ตอนที่ 2

หลังจากฉันหนีมาจากนายซาตานหน้าโหดมาได้มาได้ฉันก็หมอเเรงจนขยับไปไหนไม่ไหว

ตุบ!!

"มดเเกเป็นอะไรมั้ย!!!"

อยู่ๆยัยเเบมเพื่อนรักของฉันก็เข้ามาถามด้วยความเป็นห่วงเเละร้อนรน

"อือ... 😵"

"ไม่เป็นไรเเน่นะเเก..รู้มั้ยว่าฉันต้องหลอกคุณครูมาตั้งสามคราบเพราะเธอไม่เข้ามาเรียนเลยสักทีนะสิ..😡"

"อือเเบมฉันยังมีชีวิตอยู่ช่ายมายยยย~ 😵"

ฉันพูดเสียงยานหมดเเรงเหมือนคนที่ควรดื่มสปอนเซอร์เข้าไปสักสิบโหล

"ขอบใจนะ"

ฉันพูดโดยเงือยหน้าไปหาเพื่อนซี๊สุดเลิฟของฉัน

"เเล้วนี้อย่าบอกนะว่าเเกโดนพวกอ่อนหัดนั้นเล่นงานนะเอาอีกเเล้ว ทำไมเเกถึงไม่จัดการพวกมันให้น้วมละ"

"ฉันจัดการไปเเล้วเเต่พวกนั้นตามฉันมาเอาคืนนะสิเเถมยังตามไม่เริกอีก"

ฉันจำได้ว่าเมื่อคืนฉันก็ไม่ได้ทำอะไรพวกเขาหนักเลยนะเเค่ชกไปหลายหมัดเเละก็ปาขี้หมาใส่ก็เเค่นั้ันเองนะ

"เเบบนี้ยอมไม่ได้เด็จขาด!"

ยัยเบมเอากำปั้นทุบลงบนโต๊ะอย่างขัดใจ

"เเกพูดได้นะสิก็พวกมันจ้องเล่นงานฉันคนเดียวนี่😧"

"เเล้วเเกจะเอาไงต่อ. ขืนปล่ยให้เป็นเเบบนี้ต่อไปมีหวังเสียชื่อที่เป็นถึงน้องสาวของมาริโอ้หมดกันพอดี"

นี้เเกเป็นห่วงฉันหรือชื่อเสียงของไอพี่ชายบ้ากันเเน่😑

"เรื่องอื่นฉันไม่รู้ เเต่ว่าตอนนี้ฉันมีศัตรูใหม่เพิ่ม..."

โครม!!!

ยังพูดไม่ทันขาดคำก็มีผู้ชายสองคนถีบโต๊ะเรียนในห้องเรียนล้มลงเสียงดัง ถ้าจำไม่ผิดไอ้คนพวกนั้นมันเป็นพวกเดียวกับไอ้ซาตานหน้าหล่ออำมหิตดีนะที่ฉันนั้งอยู่โต๊ะท้ายห้องไม่งั้นคงได้ฉะหน้ากับพวกนั้นเเหงๆ

"เฮ้ย! พวกเราได้ข่าวว่าผู้หญิงที่กล้าต่อกรกับรุ่นพี่เมฟิสอยู่ห้องนี้"

พอมันพูดขึ้นเท่านั้นฉันสัมผัสได้ว่าห้องทั้งห้องเงียบลงในฟลิบตาสถานการณ์ทั้งห้องเหมือนถูกอิทธิพลด้านมืดเข้ายึด เเล้วฉันจะรู้สึกกลัวทำไมเนี่ย

"มดทำไมเเกต้องดึงฉันลงมาหลบใต้โต๊ะด้วยฮะ"

"ชู่ว! เบาๆสิ". ฉันลีบเอามือปิดปากยัยเบมทันที

"เบมเเกรู้จักไอ้สองคนนั้นหรือเปล่า"ฉันกระซิบถามยัยเบมเบาๆก่อนจะปล่อยมือที่ปิดปากยัยเบมนั่นออกอย่างช้าๆ

"ให้ตาย อย่าบอกนะว่าเเกไปมีเรื่องกับพวกนั้นนะ!"

ยัยเบมทำหน้าช๊อกขณะที่พยักห้นาเเทนคำตอบ

"บ้าๆๆ นี่เเกเสียสติไปเเล้วหรืไงรู้หรือเปล่าว่าพวกนั้นเป็นนักสู้ในสังกัดของรุ่นพี่เมฟิส"

"เเล้วหมอนั้นคือใครอ่ะ😅,"

"ก็คนที่ท้าชิงตำเเหน่งกับนักสู้ทั้งห้ายังไงเล่า"

หา!! ว่าไงนะ😨ฉะ..ฉันนึกชื่อออกเเล้ว

"ฟังให้ดีนะ เเกเดือดร้อนเเน่ที่ไปมีเรื่องกับเขา พวกนั้นทุกคนเป็นกลุ่มนัสู้จอมโหดเกรด12 รุ่นพี่เราปีนึง

ถ้าเทียบกันกับพวกเราเเล้า พวกเราก็เเค่นักเรียนเกรด11 ต๊อกต๋อย ไร้ฝีมือยิ่งไอ้พวกที่ตามเล่นงานเเกเเล้วมันคนละชั้นกันไปเลย"

"เดี้ยวเมฟิสที่เเกว่าใช้คนเดียวกับไอ้ หน้าหล่อๆโหดๆดุๆ ตาคมเหมือนเหยี่ยวมั้ย"ฉันเเอบหวังว่าคงไม่ใช้คนเดียวกัน

"ใช้จริงๆ ด้วย มดเเกไปก่อเรื่องอะไรมาฮะ"

คำพูดของฉันทำให้ยัยเบมถึงกับอ้าปากค้าง ยัยนี่เขย่าฉันเหมือนคนบ้าเลย

ให้ตายเถอะ ฮือออออ~ นี่ฉันเผลอไปมีเรื่องกับซาตานที่ผุดออกมาจากนรกตัวพ่อเลยนะสิโอ้วว ไม่นะ ชะตาชีวิตฉันถึงคราววายวอดเเล้วงั้นเหรอ😭😭

"ตายเเน่"ยัยเบมเน้นขณะทำหน้าเหมือนจะร้องให้

เเกอย่ามาทำหน้าตอกยั้มกันได้ไหมฟะ ..😢😢

"เบมเเกฟังฉันนะเดี้ยวฉันจะหนีไปทางประตูนั่นส่วนเเกก็ลุกขึ้นยืนเนียนๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นโอเคมั้ย"

ยัยเบมพยัคหน้าอือๆ เเต่ยังไม่เลิกทำหน้าจะร้องไห้อยู่อีก

"ว่ายังไงวะ!!"

ไอ้พวกนั้นตะโกนเสียงดังจนฉันที่กำลังคลานอยู่สะดุ้งโหยงฉันค่อยๆ คลานกระดึ๊บๆๆไปที่ประตู 😣

อีกนิดเดียวจะถึงเเล้วเรื่องอะไรฉันจะยอมให้พวกนั้นจับตัวได้กันล่ะ

"เฮ้ย! ยัยนั่นอยู่ตรงนั้น!"

ให้มันได้อย่างนี้เซ่ อีกนิดเดียวจะรอดอยู่เเล้วเชียว

"มดเเกต้องมีชีวิตรอดกลับมาให้ได้นะ"

ยัยเเบมเเกจะกรีดร้องเสียงดังโหยหวนเพื่ออะไรกันฉันก็กลัวตายเป็นนะเฟ้ยยย😭

อ๊ากกกกก. ใครก็ได้ช่วยฉันด้วย ฉันกำลังถูกตามล่าตัวจากพวกนักเรียนเกรด12 ตั้งสามคนท่าทางของพวกเขาไม่ได้อ่อนเเอเเบบพวกเมื่อเช้าเลยสักนิดฮือออออ~

😭😭

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***