ไกลเเล้วหันมามองอกขาวๆ ที่โพล่ให้เห็นจากเสื้อ นักเรียนที่ปรดกระดุมเสื้อออกสักสองสามเม็ด เฮือกกกก~

เเอบกลืนนํ้าลายนิดหน่อย เสียด๊ายเสียดายที่ไม่เห็นหน้าเพราะดันเอาสมุดมาปิดหน้าเอาไว้นะสิอยากรู้จริงๆว่าหน้าตาจะหล่อหรือเปล่า อะไรที่มันความลับมันก็ยิ่งทำให้ความอยากรู้อยากเห็นของฉันเกิดความพลุ่งพล่าน

ฉันค่อยๆยื่นมือออกไปเพื่อจะหยิบสมุดออกเเต่ก็ตัดสินใจชักกลับ นังมดแกจะอยากรูไปทำไมกัน

ถ้าเกิดหน้าเขาเละเหมือนศพ

หรือไม่ก็หน้าขี้เหร่ดูไม่ได้จะทำยังไงแกไม่ต้องเก็บไปนอนฝันร้ายทั้งคืนเหรอ. เฮ้อ~ เเอีกใจหนึ่งมันก็อยากจะดูให้ได้ เอาก็เอา เป็นไงเป็นกันฟะ

หมับ~!!!

จ๊ากกกกก~ ฉันยังไม่ได้เเตะต้องสมุดนั่นเลยนะ

ปึง!!!

"อยากตายนักหรือไงฮะ"

ก่อนที่มือฉันจะเเตะถึงสมุดหมอนี่ก็ตื่นขึ้นเเล้วคว้ามือฉันไวก่อนเขาผลักฉันจนไปชนกำแพงดังปึก

บ้าจริง! เขาผลักฉันซะเเรงจนหลังแทบหักเลยเเล้วใช้

มืออีกข้างทุบลงบนกำแพงเสีนงดังซึ่งมันห่างหัวฉัน

ไปแค่สองนิ้วเท่านั้นอามิตตาพุธ ธัมมัง สังโฆ

อย่าฆ่าฉันเลยน๊าา

ฉันหลับตาปี๋ก่อนจะค่อยๆรืมตาขึ้นมองทีละนิด

มีดวงตาสีนํ้าตาลคมกริบดุดันจดจ้องมาจนฉันแทบสะดุ้งผู้ชายตรงห้นามีผมสีดำสนิดยาวประบ่ารากไทร

ผมด้านหน้าสองสามเส้นถูกทำไฮไลท์สีบลอนด์จนแทบเป็นสีขาวจมูกโด่ง ริมฝีปากแดงอิ่มเซ็กซี่เราทั้งคู่สบตากันอย่างอึ่งๆ ครู่หนึ่ง ท่าทางเขาเองก็ดูตกใจกว่าไม่น้อยกว่าฉัน เพราะคงคิดว่าจะมืผู้หญิงคนไหนกล้าเข้ามาในนี้ละมั้ง ว่าแต่ช่วยเอาใบหน้าหล่อๆ ของนายออกไปไกลๆฉันหน่อยได้มั้ยความหล่อของนายมันแทบจะกระชากหัวใจฉันอยู่เเล้ว

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***